Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 106

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 6 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  siarczany
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 6 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W składowisku odpadów przemysłowych o powierzchni ok. 1400 ha systemem hydrotransportu przesyłanych jest ok. 28 mln Mg odpadów flotacji. Mineralne odpady nie stanowią większych uciążliwości dla środowiska (z wyjątkiem pylenia). Istotnym problemem środowiskowym jest wpływ składowiska na wody powierzchniowe i podziemne ze względu na duże stężenia chlorków, siarczanów, sodu i magnezu w akwenie. Na podstawie 10-letnich badań monitoringowych określono dynamikę stężeń i ładunków chlorków i siarczanów w wodach powierzchniowych wokół składowiska. Oceniono także charakterystyczne stężenia wód powierzchniowych w funkcji zmienności jakości wody w akwenie składowiska.
W doświadczeniu symulowano epizody wysokich stężeń SO₂ w komorze klimatyzacyjnej. Fumigacji dwutlenkiem siarki poddano: plechy porostów Hypogymnia physodes i Parmelia sulcata oraz organy asymilacyjne (igły) sosny zwyczajnej (Pinus sylvestris L.) i świerka pospolitego (Picea abies (L.) H. Karst.). Dodatkowo, dla porównania, igły sosny i świerka traktowano roztworami wodoro-siarczanu(IV) sodu NaHSO₃ i siarczanu(IV) sodu Na₂SO₃ na płytkach Petriego. Przeprowadzone badania wykazały wyższą wrażliwość obu gatunków porostów na SO₂ w porównaniu z organami asymilacyjnymi sosny i świerka. Fotobionty porostów reagowały na najwyższe stężenia SO₂ silną degradacją chlorofilu a + b (45,0-85,2%), a objawem zewnętrznym tej reakcji było bielenie plech. Igły sosny i świerka podobnie reagowały zarówno na gazowy SO₂, jak i na roztwory NaHSO₃, natomiast roztwory Na₂SO₃ powodowały znacznie słabsze uszkodzenia. Można zatem uogólnić, że zawartość chlorofilu oraz stopień jego feofitynizacji okazały się przydatnym wskaźnikiem reakcji roślin na związki siarki czterowartościowej.
W pracy przedstawiono wyniki badań nad zawartością mineralnych związków azotu, fosforu ogółem i fosforanów, chlorków i siarczanów w zachodniej części jeziora Chełmżyńskiego przylegającej do zróżnicowanej obszarowo linii brzegowej. Stwierdzono niską zawartość badanych związków azotu (N-NO₃, N-NO₂, i N-NH₄), chlorków, fosforanów i siarczanów mieszczącą się w I klasie czystości wód. Większe nagromadzenie fosforu ogółem, w wodzie badanej części jeziora, ze zmianą klasy czystości z I do II, występowało w okolicy linii brzegowej terenu użytkowanego rolniczo.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 6 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.