В настоящей работе рассматриваются новейшие типы аппаратуры и методы исследований агрофизических свойств почв разработанные в Институте агрофизики ПАН и в сотрудничающих с ним учреждениях. Внимание уделяется в первую очередь механическим и структурным исследованиям, а также определениям водновоздушного и термического режима почв.
W pracy podjęto próbę opisu procesu przewodnictwa cieplnego glebie. Na podstawie wyników otrzymanych w warunkach laboratoryjnych wyznaczono kinetyczny współczynnik dyfuzyjności, jak również przewodność cieplną gleby W funkcji uwilgotnienia. W przedziale uwilgotnienia 0,23-0,30 m3~m-3 wartość współczynnika dyfuzyjności cieplnej zmienia się w przedziale od 9.5'l0-8 do 2.4'l0-7 m2's-1. Zaproponowany model opisujący nieliniową zależność pomiędzy przewodnością cieplną ośrodka porowatego a temperaturą zachowuje dobrą zgodność wyników obliczeń z danymi eksperymentalnymi.
Produkty z udziałem mąki gryczanej charakteryzują się dobrą wartością odżywczą i obecnością składników o działaniu prozdrowotnym, w tym niskim indeksem glikemicznym. Cechy te mogą być przydatne w projektowaniu nowych produktów z udziałem ziarniaków gryki. Celem pracy było porównanie wybranych właściwości wyizolowanej skrobi z gryki z właściwościami mąki gryczanej oraz skrobi pszennej. Wykazano, że ze względu na ponad 10-krotnie mniejszą wielkość ziarenek skrobi gryczanej w stosunku do skrobi pszennej ich właściwości znacznie się różnią, pomimo że obie mają ten sam typ struktury polimorficznej i podobną zawartość amylozy. Skrobia gryczana charakteryzowała się większą temperaturą i entalpią przemiany kleikowania niż skrobia pszenna. W przypadku mąki gryczanej obserwowano jeszcze większe wartości temperatury przemiany kleikowania oraz niskie wartości siły pęcznienia i zdolności rozpuszczania amylozy, co wynika prawdopodobnie z obecności białek na powierzchni ziarenek skrobi. Te właściwości wpłynęły na podatność skrobi na trawienie. Skrobia w mące gryczanej (surowej) charakteryzowała się dużym udziałem frakcji opornej (RS), ale po wyizolowaniu skrobi z mąki udział RS był znikomy – mniejszy niż w skrobi pszennej. Po gotowaniu udział skrobi szybko trawionej w mące i w wyizolowanej skrobi był na zbliżonym poziomie. Po skleikowaniu udział RS był większy w skrobi gryczanej niż w pszennej, co wskazuje na większą podatność tej skrobi na retrogradację.