Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 497

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 25 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  wojewodztwa
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 25 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Utrzymuje się różnica poglądów na miejsce i rolę polityki przestrzennej. W ustroju pluralizmu demokratycznego polityka nabiera charakteru podmiotowego. Na jej strukturę składają się uwarunkowania, cele i kierunki działania. Studium zagospodarowania przestrzennego województw nie ma obecnie charakteru przepisu prawnego. Służy jedynie jako platforma koordynacji działań administracji rządowej i samorządowej na tym poziomie.
Trwają poszukiwania metod sporządzania studium zagospodarowania przestrzennego województw, dostosowanych do nowych uwarunkowań. Dominuje podejście: podmiotowe, zintegrowane, stosujące metodę planowania strategicznego, kładące nacisk na proces i uspołecznienie studium. Doskonalenie warsztatu wymaga częstej wymiany doświadczeń.
Strategia rozwoju jako podstawowy dokument ukierunkowujący procesy rozwojowe każdej jednostki administracyjnej. Główne elementy strategii: diagnoza prospektywna zakończona identyfikacją problemów rozwoju, wizja przyszłości poprzedzona określeniem pola działania wyznaczonego scenariuszem szans i zagrożeń, cele rozwoju w ujęciu hierarchicznym, wskazującym na ich znaczenie dla rozwoju danej jednostki, oraz kierunki działania konkretyzowane w postaci polityk, programów i zadań przypisanych odpowiednim strukturom zarządzania.
Transport zalicza się do takiej działalności, która sprzyja konkurencyjności. Jest on związany bezpośrednio z funkcjonowaniem gospodarki narodowej organizacją życia społecznego. Podstawą działań w zakresie transportu i jego rozwoju są potrzeby ruchowe - przemieszczanie ładunków i osób. Wynikają one z różnych źródeł i są adresowane do różnych gałęzi i rodzajów form przemieszczania w obrębie zróżnicowanych struktur (obszarów). Przedmiotem niniejszego opracowania są wszystkie gałęzie transportu: transport samochodowy (drogowy), kolejowy, śródlądowy, morski i lotniczy, stanowiące o przestrzennym zróżnicowaniu konkurencyjności poszczególnych województw. Poszczególne gałęzie transportu bazują na infrastrukturze transportowej i środkach transportu o odmiennym charakterze i sposobie funkcjonowania.Tłem dla przedstawienia konkurencyjności województw są wielkości i zmiany przemieszczeń ładunków i osób w ramach różnych gałęzi transportu zrealizowane w 1999 r. w porównaniu do 1994 r. Umożliwiły one określenie roli poszczególnych gałęzi i rodzajów transportu w skali kraju. W opracowaniu wykazano cechy, które predestynują do współzawodnictwa poszczególne województwa w zakresie różnych gałęzi transportu. Cechy te wyrażono w postaci wskaźników dostępności obszaru (gęstości sieci), dostępności mieszkańców do sieci i dostępności do środków przewozowych. Ponadto rozpatrywano cechy jakościowe, określające możliwość szybkiego i bezpiecznego przemieszczania się osób i ładunków. Jako mierniki konkurencyjności województw przyjęto poziomy wskaźników dostępności wyrażone w procentach w porównaniu do wartości średnich krajowych. Dla porównania wskaźników występujących w Polsce wykazano poziomy wskaźników w krajach za granicą. Przeprowadzone badania konkurencyjności województw w zakresie transportu wykazały duże różnice w wyposażeniu w sieć drogową i kolejową oraz w dostępności województw do innych gałęzi transportu. Związane jest to w znacznej mierze ze stopniem rozwoju urbanizacji i zagospodarowaniem przestrzennym. Zróżnicowania województw zostały wykształcone w długim okresie historycznym i wynikają w zasadzie z położenia geograficznego. Badania poziomu funkcjonalności transportu w poszczególnych województwach z punktu widzenia gęstości sieci dróg o nawierzchni twardej i jednocześnie gęstości sieci kolejowej w przeliczeniu na 100 km2 powierzchni województwa wykazały, że największą zdolność do konkurowania mają takie województwa jak: śląskie, dolnośląskie, opolskie i małopolskie. Są to województwa zlokalizowane w południowo-zachodniej części Polski. Jednocześnie przy najwyższych wskaźnikach gęstości dróg województwa śląskiego i małopolskiego, obciążenie dróg pojazdami oraz wypadkowość na drogach tych województw jest największa. Spośród województw, w których występuje najmniejsza gęstość sieci dróg i kolei (mazowieckie, zachodniopomorskie, warmińsko-mazurskie, lubelskie, podlaskie), w województwie mazowieckim obciążenie dróg i wskaźniki wypadków należą do grupy najwyższych. W województwie warmińsko- mazurskim i w podlaskim jest najmniejsze i obciążenie dróg i najmniejsza wypadkowość. Jednym z istotnych czynników wpływających na konkurencyjność województwa i względem innych jest możliwość szybkich połączeń krajowych i międzynarodowych oraz wykorzystanie dla szybkiego przemieszczania się dróg ekspresowych i autostrad, których długości do tej pory są niezadowalające.Zestawiając dostępność transportową poszczególnych województw (lub stolic województw), wyrażającą się możliwością dokonania szybkich krajowych i międzynarodowych połączeń kolejowych, połączeń