Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 102

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 6 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  sorgo
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 6 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Doświadczenie polowe wykonano w latach 2007-2009 w Rolniczej Stacji Doświadczalnej w Lipniku koło Stargardu Szczecińskiego, na glebie brunatnej kwaśnej, kompleksu żytniego dobrego. Gleba ta w warstwie ornej zawierała 8.2 g kg C-organicznego, wykazywała odczyn słabo kwaśny, posiadała małą zawartość przyswajalnych form P (30,1 mg kg-1) i K (45 mg kg -1). W okresie wegetacji poziom wody gruntowej utrzymywał się poniżej 3,0 m. Celem badań było porównanie możliwości plonotwórczych kukurydzy i dwóch mieszańców sorgo cukrowego uprawianych w warunkach zróżnicowanego uwilgotnienia gleby lekkiej. Na poletka nie nawadniane i nawadnianych kroplowo uprawiano sorgo cukrowe (odmiany Sucrosorgo-506 i Rona-1) oraz kukurydzę (odmiana Oldham o liczbie FAO-250) która była gatunkiem porównywanym. Terminy i dawki nawodnieniowe określano na podstawie wskazań tensjometrów glebowych. Nawadnianie rozpoczynano przy spadku potencjału wody w glebie poniżej 0,03 MPa. Do nawadniania użyto linii kroplującej o wydatku 2,4 l h-1 wody i rozstawie emiterów co 30 cm. Sumaryczne dawki wody zależały od rozkładu i wielkości opadów i wynosiły: 2007 r.- 40 mm, 2008 r. - 150 mm, 2009 r.- 110 mm. Obsada roślin dla kukurydzy wynosiła 111 000 szt. ha-1 (60 x 15 cm) natomiast dla sorgo 222 000 szt. ha-1 (30 x 15 cm). Plon suchej masy pędów Sucrosorga-506 był istotnie wyższy niż kukurydzy i sorgo odmiany Rona-1. W wyniku nawadniania zbiory suchej masy Sucrosorga-506 zwiększył się o 7,1 t ha-1 , kukurydzy o 4,8 t ha-1 i sorga odmiany Rona-1 o 2,9 t ha-1 . Nawadnianie w większym stopniu zmniejszało zawartość suchej masy w pędach odmian sorgo niż kukurydzy, a także oddziaływało na strukturę plonu, w pędach kukurydzy zwiększała się masa kolb natomiast w odmianach sorgo masa łodyg i wiechkosztem pozostałych organów. Produktywność 1mm wody z nawodnień wyrażona w plonach suchej masy była najwyższa dla Sucrosorga-506 (98,6 kg mm-1 ha-1) i kukurydzy (80,1 kg mm-1 ha-1) a znacząco niższa dla sorgo odmiany Rona-1 (42,2 kg mm-1 ha-1).
W pracy przedstawiono wyniki badań mających na celu sprawdzenie możliwości wykorzystania do produkcji spirytusu surowego nietypowych surowców oraz odpadów spożywczych. Do badań wykorzystano ziarno sorgo i amarantusa oraz bulwy topinamburu (Albik, Rubik) i odpadowe orzechy włoskie. Badania prowadzono w skali laboratoryjnej. Fermentacje przy użyciu drożdży As-4 przebiegały bez zakłóceń. Mała zawartość substancji redukujących w wywarach, tj. od 0,1 do 0,4%, świadczy o dobrym wykorzystaniu cukrów w czasie fermentacji. Małą zawartością zanieczyszczeń chemicznych charakteryzowały się spirytusy surowe (poniżej lub niewiele przekraczające PN dla spirytusu zbożowego) otrzymane z ziarna sorgo, amarantusa oraz bulw topinamburu. Ze względu na dużą zawartość zanieczyszczeń (przekraczającą kilkakrotnie PN) spirytusy otrzymane z odpadowych orzechów włoskich nie nadają się do celów spożywczych. Z przeprowadzonych badań wynika, że atrakcyjnymi surowcami alternatywnymi, które mogą być wykorzystane do produkcji spirytusów surowych w gorzelniach rolniczych jest sorgo, amarantus i topinambur. Zagospodarowanie odpadów w postaci przeterminowanych orzechów włoskich należy rozpatrywać wyłącznie jako dodatek do przerobu innych surowców skrobiowych.
Celem pracy była analiza nakładów energetycznych ponoszonych w uprawie, zakiszaniu i transporcie kiszonki z sorgo do biogazowni. Dane pozyskano z kart technologicznych opracowanych dla modelowych gospodarstw rolnych produkujących rośliny na cele energetyczne, zlokalizowanych w 5 makroregionach. Stwierdzono, że najniższą energochłonnością cechowała się produkcja w gospodarstwach o powierzchni 130 ha UR, zarówno w przeliczeniu na 1 ha uprawy, jak i 1 tonę uzyskanej kiszonki. W przypadku analizy regionalnej stwierdzono, że głównym determinantem poziomu nakładów energetycznych były uzyskiwane plony. Regiony uzyskujące najwyższe plony sorgo miały najwyższe nakłady energetyczne na 1 ha uprawy, ale najniższą energochłonność po przeliczeniu na 1 tonę uzyskanej kiszonki.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 6 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.