Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 660

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 33 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  wody gruntowe
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 33 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Na podstawie badań, prowadzonych w latach 1999 i 2000 na terenie Parku Południowego we Wrocławiu, dokonano oceny kształtowania się stosunków wodnych gleb tego obiektu. Przeanalizowano: warunki meteorologiczne, glebowe i hydrogeologiczne oraz zaleganie wód gruntowych i funkcjonowanie systemu wodno-melioracyjnego parku. Stwierdzono, że wiosną 1999 r. z powodu utrudnień w odpływie wody ze stawu parkowego i awarii przebiegającego przez park rurociągu ciepłowniczego doszło do długotrwałego podtopienia znacznych obszarów parku. Przyjmując minimalne normy odwodnienia na poziomie 50 cm dla polan parkowych i 100 cm dla terenów zadrzewionych stwierdzono, że na niektórych obszarach parku wody gruntowe przez 31-40 dni zalegały płycej niż 50 cm, a przez dwa do trzech miesięcy ich głębokość była mniejsza od 100 cm. Spowodowało to znaczne straty w drzewostanie Parku Południowego.
Puszcza Zielonka położona jest w środkowej części dorzecza Warty, w centralnej części Wielkopolski, jej zachodnia granica znajduje się około 6 km na północny-wschód od Poznania. Obszar ten leży w zachodniej części Wielkopolsko-Mazowieckiego regionu klimatycznego. Krajobraz naturalny jest typu młodoglacjalnego, formacji plejstoceńskiej oraz holoceńskiej. Dominującym gatunkiem jest sosna, ale występują także dąb, olsza, modrzew i w niewielkiej ilości świerk. Przeważające siedliska to: las mieszany świeży, bór mieszany świeży, las świeży oraz oles. Największe wahania stanów wody gruntowej odnotowano na siedliskach olesowych, gdzie stany wody zalegały najbliżej powierzchni terenu. Istnieje generalnie ujemna korelacja pomiędzy zmiennością stanów wody gruntowej a głębokością jej zalegania. Największą dynamiką zmian stanów wód gruntowych charakteryzowały się siedliska olesowe, natomiast dla pozostałych siedlisk ta dynamika była blisko dwukrotnie mniejsza. Zmienność stanów wód gruntowych na trzech siedliskach: lasu mieszanego świeżego, boru mieszanego świeżego i lasu świeżego jest opóźniona o około jednego miesiąca do tych zmian w siedliskach olesowych. Charakter zmienności stanów wód gruntowych (faza) w danym siedlisku nie tyle zależy od samego siedliska co od głębokości zalegania wody gruntowej. Nie stwierdzono wyraźnych zależności wahań stanów wody gruntowej od klasy wieku drzewostanów w badanych siedliskach.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 33 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.