lotniczych krajowych i międzynarodowych z lotniska zlokalizowanego najczęściej w stolicy i województwa, możliwością dostępu województwa do dróg ekspresowych i autostrad i oraz portów żeglugi śródlądowej i morskiej, i największe możliwości powiązań transportowych, stanowiących istotny czynnik aktywizujący rozwój gospodarczy, ma województwo pomorskie. Tylko brak dostępu do morza zmniejsza nieco atrakcyjność transportową województwa wielkopolskiego i dolnośląskiego, a brak połączeń międzynarodowych lotniczych - województwa zachodniopomorskiego. Bez możliwości dwóch rodzajów połączeń i są województwa kujawsko-pomorskie, lubuskie, małopolskie, mazowieckie, śląskie i warmińsko-mazurskie. W grę wchodzi albo brak połączeń lotniczych międzynarodowych, albo i brak dostępu do morza. Najmniejsze możliwości korzystania z poszczególnych gałęzi i transportu mają województwa: lubelskie, świętokrzyskie, podlaskie i podkarpackie. Charakteryzuje je przede wszystkim brak dróg o wysokich parametrach - dróg ekspressowych bądź autostrad, umożliwiających szybkie połączenia, brak połączeń lotniczych (z wyjątkiem woj. podkarpackiego, które ma tylko lotnisko krajowe) oraz brak bezpośredniego dostępu do portów żeglugi śródlądowej i morskiej. Województwa te można zaliczyć do najmniej konkurencyjnych w zakresie dostępności transportowej. Badania te wykazały, że nie można wyróżnić województw, które charakteryzowałyby się największą dostępnością połączeń i równocześnie posiadały dobre wyposażenie w sieć transportową i przy wysokich wskaźnikach motoryzacji osiągnęłyby wysoki stopień bezpieczeństwa na drogach. Ogólnie można przyjąć, że województwa leżące na skrzyżowaniach historycznie ukształtowanych szlaków transportowych (drogowych i kolejowych) o znaczeniu międzynarodowym i krajowym oraz województwa najbardziej zurbanizowane charakteryzują się największą dostępnością. Ponadto, im województwo jest dalej położone od granic zachodnich, tym dostępność transportowa jest mniejsza.
Konkurencyjność w gospodarce rynkowej jest zdolnością do konkurowania nie tylko różnych firm czy produktów, lecz także jednostek terytorialnych. W Polsce po reformie administracji publicznej, zgodnie z zasadą subsydiarności, to nie państwo, ale regiony mają tworzyć warunki rozwoju społecznego i gospodarczego. Potencjał państwa wynika więc z siły regionów tworzących to państwo. Regiony, by były silne, muszą się rozwijać, a żeby mogły się rozwijać - muszą konkurować. Konkurencyjność jako zdolność do konkurowania może być rozpatrywana w różnych aspektach. Należy jednak stwierdzić, że jest to kategoria ekonomiczna, niezależnie, czy dotyczy produktu, czy regionu. Przy takim podejściu pojawia się problem nie tylko zdefiniowania konkurencyjności regionalnej, ale i jej pomiaru, jak każdej innej kategorii ekonomicznej. Artykuł zawiera więc próbę odpowiedzi na pytanie, czym jest konkurencyjność województw i jak ją mierzyć. Zamieszczone zostały też wyniki badań empirycznych. Regiony (województwa) jako systemy tej samej klasy różnią się między sobą pod wieloma względami. Zróżnicowania te są zarówno ilościowe, jak i jakościowe. Różnice ilościowe tkwią zawsze w elementach tworzących województwo, zaś jakościowe uwidaczniają się w zależnościach między tymi elementami, ale też i w relacjach z otoczeniem. W tym kontekście można przyjąć, że konkurencyjność regionalna to zdolność regionu jako systemu administracyjno-przestrzennego, do zmiany liczby i natężenia elementów tworzących region oraz rodzaju i typu relacji zachodzących między elementami regionu a otoczeniem. Oznacza to więc, że konkurencyjność regionalna to zdolność regionu do zmiany własnej struktury i relacji z otoczeniem. Regiony, by mogły być konkurencyjne, nie mogą zachowywać swoich struktur, ale je zmieniać, a z drugiej strony nie mogą utrzymywać swoich odległości z otoczeniem, ale zmniejszać dzielące je dystanse. Z tego wynika, że struktura i odległość to najważniejsze elementy konkurencyjności regionalnej. Tak więc problem pomiaru konkurencyjności regionalnej sprowadza się do pomiaru jej głównych składowych, które są już mierzalne. Strukturę mierzymy zwykle za pomocą statystycznych miar struktury, jak: wskaźniki struktury, miary położenia, czy miary dyspersji. Przy mierzeniu konkurencyjności regionalnej chodzi też o analizę zróżnicowań struktury. Podobieństwa lub różnice między województwami pod względem konkurencyjności zależą również od dzielącej ich odległości. Może to być odległość przestrzenna, społeczna, gospodarcza czy naukowo-techniczna. W pracy zaproponowano takie mierniki oceny konkurencyjności regionalnej. Poziom konkurencyjności województw jest efektem wielu zmiennych, dystansów i przewag konkurencyjnych. Dobrym agregatowym miernikiem konkurencyjności globalnej województw może być Produkt Krajowy Brutto na mieszkańca. W badaniu empirycznym przyjęto, że jest to iloczyn regionalnej wydajności pracy, regionalnej aktywności zawodowej mieszkańców oraz ich regionalnej produktywności. Na podstawie tego miernika wyodrębniono cztery klasy poziomów konkurencyjności województw.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 25 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.