Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 40

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  suszenie sublimacyjne
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Ciśnienie robocze (p) i temperatura płyt grzejnych (T) są czynnikami, mającymi decydujący wpływ na kinetykę sublimacyjnego suszenia owocników pieczarki oraz jakość otrzymanego suszu. Przeprowadzono sublimacyjne suszenie krojonych w kostką owocników pieczarki w zróżnicowanych warunkach ciśnienia w komorze suszenia (10÷200) Pa i temperatury płyt grzejnych (293÷363) K. Wartości zmiennych niezależnych (p, T) wyznaczono w oparciu o przyjęty centralny kompozycyjny plan eksperymentów. Wyznaczono czas potrzebny do uzyskania suszu o końcowej zawartości wody 0,05 kg/kg suchej substancji. Zbadano wpływ warunków procesowych na wybrane wyróżniki jakości suszu tj. zdolność do rehydracji, objętościowy skurcz suszarniczy, wskaźnik sumarycznej różnicy barwy. Otrzymane wyniki poddano analizie za pomocą metody powierzchni odpowiedzi (RSM) określając wartości (p, T) warunkujące uzyskanie suszu o najwyższych wybranych wyróżnikach jakości.
W artykule przedstawiono wyniki badań suszenia sublimacyjnego wybranych produktów spożywczych. Określono rozkłady temperatury w czasie na powierzchni próbek oraz ich wnętrzu. Mierzono również w sposób ciągły ubytek wilgoci w suszonych materiałach w trakcie procesu. Wyznaczono zależności szybkości suszenia od czasu dla badanych próbek.
Suszenie sublimacyjne jest metodą usuwania wody polegającą na zamrożeniu materiału i usunięciu wody na drodze sublimacji lodu, gwarantującą otrzymanie produktu o najlepszej jakości w porównaniu z produktami suszonymi innymi sposobami. Najbardziej rozpowszechnionymi przemysłowymi suszarkami sublimacyjnymi są okresowe urządzenia, w których suszony produkt znajduje się na odpowiednich tacach, a ciepło jest doprowadzone na drodze przewodzenia lub promieniowania. W suszarkach działających w systemie ciągłym materiał znajdujący się na tacach przemieszcza się przez kolejne strefy urządzenia lub w postaci zgranulowanego złoża jest poddawany mieszaniu. Intensyfikację suszenia sublimacyjnego można osiągnąć przez doprowadzenie energii w postaci fal wysokiej częstotliwości, a zwłaszcza promieniowania mikrofalowego.
Celem badań było określenie wpływu odwadniania osmotycznego na barwę i wybrane właściwości fizyczne suszonych sublimacyjnie truskawek. Odwadnianie osmotyczne prowadzono w 67,5 % syropie skrobiowym o równoważniku glukozowym DE 30 - 35 w temperaturze 20 i 50°C w warunkach dynamicznych. Dodatkowo część truskawek przed wstępną obróbką pokrywano błonami wykonanymi z roztworu pektyny niskometylowanej (2 %) lub z roztworu alginianu sodu (0,75 %). Niezależnie od początkowej zawartości wody w surowcu, suszenie sublimacyjne przez 24 h doprowadziło do podobnego poziomu końcowej zawartości wody (średnio około 0,0432 g wody/g s.s.). Liofilizowane truskawki, uprzednio jedynie zamrożone, uzyskały najniższą aktywność wody (aw = 0,163) względem wysuszonych owoców poddanych działaniu cukrów w syropie skrobiowym (aw od 0,195 do 0,250). Wytworzone na powierzchni owoców powłoki ograniczyły wnikanie substancji osmoaktywnej do tkanki. Proces odwadniania osmotycznego, niezależnie od zastosowanych parametrów, wpłynął w większości próbek na rozjaśnienie barwy produktu, przy czym najmniejszą jasność powierzchni uzyskały owoce odwadniane przez 3 h w temp. 50 °C. Nastąpił wzrost bezwzględnej różnicy barwy ΔE truskawek liofilizowanych wraz z wydłużaniem czasu odwadniania osmotycznego. W wyniku wydłużania czasu obróbki wstępnej w pierwszej fazie rejestrowanych odkształceń następował wyraźny wzrost wytrzymałości na ściskanie owoców po liofilizacji. Truskawki odwadniane przez 20 h i wysuszone sublimacyjnie były najbardziej kruche.
