Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 19

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  sodium nitrite
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The most pronounced decline in the percentage of CD4⁺ lymphocytes in MLN of mice infected with T. spiralis was observed when the nitrite was administrated for 10 or 25 days. Less pronounced differences were observed in percentage of CD8⁺ lymphocytes, both in MLN and PP of mice. Infection with T. spiralis alone brought a pronounced decline of CD4⁺ lymphocytes in MLN, whereas the percentage of CD8⁺ lymphocytes remained at the level of control. Treatment with sodium nitrite alone caused a clear increase in the percentage of CD8⁺ cells as compare to untreated and non-infected control. The latter phenomenon may result in depressed immune responses, possibly responsible for a greater intensity of T. spiralis infection in sodium nitrite-treated mice.
Studies were carried out to examine the anti-oxidative effect(s) of oral coenzyme Q10 supplementation (10 mg/kg b.w./day) in rats treated per os with either sodium nitrite (10 mg/kg b.w./day) or saline (control) for 14 days. Results showed that sodium nitrite increases thiobarbituric-acid reactive substances (TBARS in rat small intestinal mucosa and liver, and the agent did not have any effect(s) on the total anti-oxidant status (TAS) and lipid peroxidation of rat blood. Pretreatment of nitrite-poisoned rats with coenzyme Q10 mitigated TBARS and increased TAS in animal blood. Coenzyme Q10 has been found to be a promising anti-oxidant agent in sodium nitrite-induced lipid peroxidation.
The effect of pectin on lowering the sodium nitrite intoxication was studied. It was found statistically significant reduction in the concentration of blood methemoglobin and blood plasma nitrite ions in rats intoxicated with sodium nitrite and fed diets with 5 and 10% pectin. These indices did not further change upon the increase of diet proportion of pectin to 15%.
Effects of poisoning with sodium nitrite on Na/K-ATPase and succinate dehydrogenase (SDH) activity were examined in the small intestine mucosa of male Wistar rats. The animals were treated per os with either an aqueous solution of sodium nitrite (10 mg NaNO2/kg b.w.) or normal saline (control) daily for 3 or 12 weeks. Histochemical analyses show that sodium nitrite decreased Na/K-ATPase and SDH in rat intestinal villi, and the nitrite side effect(s) was mainly observed in animals treated for 12 weeks.
Studies were carried out to elucidate the anti-oxidative effect(s) of putrescine (10 mg/kg b.w./day) in rats treated per os with either sodium nitrite (10 mg/kg b.w./day) or normal saline (control) for 14 days. The putrescine was given to rats for 7 days only (days 7-14) and it was introduced 3-4 hrs after nitrite or saline dosage. Sodium nitrite increased thiobarbituric acid reactive substances (TBARS) in rat small intestinal mucosa and liver, and the agent did not have any effect on the total anti-oxidant status (TAS) and lipid peroxidation of rat blood. Nitrite did not also change the activity of superoxide dismutase (SOD) in the small intestinal mucosa, liver and blood, as well. Pretreatment of nitrite-treated rats with putrescine decreased TBARS and increased TAS in animals. Putrescine decreased SOD activity in the blood and liver of nitrite- and/or saline-treated rats, however, the agent did not affect the SOD enzyme in the small intestinal mucosa. Results suggest that putrescine dosed to nitrite-treated rats possesses some anti-oxidative properties.
In the present work it was evaluated to what degree the selected fractions of dietary fibre, i.e. cellulose, lignin and high-methylated pectins with the metyla- tion degree of 56 or 73%, influence the determination of sodium nitrite added to in vitro gastric juice with the pH from 2.0 to 3.5. High-methylated pectin was the fraction of dietary fibre which was found to decrease the amount of sodium nitrite. Cellulose and lignin did not lower the content of sodium nitrite in the conditions of gastric juice.
Sodium nitrite, a nitric oxide (NO) donor in the acid pH, has been found to mitigate lipid peroxidation in rat gastric mucosa, and it elevated both Cu, Zn- and Mn-forms of the superoxide dismutase in this tissue. Putrescine, a simple p oly amin e of anti-oxidant properties has been shown to normalize lipid peroxidation levels in nitrite-treated animals.
