Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 127

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 7 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  uklad pokarmowy
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 7 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W oparciu o krytyczny przegląd piśmiennictwa przedstawiono wpływ nadwagi i otyłości oraz stosowanych metod leczenia na układ pokarmowy. Zmiany w obrębie układu pokarmowego występujące w otyłości nie prezentują szczególnie specyficznych jednostek. Szczególnie jest to ważne, bowiem objawy gastroenterologiczne przypisywane tej jednostce chorobowej często są mało zaakcentowane.
Celem prowadzonych badań było określenie wybranych różnic w budowie układu pokarmowego i powłokowego u jenotów pochodzących z hodowli fermowej w stosunku do dziko żyjących, odłowionych w Polsce północno-wschodniej (po 16 sztuk w grupie, przy równym udziale płci). Wykazano, że odpowiednie żywienie i prowadzona przez wiele lat praca hodowlana doprowadziły do zróżnicowania tych dwóch populacji w wielu cechach metrycznych przewodu pokarmowego oraz układu powłokowego. W populacji jenotów dzikich w porównaniu do jenotów hodowlanych stwierdzono istotnie wyższy stosunek długości jelit do tułowia (5,779 i 6,063) oraz wysoko istotnie wyższy stosunek długości dwunastnicy do tułowia (0,637 i 1,202), co ma związek z rodzajem pobieranego pokarmu. Niedobory żywieniowe w zakresie białka, nienasyconych kwasów tłuszczowych czy mikro- i makroelementów w karmie wpłynęły na jakość okrywy włosowej jenotów dzikich, która charakteryzowała się niepełnym wykształceniem puchu i znacznym sfilcowaniem, sięgającym nawet do 70% powierzchni skóry.
Związki polifenolowe wykazują korzystne efekty zdrowotne, zmniejszając ryzyko zachorowalności na choroby cywilizacyjne, w tym choroby sercowo-naczyniowe, nowotworowe i cukrzycę. Prozdrowotne działanie roślinnych związków polifenolowych zależy od ilości spożytego związku i od jego biodostępności. Metabolizm i absorpcja flawonoidów, jednych z głównych klas związków polifenolowych, przebiega wspólnymi ścieżkami. Przedstawiono absorbcję jelitową flawonoidów, mechanizm ich koniugacji jelitowej i wątrobowej, transport w osoczu, rolę mikroflory bakteryjnej i drogę eliminacji z kałem i moczem. Wynikiem ich metabolizmu jest powstawanie koniugatów flawonoidów (metylowanych, glukuronidowanych i siarczanowanych), które mogą posiadać inną aktywność biologiczną w stosunku do aglikonów flawonoidów. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że flawonoidy najobficiej występujące w naszej diecie są niekoniecznie tymi, które docierają do tkanek i niekoniecznie są najaktywniejszymi w organizmie człowieka. Dlatego też przyszłe badania powinny zawierać dokładną ocenę biodostępności flawonoidów. Znajomość tych mechanizmów pomoże lepiej zidentyfikować, który flawonoid skuteczniej zapobiega chorobom i jest konieczna do oceny ich profilu farmakologicznego i toksykologicznego.
The gastrointestinal tract of animals harbors a large, complex and dynamic microbiome important to the growth and health of livestock animals. This microbiome can be directly modulated, for example by antibiotic treatment or by various bioactive substances. Following the ban on the in-feed use of antibiotic growth promoters in the EU, an increased effort has been put into discovering an alternative in animal production. An indispensable tool for the evaluation of bioactive substances are complex studies combining in vitro and in vivo methods. They consist of precision tests that make it possible to evaluate not only the characteristics of specific strains of bacteria, but also the safety of their application. This paper presents the most important methods for the evaluation and selection of in vitro and in vivo bioactive substances that make it possible to stimulate the gastrointestinal microbiome of animals.
The risk of developing cross-resistance of pathogens to antibiotics led to a ban on antibiotics as growth promoters in animal feed in the European Union since January 2006. In recent decades, acidifiers have been widely used as potential alternatives to antibiotics in the nursery pigs’ diet to overcome weaning stresses, prevent intestinal disturbances with diarrhea and to improve growth performance. Organic acids can reduce the digesta pH value in the gastrointestinal tract (GIT), converting the inactive pepsinogen to active pepsin and increase the protein utilization. Acidifiers also promote beneficial microbial growth in the GIT and reduce infection from harmful microorganisms. Moreover, dietary inclusion of organic acids and their salts for weaning pigs can reduce intestinal epithelia damage, increase intestinal occludin expression and decrease small intestinal permeability, and improve immune indexes. In conclusion, dietary supplementation with acidifiers can decrease economic loss for pig producers.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 7 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.