Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 61

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  rozmaryn
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W artykule przedstawiono wyniki badań zamykania olejku rozmarynowego w trakcie suszenia rozsyłowego w mikrokapsułce z maltodekstryny. Zastosowano dodatek olejku rozmarynowego w ilości 0,5 oraz 1 ml na 100 g roztworu. Stosowano temperaturę powietrza wlotowego 200°C oraz trzy strumienie surowca. Stwierdzono, iż najlepsze -wyniki zamknięcia związków aromatycznych otrzymuje się przy -wyższym dodatku aromatu do roztworu. Jednak ubytek tych związków w trakcie suszenia rozsyłowego nie jest proporcjonalny do dwukrotnie większego dodatku aromatu. Mikrokapsułkowaniu aromatów sprzyja także mniejsza zawartość wody wproszkach, mniejsza gęstość nasypowa luźna oraz -większa porowatość złoża.
6
84%
W pracy przedstawiono wyniki badań aktywności przeciwrodnikowej ekstraktów otrzymanych z szałwii i rozmarynu. Aktywność przeciwrodnikową określono na podstawie pomiaru kinetyki procesu wygaszania rodnika DPPH• w roztworach wodno-metanolowych otrzymanych ekstraktów. Stwierdzono, że obserwowana doświadczalnie aktywność przeciwrodnikową zależy głównie od rodzaju zastosowanego ekstrahentu i maleje w następującej kolejności: heksan > octan etylu > woda > metanol > aceton.
Artykuł stanowi przegląd polskiej i zagranicznej literatury związanej z zastosowaniem w badaniach naukowych tradycyjnych oraz innowacyjnych naturalnych przeciwutleniaczy, pozyskiwanych z różnych surowców roślinnych, dodawanych do modelowych wyrobów mięsnych. Rozważano aktywność antyoksydacyjną w odniesieniu do dodatków, takich jak: rozmaryn (Rosmarinus officinalis L.), szałwia lekarska (Salvia officinalis L.) i ich ekstrakty, zielona herbata (Camellia sinensis), wybrane owoce oraz wspomniano o innych źródłach przeciwutleniaczy o dużym potencjale antyoksydacyjnym. W artykule zwrócono ponadto uwagę na wielokierunkowe znaczenie naturalnych substancji przeciwutleniających w przemyśle mięsnym, wpływających nie tylko na stabilność frakcji tłuszczowej wyrobów, ale również na ich jakość sensoryczną i parametry tekstury, będące istotnym wyznacznikiem wpływającym na ogólną jakość przetworów mięsnych.
W pracy oceniono skład chemiczny oraz aktywność przeciwgrzybową suszonych ziół przyprawowych – bazylii, oregano, rozmarynu i tymianku. Susze zakupiono w sieci handlowej w opakowaniach jednostkowych. W wymieszanym i rozdrobnionym materiale oznaczono zawartość: suchej masy, białka ogółem, cukrów ogółem, polifenoli ogółem i olejków eterycznych. Do oceny aktywności przeciwgrzybowej użyto 12 szczepów grzybów: Alternaria alternata., Aspergillus flavus, A. fumigatus, A. niger, Cladosporium herbarum, Fusarium oxysporum, Penicillium cyclopium oraz Eurotium amstelodami, E. chevalieri, E. herbariorum, E. repens, E. rubrum. W przypadku grzybów z rodzaju Eurotium stosowano podłoże Agar DG18, a w pozostałych – Malt Extract Agar. Na podłożach zawierających dodatek suszu (1 %) prowadzono doświadczalne hodowle grzybów, a na podłożach bez suszu – hodowle kontrolne. Próbę kontrolną pozytywną stanowił benzoesan sodu (0,05 %). W 3. 6. i 9. dobie inkubacji mierzono średnice kolonii doświadczalnych oraz kontrolnych i obliczano procentową inhibicję wzrostu grzybów powodowaną przez susze. Stwierdzono, że aktywność przeciwgrzybowa była zróżnicowana w zależności od rodzaju suszu, gatunku grzyba i czasu inkubacji. W 9. dniu doświadczenia susz z oregano odznaczający się największą zawartością olejku (2,40 % s.m.) i dużą zawartością polifenoli (4,06 % s.m.) powodował istotnie największe średnie zahamowanie wzrostu zarówno grzybów Eurotium ssp. (95,5 %), jak i pozostałych grzybów (90,2 %). Susz bazyliowy o najmniejszej zawartości olejku i polifenoli, a największej – białka ogółem stymulował wzrost części grzybów. Badane susze powodowały największe zahamowanie wzrostu kolonii A. fumigatus, A. alternata i E. amstelodami, a najmniejsze – A. niger i E. rubrum. Hamowanie wzrostu grzybów malało wraz z czasem inkubacji, ale różnice między średnim zahamowaniem wzrostu grzybów w 6. i 9. dniu hodowli były nieistotne. Susze z oregano, tymianku i rozmarynu efektywniej hamowały wzrost kolonii grzybów niż benzoesan sodu.
Marynowanie to tradycyjna metoda przygotowania surowców spożywczych do dalszej obróbki lub bezpośredniego spożycia, od wieków stosowana w gospodarstwach domowych, a od kilkudziesięciu lat – w gastronomii i przemyśle mięsnym. Główna rola marynowania, polegająca na poprawie kruchości surowców mięsnych oraz ich smaku i zapachu, ewoluuje w kierunku zwiększenia wydajności i jakości mięsa. Popyt na produkty marynowane stale rośnie, co związane jest również z coraz większą potrzebą konsumenta, sprzedawcy oraz przemysłu gastronomicznego na żywność przygotowaną do bezpośredniego, szybkiego spożycia. Dodatkowym atutem marynat jest uniwersalność, atrakcyjna jakość sensoryczna oraz brak religijnych czy kulturowych przeciwwskazań do ich stosowania. Wszystko to przyczynia się do rozwoju procesu marynowania w przemyśle mięsnym, gastronomicznym, a także w gospodarstwach domowych.
Celem pracy było określenie wpływu rodzaju i ilości dodatku przeciwutleniaczy oraz warunków i czasu przechowywania na stabilność olejowych koncentratów β-karotenu. Do olejowych koncentratów β-karotenu dodawano ekstrakt z rozmarynu w ilości 0,02-0,06 % oraz BHA w ilości 0,02-0,04 %. Określano stabilności β-karotenu przez spektrofotometryczne oznaczenie zawartości β-karotenu w roztworach olejowych z dodatkiem przeciwutleniaczy w czasie przechowywania w warunkach z dostępem światła i bez dostępu światła dziennego oraz w temp. 20°C i w warunkach chłodniczych. Stabilność olejowych koncentratów β-karotenu uzależniona była od warunków przechowywania. Większą stabilność barwnika stwierdzono w próbkach przechowywanych bez dostępu światła i w temperaturze chłodniczej. Dodatek przeciwutleniaczy zwiększał stabilności β-karotenu w olejowych koncentratach tylko w przypadku ich przechowywania w temperaturze pokojowej, przy dostępie światła dziennego. W tych warunkach lepszymi właściwościami cechował się ekstrakt z rozmarynu.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.