Określono wpływ sposobu peklowania na wybrane wyróżniki jakości szynek restrukturyzowanych. W doświadczeniu porównywano jakość wyrobów peklowanych tradycyjnie, tj. z dodatkiem azotynu sodu (azotanu III) i peklowanych z udziałem preparatu warzywnego (w którym źródło azotanów V stanowi ekstrakt z selera) i dodatku kultury bakterii denitryfikujących. W pracy dokonywano pomiarów pH (farszu oraz wyrobu gotowego), parametrów barwy metodą odbiciową oraz oznaczano wydajność procesu obróbki termicznej i zawartość azotanów (III) i (V). Przeprowadzono również ocenę organoleptyczną szynek. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że peklowanie z udziałem wyciągu warzywnego, jako źródła azotanów (V), i z dodatkiem bakterii denitryfikujących (Staphylococcus carnosus) pozwala na ograniczenie o około 50% ilości resztkowych azotanów (III) i ok. 30% azotanów (V) w stosunku do ich zawartości w wyrobach peklowanych tradycyjnie, tj. mieszanką peklującą. Jednocześnie sposób peklowania nie miał wpływu na pozostałe parametry jakości wyrobów.
W pracy przeprowadzono ocenę aktywności ATP-azowej i fosfatazowej błony śluzowej jelita cienkiego myszy, które zatruwano dożołądkowo azotynem sodowym przed oraz w trakcie rozwoju włośnicy.
W badaniach „in vitro" wykazano znaczący wpływ kwasu askorbinowego na zawartość azotynu sodowego w próbkach w zależności od pH i czasu inkubowania, a także stwierdzono że całkowita ilość witaminy C jako sumy form zredukowanej i utlenionej nie zmienia się pod wpływem azotynu sodowego.
W pracy podjęto próbę określenia wpływu zróżnicowanego poziomu dodatku dwóch wybranych preparatów barwiących na jakość modelowych kiełbas drobno rozdrobnionych, wyprodukowanych ze zmniejszoną o połowę, w porównaniu ze standardową, wyjściową dawką azotynu sodu w farszu modelowych kiełbas. Wpływ stosowanych preparatów barwotwórczych na jakość przetworów oceniano na podstawie wyróżników technologicznych, fizycznych parametrów barwy oraz analizy organoleptycznej. Wprowadzenie substancji barwiących do receptury doświadczalnych kiełbas spowodowało zwiększenie udziału barwy czerwonej w ogólnym tonie barwy oraz wpłynęło korzystnie na pożądalność barwy ocenianą przez konsumentów. Naświetlanie zmniejsza udział barwy czerwonej w barwie modelowych przetworów oraz zwiększa wielkości parametru jasności barwy i parametru b* barwy, w barwie wszystkich wariantów eksperymentalnych kiełbas. Nie stwierdzono istotnego wpływu dodatku preparatów barwiących, zastosowanych w doświadczeniu, na stabilność cieplną farszów oraz ilość wolnego azotynu w finalnych produktach.
Oznaczono aktywność amino transferazy asparaginianowej (AspAT), amino transferazy alaninowej (AlAT), gamma-glutamylotransferazy (GGTP-azy) oraz poziom kreatyniny i mocznika w osoczu krwi szczurów otrzymujących przez 90 dni chlorek miedziowy (ok. 0,03 LD50) i azotyn sodu (0,2 LD50). W grupie otrzymującej azotyn sodu stwierdzono zmiany poziomu mocznika i aktywności GGTP-azy.
Zbadano poziom methemoglobiny, hemoglobiny i tryptofanu we krwi szczurów otrzymujących chlorek miedziowy (ok. 0,03LD50) i azotyn sodu (0,2 LD50) przez 90 dni. Największe zmiany badanych parametrów zaobserwowano w grupie zwierząt narażonych na azotyn sodu.
Przedstawiono wyniki oznaczeń methemoglobiny u szczurów po 30, 45, 60, 75 i 90 dniach narażenia na octan ołowiawy oraz azotyn sodu. Dodatkowo po 90 dniach zmierzono poziom hemoglobiny, pozabiałkowych grup - SH (w erytrocytach) oraz wolnego tryptofanu (w osoczu krwi). U szczurów otrzymujących ołów i azotyn pojedynczo, stwierdzono wzrost poziomu methemoglobiny przy równoczesnym spadku poziomu hemoglobiny, wolnych grup sulfhrylowych oraz tryptofanu. Łącznie narażenie zwierząt na ołów i azotyn przez 90 dni nie prowadzi do zmiany w stężeniu methemoglobiny.
Określono wpływ chlorku sodowego, azotynu sodowego, azotynu potasowego, askorbinianu sodowego i Horniny S oraz mieszaniny wymienionych związków, dodawanych do mielonego mięsa wieprzowego, na przeżywalność pięciu szczepów Campylobacter jejuni, wyizolowanych z przypadków zatruć pokarmowych u ludzi.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.