Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 57

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  susze warzywne
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Rozwój suszarnictwa w naszym kraju przyczynia się do lepszego zagospodarowania nadwyżek produkcji warzyw i owoców. Na polski rynek wchodzi wiele firm wykorzystujących susze warzywne do produkcji różnych przypraw, zup w proszku i sosów. Mimo ciągle utrzymującego się dodatniego salda w handlu zagranicznym suszami warzywnymi w ostatnich latach wzrósł jednak ich import, natomiast eksport zmniejszył się. Jest to wynikiem dużej konkurencyjności tanich suszy napływających do nas na przykład z Indii oraz Chin. Najwięksi zachodnioeuropejscy importerzy suszy warzywnych to: Niemcy (ok. 30% dostaw do krajów Unii Europejskiej), Wielka Brytania, Holandia i Francja. W ostatnich latach sprzedaż suszu do tych krajów odznacza się tendencją rosnącą. W tym samym okresie spadl import tego produktu do Belgii i Luksemburga, Hiszpanii i Irlandii. Udział Polski na rynku międzynarodowym jest ciągle zbyt mały w stosunku do posiadanych możliwości produkcyjnych i przerobowych.
Na podstawie wyników badań wyznaczono krzywe suszenia u = ƒ(τ) i krzywe szybkości suszenia du/dτ - ƒ(u) krajanki selerów w postaci kostek o bokach 10 i 14 mm oraz plastrów o grubości 5 mm. Krzywe suszenia u=ƒ(τ) opisano szczegółowymi równaniami matematycznymi.
W zaprezentowanych w artykule badaniach pokazano możliwość wykorzystania sztucznych sieci neuronowych do określania przebiegu zmiany objętości suszu warzywnego podczas jego nawilżania.
Metody miareczkowania kulometrycznego i analizy spektrofotometrycznej w bliskiej podczerwieni zastosowano do oznaczania wilgotności wybranych suszów owocowych, przyprawowych i tłuszczów jadalnych stałych oraz ciekłych. Wyniki porównywano z wynikami uzyskanymi metodami suszenia. Stwierdzono, że metody kulometryczna i spektrofotometryczna są szybsze oraz bardziej bezwzględne niż powszechnie stosowane i zalecane metody suszenia.
Badano wpływ konserwowania i suszenia oraz przechowywania konserw i suszów papryki słodkiej na zawartość witamin C i E. Straty wit. C podczas suszenia i konserwowania wynosiły 45-65%. Nie stwierdzono natomiast dalszych ubytków tej witaminy w czasie przechowywania przetworów przez 9 miesięcy. Wit. E była odporna na procesy termiczne Jednak obniżał się jej poziom po 9 miesiącach przechowywania suszów (do 30-50%) i konserw (do 70-90% w stosunku do ilości wyjściowej, przed przechowaniem).
właściwości rehydratacyjne suszu z korzenia pietruszki: zdolność pochłaniania wody, cechy rehydrowanego suszu (tekstura, barwa, zapach), wielkości strat suchej substancji. Uzyskane wyniki wykazały, ¿e rozdrabnianie i blanszowanie wpływa na właściwości rehydratacyjne suszu.
Badano kinetykę sorpcji pary wodnej przez susze z buraka ćwikłowego, otrzymane w procesie suszenia konwekcyjnego i przy użyciu promieniowania podczerwonego. Surowiec po obróbce cieplnej w parze wodnej był krojony na plastry o grubości 5 mm - gładkie i karbowane - oraz wióry. Suszeniu poddano również karbowane plastry buraka bez obróbki cieplnej. Stwierdzono wpływ kształtu cząstek oraz obróbki cieplnej, zarówno na szybkość sorpcji wody, jak i na zawartość wody uzyskaną przez materiał po 24 h procesu. Metoda suszenia powodowała istotne różnice zdolności sorpcji pary wodnej tylko w przypadku buraka w postaci wiórów. Najwyższą zawartość wody po 24 h sorpcji – blisko 0,8 g/gₛₛ osiągnął susz konwekcyjny w postaci wiórów. W tym przypadku stwierdzono również najwyższe szybkości przyrostu zawartości wody, niezależnie od zawartości wody w materiale. Suszem, który był najmniej wrażliwy na podwyższoną wilgotność otoczenia były plastry gładkie i karbowane suszone w warunkach konwekcji. Brak obróbki cieplnej przed suszeniem spowodował prawie dwukrotny wzrost szybkości przyrostu zawartości wody oraz o 40 % wyższą zawartość wody po 24 h procesu sorpcji.
W pracy badano wpływ stopnia rozdrobnienia materiału, -wstępnej obróbki cieplnej oraz metody suszenia na zmiany zawartości substancji biologicznie czynnych w trakcie procesu technologicznego. Materiałem do badań był burak ćwikłowy odmiany Bikores. Zastosowano suszenie konwekcyjne i suszenie przy -wykorzystaniu promieniowania podczerwonego. Aktywność biologiczną mate­riału oceniano na podstawie zawartości barwników betalainowych. Wyznaczono również kinetykę procesu suszenia w zależności od zastosowanej obróbki -wstępnej i metody suszenia. Stwierdzono -wpływ zarówno stopnia rozdrobnienia, jak też obróbki cieplnej i metody suszenia na zawartość barwników betalainowych. Najkorzystniejszy wpływ na zawartość betalain wywierała obróbka cieplna wparze przed suszeniem.
In the contribution, the basic principles of food drying by microwave energy in laboratory and industry conditions were described. Afterwards selected microwave drying methods were characterized and selected up-to-date examples of drying fruits and vegetables were presented. Combined drying technologies using microwave can lead to a decrease of processing costs and improved quality of final product.
Celem pracy było określenie wpływu nasycania jonami wapnia oraz warunków blanszowania tkanki selera na kinetykę suszenia oraz właściwości teksturalne suszu. Blanszowanie prowadzono w wodzie destylowanej o temp. 60 i 95 °C w zróżnicowanym czasie oraz w roztworze mleczanu wapnia. Określono odkształcenie niszczące suszu w teście łamania i pracę cięcia uwodnionego suszu selera. Analizując wyniki otrzymane na podstawie krzywych suszenia selera stwierdzono, że im dłuższy był czas blanszowania w wodzie destylowanej, tym osiągano krótszy czas suszenia. Blanszowanie w roztworze mleczanu wapnia nie spowodowało zmian w czasie suszenia, w porównaniu z procesem prowadzonym w wodzie w tych samych warunkach. Jednocześnie badania wskazują, że działanie wysokiej temperatury podczas tradycyjnego blanszowania powoduje istotne zmiany we właściwościach mechanicznych suszonej tkanki selera, obserwowane głównie po jej uwodnieniu, a polegające na osłabieniu tekstury. Nasycanie jonami wapnia w czasie blanszowania spowodowało znaczny wzrost zawartości wapnia w tkance. Z uwagi na nieznaczne zmiany właściwości teksturalnych suszu otrzymanego z takiej tkanki można uznać, że nasycanie jonami wapnia tkanki selera podczas jej blanszowania może być jednym ze sposobów wzbogacania tkanki w analizowany pierwiastek.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.