Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 9

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  selenin sodowy
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Badania przeprowadzono na 12 maciorkach, podzielonych na 2 równe grupy. Grupa I otrzymała dwukrotnie, w formie iniekcji podskórnej, wodny roztwór seleninu sodu. Grupa II stanowiła kontrolę. W surowicy krwi oznaczano stężenia: Mg, Ca, P nieorg., Na, K, Cu, Fe i Zn. Uzyskane wyniki badań wykazały, że stosowanie podskórnych iniekcji seleninu sodu spowodowało niewielki spadek stężenia Mg, natomiast statystycznie istotne obniżenie koncentracji Cu w surowicy maciorek. Zawartości Na i K wzrosły znamiennie w 2, 3 i 5 miesiącu po podaniu tego związku. Pozostałe składniki mineralne, tj.. Ca, P, Zn i Fe, zmieniały się nieznacznie w przebiegu doświadczenia.
Celem pracy było określenie wpływu doustnego podawania preparatów selenowego i jodowego, a zwłaszcza łącznego ich stosowania, na stężenia hormonów tarczycy: trijodotyroniny i tyroksyny oraz wybranych biopierwiastków w surowicy krwi. Badania przeprowadzono na 24 owcach, które podzielono na 4 równe grupy. Grupa I otrzymywała doustnie 5,77 mg selenu w postaci seleninu sodu, grupa II - 5,77 mg selenu łącznie z 100 ug jodu w postaci jodku potasu, grupa III - tylko 100 ug jodu, a grupa IV stanowiła kontrolę. Krew do badań pobierano przez 4 miesiące w odstępach 2-tygodniowych. W surowicy krwi badano koncentrację hormonów tarczycy - trijodotyroniny i tyroksyny oraz stężenia biopierwiastków - selenu i magnezu. Uzyskane wyniki badań wykazały, że stosowanie zarówno selenu, jak i jodu miało znaczący wpływ na badane parametry biochemiczne. W grupach I i II, tj. u owiec otrzymujących selenin sodu lub selenin sodu łącznie z jodkiem potasu, stwierdzono około 3-krotny, istotny (p<0,05), wzrost stężenia selenu w surowicy krwi odpowiednio: do 1,51 ± 0,12 i do 1,65±0,31 umol.dm-3. Obserwowano również w tych grupach znamiennie (p<0,05) podwyższoną koncentrację trijodotyroniny, wynoszącą średnio od 2,73 ± 0,32 do 2,91 + 0,27 nmoldm-3, w porównaniu z wartościami początkowymi: 2,35±0,15 i 2,37+0,29 nmoldm-3. W przypadku tyroksyny, wykazano statystycznie istotny (p<0,05) wzrost jej stężenia: w grupie II do wartości 131,30 ± 12,15 oraz w grupie III do 155,83 ± 17,26 nmol dm-3, natomiast w grupie I stwierdzono znamienny (p<0,05) spadek koncentracji tego hormonu do wartości najniższej 86,06±7,30 nmoldm-3, wobec stężenia wyjściowego 114,5±9,3 nmoldm-3. Stosowanie suplementacji selenem i/lub jodem spowodowało statystycznie istotny (p<0,05) spadek stężenia magnezu w surowicy krwi wszystkich suplementowanych owiec, od wartości początkowej, wynoszącej 0,94±0,03 mmoldm-3, do 0,83+0,03 mmol dm-3w grupie I, w 2. tygodniu badań.
The studies were carried out in two stages. The aim of the first stage was to assess the selenium levels in the feed for lambs, as well as in the milk and serum of their dams. The objective of the second stage of studies was to evaluate the impact of using two different doses and sources of selenium (sodium selenite or Se-enriched yeast) on its concentration in lamb serum. The experiment was conducted on 64 lambs divided into four groups, each consisting of 16 animals: group I, the control group - received no additional selenium, group II - received 0.1 mg Se/day/animal (Se-enriched yeast), group III - received 0.2 mg Se/day/animal (Se-enriched yeast), group IV - received 0.2 mg Se/day/animal (Na₂SeO₃). The concentration of Se in feed, milk and serum was determined by means of an atomic absorption spectrometer SpektrAA 220Z with electrothermal atomization and Zeeman background correction (by Varian). Low concentration of selenium in soil, plants and food would suggest a deficiency of this mineral. These results indicate that low Se levels in the serum of lambs generally reflect the level of dietary Se. The results of this study demonstrate that Se from organic sources was markedly more available to lambs than selenium from mineral sources.
Szczury samce szczepu Wistar karmiono dietą standardową z dodatkiem fluoru w postaci NaF „in substantia" w dawce 20 mg/kg m.c. przez 3 mies. Część zwierząt otrzymywała ponadto selenin sodowy (Na2SeO3) w dawce odpowiadającej 5 µg Se/kg m.c. Stwierdzono obniżenie zawartości fluorków w surowicy przy równoczesnym stosowaniu seleninu sodowego.
W badaniach przeprowadzonych na szczurach oznaczano zawartości pierwiastków śladowych Cu i Zn w erytrocytach i w wątrobie, a także prześledzono metabolizm seleninu sodowego podawanego szczurom przez przewód pokarmowy.
Podawanie szczurom zeleninu sodowego ochrania ich wątrobę przed toksycznym działaniem nitrozozwiązków i powoduje wzrost aktywności enzymów antyoksydacyjnych
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.