Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 55

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  prazenie
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Białka stanowią podstawowy składnik budulcowy wszystkich tkanek ustroju człowieka i wielu czynnych biologicznie związków, jak enzymy, hormony, przeciwciała. Ziarniaki gryki są źródłem wysokiej jakości białka o dobrze zbilansowanym składzie aminokwasowym. Zawartość białek w ziarniakach gryki kształtuje się w przedziale 8,5 - 19 % s.m. Celem badań było określenie wpływu procesu prażenia (temp. 60 ºC, 30 min, wilgotność 14,5 %) na zakres enzymatycznego trawienia białek in vitro. Białka wyodrębniono z obłuszczonych ziarniaków gryki przed i po prażeniu. Analiza strawności preparatów białek gryki prowadzona w środowisku symulującym fizjologiczne warunki trawienia białek w dwunastnicy wykazała, że zastosowany proces prażenia wpłynął na poprawę strawności badanych białek gryki: 82,7 % - przed prażeniem i 85,5 % - po prażeniu. Jednak ilość wyodrębnionych białek w preparacie z ziarniaków po procesie prażenia uległa znacznemu zmniejszeniu. Analizując obrazy rozdziału elektroforetycznego białek ziarniaków przed i po procesie prażenia, stwierdzono znaczący udział frakcji o masie cząsteczkowej 22·10³ Da oraz frakcji w zakresie 55·10³ - 32·10³ Da, lecz wskutek procesu prażenia odnotowano znaczną degradację frakcji o masie 55·103 Da.
Celem przeprowadzonych badań było określenie wpływu zabiegów technologicznych stosowanych podczas produkcji kaszy gryczanej na zawartość wybranych związków przeciwutleniających w ziarniakach gryki przed prażeniem (GS), gryki po prażeniu (GPOP), łusce (GŁ), kaszy gryczanej łamanej (KŁ) i kaszy gryczanej całej (KC) oraz określenie zdolności wodnych ekstraktów produktów gryczanych do wygaszania wolnych rodników DPPH·. Proces technologiczny obejmował następujące etapy: oczyszczanie ziarniaków, prażenie (15 min nasycanie parą wodną, 130 °C, 60 min), leżakowanie (24 h), sortowanie 1., obłuskiwanie, sortowanie kaszy, oddzielanie łuski, sortowanie 2. Analizowano zawartość związków flawonoidowych, takich jak: rutyna, katechina, kwercetyna, wanilina, kemferol oraz kwasów fenolowych: p-kumarowego, o-kumarowego, galusowego, p-hydroksybenzoesowego, kawowego, sinapowego, ferulowego. Zawartość związków przeciwutleniających określono metodą szybkiej chromatografii cieczowej (RRLC - Rapid Resolution Liquide Chromatography). Oznaczenie prowadzono przy zastosowaniu kolumny SB-C18. Jako eluent stosowano roztwór kwasu octowego z dodatkiem metanolu. Właściwości przeciwutleniające oszacowano na podstawie zdolności ekstraktów do wygaszania rodnika DPPH·. Otrzymane wyniki wskazują, że podczas procesu technologicznego zmieniła się zawartość badanych związków przeciwutleniających. Największą ich zawartość stwierdzono w gryce po prażeniu, najmniejszą zaś w kaszy całej. Związkiem występującym w największej ilości była rutyna. Proces prażenia wpłynął na zwiększenie zawartości rutyny, kemferolu, kwercytyny, katechiny, kwasu galusowego, a zmniejszenie poziomu kwasów: p-kumarowego oraz kawowego. W żadnej z przebadanych prób nie wykryto obecności kwasów: o-kumarowego i ferulowego. Ekstrakty wodne wszystkich badanych produktów charakteryzowały się wyższą zdolnością do wygaszania wolnych rodników DPPH· w stosunku do BHT. Najwyższą zdolność stwierdzono w ziarniakach gryki przed prażeniem, najniższą zaś w kaszy łamanej.
