Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 62

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  psy rasowe
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Owczarek niemiecki to jedna z najpopularniejszych na świecie i w Polsce ras psów o wszechstronnym użytkowaniu. Celem pracy było zbadanie udziału założycieli i przodków w populacji aktywnej psów rasy owczarek niemiecki wpisanych do ksiąg Krakowskiego Oddziału Związku Kynologicznego w Polsce. Materiał stanowiły czteropokoleniowe rodowody 60 owczarków niemieckich – 17 psów i 43 suk, urodzonych w latach 1994-2005. Populacją referencyjną do analizy udziałów założycieli i przodków było 60 zwierząt z populacji aktywnej. Oszacowano efektywną liczbę założycieli (fe) i przodków (fa) oraz ogólną liczbę założycieli i przodków. Wyznaczono założycieli i przodków o najwyższych udziałach genów w badanej populacji. Ogólna liczba założycieli dla 60 zwierząt z populacji referencyjnej wynosiła 277, zaś ogólna liczba przodków – 60 osobników. Efektywna liczba założycieli była równa 66, a efektywna liczba przodków wynosiła 36. Założycielami o najwyższych wkładach w populację badaną było 17 zwierząt, w tym osiem psów i dziewięć suk. Z tej grupy pięć sztuk – dwa psy i trzy suki, miało udziały od 2% do ponad 6%. Następni z założycieli, tj. sześć suk i sześć psów, wnieśli wkłady genów w granicach od 1% do około 2%. Natomiast najwyższe udziały spośród przodków miały 43 osobniki – 16 psów i 27 suk. W tej grupie były cztery psy i cztery suki o udziałach genów od 3% do 7%, zaś pozostali przodkowie wnieśli wkłady o wysokości do 3%. Trzy osobniki powtarzały się zarówno wśród wymienionych wyżej głównych założycieli, jak i przodków.
Celem pracy była analiza stanu zinbredowania i spokrewnienia w populacji aktywnej golden retrieverów (GR) i labrador retrieverów (LR) wpisanych do ksiąg krakowskiego Oddziału Związku Kynologicznego w Polsce. Dane stanowiły rodowody 191 goldenów (84 psów i 107 suk) urodzonych w latach 1998-2007 oraz 270 labrador retrieverów (109 psów i 161 suk) urodzonych w latach 1997-2007. Oszacowano współczynniki inbredu (FX) dla zwierząt obu badanych ras z podziałem na płeć, a współczynniki spokrewnienia (RXY) oszacowano oddzielnie dla psów, suk i między psami i sukami dla obu ras oddzielnie. Ponad 49% goldenów i 32% labradorów wykazywało niezerowe wartości inbredu. Proporcja zinbredowanych psów i suk u goldenów wynosiła odpowiednio ponad 52% i około 47%. Odpowiednie wartości u labradorów, zarówno dla psów jak i dla suk, wynosiły około 32%. Średnie wartości FX były w obu rasach stosunkowo niskie i wynosiły 0,82% oraz 1,67% dla wszystkich i zinbredowanych GR oraz 0,83% i 2,58% odpowiednio dla LR. Zinbredowane samce i samice labrador retriverów wykazywały wyższe średnie zinbredowanie niż psy i suki rasy golden retriever. Wśród goldenów zanotowano prawie 90% par spokrewnionych oraz ponad 68% u labradorów. Przy czym ponad 90% psów rasy GR i 65% psów rasy LR wykazywało RXY>0. Nieco mniej suk rasy GR było spokrewnionych, mianowicie ponad 89% par. Natomiast ponad 70% par suk rasy LR wykazywało niezerowe współczynniki spokrewnienia. Wśród par mieszanych pies x suka znacznie więcej spokrewnionych występowało w rasie golden retriever (ponad 90% par). U labradorów tylko około 68% par mieszanych było spokrewnionych. Wartości spokrewnienia we wszystkich badanych układach były stosunkowo niskie i nie przekraczały 10%. Było to spowodowane wzrostem popularności obu ras w ostatnim czasie oraz stałym importem zwierząt hodowlanych z zagranicy. Niemniej należy zwrócić baczniejszą uwagę na rodowody sprowadzanych zwierząt, żeby w przyszłości uniknąć wzrostu badanych wskaźników.
Celem przeprowadzonych badań była identyfikacja mutacji C295G genu T w polskiej populacji psów rasy polski owczarek nizinny oraz analiza konsekwencji kojarzenia nosicieli wspomnianej mutacji genu T warunkującego krótkoogoniastość i bezogoniastość. Próby pobrano od 61 psów. Amplifikację genu T przeprowadzono przy wykorzystaniu starterów opracowanych przez Indrebø i wsp. [6]. W celu identyfikacji mutacji C295G w eksonie 1 genu T wykorzystano enzym restrykcyjny BstEII, który tnie sekwencję o długości 702 pz w 191 pozycji nukleotydowej. W wyniku mutacji powstaje dodatkowe miejsce restrykcyjne w pozycji 160. Wśród 61 przebadanych psów zidentyfikowano 18 homozygot recesywnych i 43 heterozygoty. Mutacja C295G w genie T jest letalna w układzie homozygotycznym, gdyż prowadzi do poważnych wad rozwojowych tkanek i narządów wywodzących się z mezodermy tylnej części zarodka. Wśród przebadanych psów nie stwierdzono homozygot dominujących. Zaobserwowano mniejszą liczbę szczeniąt w miotach pochodzących z kojarzenia rodziców o krótkich ogonach, w porównaniu z wielkością miotów pochodzących z pozostałych typów kojarzeń. Potwierdza to istotną rolę genu T w przebiegu embriogenezy i charakter letalny występowania tej mutacji w formie homozygotycznej. Zaobserwowane różnice nie były istotne statystycznie. Dzięki zastosowaniu niniejszego testu molekularnego można w prosty i skuteczny sposób określić genotyp psa w locus T i stwierdzić, czy skrócenie ogona ma podłoże naturalne, czy jest wynikiem interwencji chirurgicznej.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.