Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 8

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  sztywnosc gruntu
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Wybrane aspekty prawidłowego doboru parametrów badania i weryfikacji wyników oznaczeń dla określania modułu sztywności (G0) w metodzie BET. Artykuł stanowi kontynuację badań mających na celu coraz wiarygodniejsze wykorzystywanie metod do oceny sztywności geomateriałów. Przedstawia analizę i syntezę wyników dotyczących określania prędkości fali poprzecznej przy użyciu piezoelementów typu bender. Na przykładzie dwóch typów gruntów w artykule poruszono aspekty związane z doborem częstotliwości użytych w badaniu fal w zależności od wielkości próbki i prędkości fali oraz wyboru metody interpretacji spośród ogólnie wykorzystywanych z zastosowaniem narzędzi automatyzujących ten proces.
Wykorzystanie piezoelementów typu bender w pomiarach propagacji fali podłużnej w gruntach. Artykuł opisuje autorską modyfikację standardowej komory trójosiowej umożliwiającą wykonywanie pomiarów przejścia fal S i P przy wykorzystaniu tylko jednej pary przetworników piezoelektrycznych, przy których udało się uwzględnić lub zminimalizować wybrane zjawiska niekorzystne w stosowanej powszechnie procedurze badań BET. Podano również wyniki oznaczeń testowych dla różnych typów gruntów.
W niniejszej pracy zaproponowano empiryczne związki umożliwiające szacowanie modułu odkształcenia postaciowego (GMax) gruntu na podstawie standardowo określanych w badaniach parametrów geotechnicznych. Praca zawiera analizę wyników pomiarów prędkości fali poprzecznej w aparacie trójosiowego ściskania z piezoelementami typu bender, wykonanych na próbkach gruntów spoistych.
Rozpoznanie warunków geotechnicznych na potrzeby posadowienia wysokich budynków wymaga odpowiedniego doboru metod badań, istotnie różniących się od metod stosowanych dla obiektów standardowych. W artykule przedstawiono ograniczenia standardowych metod badań geotechnicznych w odniesieniu do rozpoznania podłoża wysokościowców. Podano również formuły określające parametry sztywności mocnych gruntów spoistych i niespoistych, które mogą być wykorzystane na etapie projektowania fundamentu. Wykorzystując przykłady wykonanych badań dla najwyższych budynków wybudowanych w ostatnich latach w Warszawie, przedstawiono możliwości wiarygodnego wyznaczenia parametrów stanu i sztywności niezbędnych dla sprawdzenia stanu granicznego użytkowalności.
W artykule przedstawiono wyniki badań dylatometrycznych SDMT przeprowadzonych na wybranych obiektach doświadczalnych na terenie Warszawy. Badania przeprowadzono w prekonsolidowanych gruntach spoistych. Artykuł zawiera krótką charakterystykę obiektów doświadczalnych z opisem warunków geotechnicznych i przeprowadzonych badań. Na podstawie porównania wyników badań laboratoryjnych z wynikami SDMT dokonano oceny możliwości wykorzystania nomogramu Marchettiego i Crappsa do określenia rodzaju i stanu badanych gruntów spoistych. Analiza wyników sondowań SDMT pozwoliła na opracowanie dla badanych gruntów spoistych zależności empirycznej pomiędzy stosunkiem G₀/ED i wskaźnikiem materiałowym (ID).
Celem pracy jest wyznaczenie modułu sztywności piaszczystego podłoża gruntowego na podstawie analizy danych zarejestrowanych podczas pomiaru drgań na powierzchni gruntu. Wykonano badania terenowe, polegające na rejestracji przyspieszeń drgań w punktach pomiarowych zlokalizowanych w odległości 5 m i 10 m od źródła wibracji. Wzbudnikiem drgań o dużej powtarzalności parametrów impulsu była lekka płyta dynamiczna. Pomiary przyspieszeń realizowano przy wykorzystaniu układu pomiarowego firmy Brüel & Kjær. Na podstawie uzyskanych wyników dokonano oceny sztywności podłoża gruntowego dwoma sposobami. Metoda pierwsza opierała się na pomiarze czasu przejścia fali Reyleigha pomiędzy punktami pomiarowymi. Metoda druga polegała na przeprowadzeniu analizy wstecznej za pomocą autorskiego programu obliczeniowego. Program oparty był na metodzie różnic skończonych i umożliwiał opis falowy zachowania gruntu obciążonego udarowo.
Celem pracy jest ocena sztywności piaszczystego podłoża gruntowego na podstawie analizy drgań zarejestrowanych na powierzchni badanego obszaru o wymiarach 10 × 10 m. Przeprowadzono badania polowe, które polegały na pomiarze przyspieszeń drgań w dziewięciu punktach rozłożonych równomiernie na założonej siatce kwadratowej. Jako źródła drgań użyto lekkiej płyty dynamicznej. Przyspieszenia drgań rejestrowano z użyciem systemu pomiarowego firmy Brüel&Kjær. Na podstawie otrzymanych wyników wyznaczono moduły sztywności przypowierzchniowych warstw podłoża gruntowego (G₀ i E₀) oraz wartości współczynnika Poissona (ν) gruntu na badanym obszarze. Metoda wyznaczania wymienionych parametrów polegała na pomiarze czasu przejścia fali podłużnej i fali Rayleigha pomiędzy punktami pomiarowymi. Potwierdzono możliwość zastosowania proponowanej procedury do oceny sztywności gruntów nasypowych. Metoda może umożliwić szybką kontrolę zagęszczenia przypowierzchniowych warstw gruntu.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.