Określono wpływ procesu prażenia stosowanego podczas produkcji kaszy gryczanej na ogólną zawartość białka oraz aminokwasów egzo- i endogennych. Materiał doświadczalny stanowiło: ziarno gryki przed prażeniem (GPRP) oraz ziarno gryki po prażeniu (GPOP). Prażenie prowadzono w kotłach przemysłowych w czasie 1 godz. W pierwszych 15 min ziarno poddawane było procesowi nawilżania, a następnie procesowi prażenia (czas 45 min, temp. 130°C, ciśnienie 5-5,5 bara). W celu usunięcia nadmiaru wilgotności ziarno gryki umieszczano w płytkich zbiornikach i przetrzymywano go w temperaturze pokojowej przez 24 godz. Ogólną zawartość białka określono wykorzystując zestaw urządzeń Kjeltec firmy Tecator. Analizę składu aminokwasowego przeprowadzono metodą chromatografii jonowymiennej przy użyciu analizatora aminokwasów AAA T 339 firmy Microtechna Praha. Wypełnienie kolumny stanowił jonit o nazwie handlowej „Ostion LGANB”. Ziarno gryki po prażeniu cechowało się wyższą ogólną zawartością białka (11,17 g·100 g-1 s.m.) niż ziarno gryki przed prażeniem (12,52 g·100 g-1 s.m.). Spośród aminokwasów w największej ilości występował kwas glutaminowy (19,54 g·100 g-1 s.m. białka), w najmniejszej zaś metionina (0,92 g·100 g-1 s.m. białka). Proces prażenia wpłynął na obniżenie zawartości większości z przebadanych aminokwasów, za wyjątkiem proliny.
An investigation on cocoa beans subjected to roasting at temperatures ranging from 110 to 150°C confirmed a continuous advantageous decrease of total and volatile acidity, content of water-soluble and methanol-soluble tannins, as well as a favourable increase in colour, the so-called, chocolate brown N. In the process of roasting, an inevitable loss of several per cents of fat in the nucleus, accompanied by a simultaneous increase of fat content in the hull, occurred. The taste of the nucleus becames less bitter. In raw cocoa beans subjected to secondary fermentation, the total and volatile acidity were decreased significantly, while the content of tannins was decreased only slightly. The fat content in the nucleus decreases much less, while the fat content in the nucleus remains almost unchanged. The content of mineral substances was decreased by 25% depending on the bean kind.
W artykule przedstawiono możliwości zastosowania promieniowania podczerwonego w procesach cieplnych występujących w technologii żywności, ze szczególnym uwzględnieniem suszenia produktów spożywczych. Na podstawie danych literaturowych i obszernych badań własnych stwierdzono, że podczerwień może być atrakcyjnym sposobem dostarczenia ciepła zarówno ze względu na efektywność procesu suszenia, jak i na jakość otrzymanego suszu w porównaniu do innych metod suszenia. Całość zagadnień została podzielona na dwie części. W pierwszej omówione zostały właściwości promieniowania ważne z punktu widzenia jego użycia jako źródła ciepła oraz możliwości zastosowania podczerwieni w przemyśle spożywczy. W drugiej części, która ukaże się w następnym numerze PS przedstawione będą wymagania stawiane suszarkom na podczerwień, aspekty jakości suszy wyprodukowanych tą metodą oraz ekonomiki procesu.
Celem przeprowadzonych badań było określenie wpływu zabiegów technologicznych stosowanych podczas produkcji kaszy gryczanej na zawartość białka, tłuszczu i sacharydów oraz kwasów uronowych w ziarniakach gryki i kaszy gryczanej prażonej. Proces technologiczny obejmował następujące etapy: czyszczenie, prażenie (temp. 130 °C w ciągu 1 h, 15-minutowe nasycanie parą wodną), leżakowanie (24 h), sortowanie 1., obłuskiwanie, sortowanie kaszy, oddzielanie łuski, sortowanie 2., paczkowanie, dystrybucja. Badane próby stanowiły: ziarniaki gryki, ziarniaki gryki po prażeniu, kasza gryczana cała oraz kasza gryczana łamana. Analizowano zawartość: białka ogółem, tłuszczu ogółem oraz sacharydów, tj. sacharozy, glukozy, galaktozy z fruktozą, arabinozy, a także zawartość kwasu glukuronowego i galakturonowego. Zawartość białka określono metodą Kjeldahla, przy użyciu zestawu urządzeń Kjeltec firmy Tecator, a zawartość tłuszczu oznaczono w aparacie typu Soxtec HT6 firmy Tecator. Sacharydy i kwasy uronowe oznaczono metodą chromatografii cieczowej (HPLC). Otrzymane wyniki wskazują, że stosowany proces technologiczny ma wpływ na zmianę zawartości wybranych substancji odżywczych. Zawartość białka w ziarniakach gryki, ziarniakach gryki po prażeniu oraz w kaszy gryczanej całej była wyższa niż w kaszy łamanej. Ogólna zawartość tłuszczu w ziarniakach gryki przed prażeniem, ziarniakach gryki po prażeniu oraz kaszy gryczanej pozostała na tym samym poziomie, natomiast w kaszy gryczanej łamanej uległa zmniejszeniu. Zaobserwowano wzrost zawartości sacharozy oraz zmniejszenie poziomu glukozy, galaktozy z fruktozą i arabinozy w ziarniakach po prażeniu, kaszy łamanej oraz kaszy całej, w stosunku do ziarniaków gryki przed prażeniem. Proces technologiczny nie wpłynął na zawartość kwasów uronowych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.