Celem pracy było określenie wpływu aktywności wody na właściwości reologiczne kostek jabłka suszonych sublimacyjnie. Suszone kostki jabłka były przechowywane w środowiskach, których aktywność wody wynosiła 0,328; 0,432; 0,648 i 0,810. Po zadanym okresie przechowywania poddawano je testowi kompresji-relaksacji. Stwierdzono, że aktywność wody w istotny sposób kształtowała właściwości mechaniczne liofilizowanych jabłek. Podwyższona aktywność wody działała uplastyczniająco na badany materiał i powodowała załamanie jego struktury. Wraz ze wzrostem aktywności wody malała praca potrzebna do odkształcenia kostek jabłka o 50% ich wysokości, zmniejszała się siła niezbędna do odkształcenia materiału, malał udział elementu sprężystego we właściwościach mechanicznych oraz zmniejszała się twardość materiału. W przedziale aktywności wody 0,45-0,55 relaksacja zachodziła najszybciej i w największym stopniu.
Celem pracy było określenie wpływu dodatku maltodekstryny i zawartości cukru w surowcu na właściwości fizyczne proszku jabłkowego uzyskanego poprzez suszenie pianowo-sublimacyjne soku i koncentratu jabłkowego. Spieniony sok i koncentrat jabłkowy z 2% albuminy i dodatkiem maltodekstryny w zakresie od 0 do 40% mrożono i suszono sublimacyjnie. Susz rozdrabniano i badano właściwości fizyczne otrzymanego proszku: gęstość nasypową i utrzęsioną, gęstość cząstek, porowatość, zwilżalność i rozpuszczalność oraz higroskopijność. Zwiększenie dodatku maltodekstryny od 10 do 40% wpływało na zmniejszenie higroskopijności, gęstości nasypowej i utrzęsionej, poprawę sypkości proszków z soku jabłkowego. Wyższa zawartość cukru w koncentracie sprzyjała lepszej rozpuszczalności i zwilżalności proszków, co mogło wynikać z większej porowatości i mniejszej gęstości złoża.
Podstawową metodą suszenia w niskiej temperaturze jest liofilizacja. Brak fazy ciekłej i niska temperatura suszenia sprawiają, że nie zachodzi większość niepożądanych zjawisk i w efekcie otrzymuje się produkt wysokiej jakości. Suszenie próżniowe odbywa się bez udziału powietrza, co ogranicza procesy utleniania. Ponadto obniżone ciśnienie powoduje, że odparowanie następuje w niższej temperaturze niż w konwencjonalnych, wysokotemperaturowych metodach suszenia, dzięki czemu uzyskuje się produkt wyższej jakości niż przy zastosowaniu tradycyjnych metod suszenia. Możliwe jest również zastosowanie mieszanej techniki suszenia, polegającej na zamrożeniu produktu i suszeniu pod ciśnieniem atmosferycznym z zastosowaniem pompy ciepła jako urządzenia do kontroli parametrów czynnika suszącego.
Określono wpływ suszenia sublimacyjnego i konwekcyjnego oraz temperatur tych procesów na zdolność przeciwutleniającą i zawartość polifenoli w tkance jabłka. Stosowane temperatury półek ogrzewających materiał podczas suszenia sublimacyjnego to 20, 30 i 40°C, a powietrza suszącego - 60, 70 i 80°C. Najwyższą zdolnością zmiatania wolnych rodników i zawartością polifenoli charakteryzował się susz sublimacyjny. Nie wykazano istotnych różnic pomiędzy zdolnością przeciwutleniającą liofilizatów i jabłka świeżego. Wysoka temperatura suszenia konwekcyjnego oraz długi czas trwania procesu spowodowały znaczące zmniejszenie zawartości związków polifenolowych (o 25-40%) i zdolności przeciwutleniającej (o 18-67%). Najwyższą degradację polifenoli i zdolności przeciwutleniającej spowodowało suszenie konwekcyjne w temperaturze 60°C.
W pracy przedstawiono wpływ temperatury oraz rodzaju opakowania na zmiany aktywności sacharolitycznej drożdży Saccharomyces cerevisiae suszonych subli­macyjnie w czasie przechowywania. Drożdże po uprzednim wymieszaniu z maltodekstry- ną (dodatek 8%), stosowaną jako substancja ochronna, zamrażano w temperaturze -30°C i suszono w temperaturze 40°C przy ciśnieniu 0,63 mbar przez 20 godz. Suszone próbki przechowywano w temperaturze -18, 4 i 25°C w opakowaniach o różnej barierowości. Stwierdzono, że aby utrzymać aktywność sacharolityczną drożdży suszonych po 12 ty­godniach przechowywania na poziomie co najmniej 80% aktywności po suszeniu, należy przechowywać je w temperaturze 4°C w opakowaniu o wysokiej barierowości względem tlenu i wody (PETmet/PE) lub w temperaturze -18°C w dowolnym opakowaniu. Aby za­pewnić utrzymanie ponad 90% aktywności konieczne jest przechowywanie w wysoce ba­rierowych opakowaniach (PETmet/PE lub PET/AL/PE) w temperaturze -18°C.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.