Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 31

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  poultry carcass
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The aim of the study was to investigate the prevalence of Salmonella spp. L. monocytogenes, E. coli 0157:H7 in chicken carcasses and their products (legs, wings, breast meat and giblets) and their microbiological quality. Samples were evaluated for total aerobic mesophilic bacteria, psycrofils, enterobacteriaceae, coliform, Escherichia coli, Staphylococcus-Micrococcus, Staphylococcus aureus, mould and yeast, and Yersinia enterocolitica counts. Salmonella spp., L. monocytogenes and E. coli 0157:H7 were isolated in 18.4%, 9.6% and 4.8% of the samples, respectively. The highest contamination levels of these bacteria were 48%, 24% and 20% in chicken breast meat, and the lowest: 8%, 0% and 0% in legs, respectively. E. coli was found in all samples and S. aureus was found in 65% of the samples. The results of the study indicate that chicken carcasses and their products may contain significant hazards to humans and are a danger to public health.
Materiał do badań stanowiło 500 piskląt indyków WAMA-1. Indory odchowywano do 26., a indyczki do 22. tygodnia. Stwierdzono, że masa ciała i tuszki zwiększała się stosunkowo intensywnie, u indorów do końca odchowu, a u indyczek do 18. tygodnia życia. Poszczególne części tuszek wzrastały nie­proporcjonalnie. Najintensywniej zwiększała się część piersiowa: z 14.83% u jednodniówek do 36.78% u indorów 26-tygodniowych i do 35.55% u indyczek 22-tygodniowych. Procentowa zawar­tość nóg w tuszce do 2. tygodnia odchowu zmniejszała się, a następnie do 8. tygodnia nieznacznie wzrastała, po czym do końca odchowu ptaków pozostawała prawie na niezmienionym poziomie. Największe zmiany w procentowej zawartości w tuszce szyi i skrzydeł zachodziły do 2. tygodnia, a części grzbietowej do 4. tygodnia odchowu indyków. Masa mięsa tuszki w okresie odchowu wzrosła u indorów z 10 g u jednodniówek do 8.55 kg u ptaków 26-tygodniowych. W tuszkach indyczek 18-tygodniowych masa mięsa wynosiła 3.77 kg i do końca odchowu zwiększyła się zaledwie o 131 g. Wyrażona w procentach zawartość mięsa w tuszce zwiększała się u indorów do końca odchowu, a u indyczek do 16. tygodnia. Istotny wzrost masy kości tuszki stwierdzono u indorów do 20., a u indyczek do 14. tygodnia życia. W okresie odchowu ptaków masa skóry z tłuszczem zwiększyła się u indorów z 5 g do 1.41 kg, a u indyczek do 0.83 kg. Najkorzystniejszy stosunek mięsa do skóry z tłuszczem stwierdzono u 4-tygodniowych in­dorów i 6-tygodniowych indyczek. Na zakończenie odchowu stosunek mięsa do skóry z tłuszczem wynosił u indorów 6.0:1, a u indyczek – 4.3:1.
W programach walki z zagrożeniami mikrobiologicznymi w tej dynamicznie rozwijającej się branży oczekuje się między innymi zmniejszenia liczby zatruć pokarmowych poprzez ograniczenie stopnia zanieczyszczenia powierzchni tuszek drobiowych przy pomocy metod fizycznych lub chemicznych. Obok stosowania pochodnych chloru (np. dwutlenku chloru) lub fosforanu trójsodowego w wodnym systemie mycia i chłodzenia tuszek wymienia się nadtlenek wodoru oraz kwasy nadtlenowe, np. kwas nadoctowy. W niniejszej pracy sprawdzono możliwości wykorzystania kwasu nadmrówkowego jako alternatywnej, innowacyjnej i przyjaznej środowisku chemicznej metody eliminacji wybranych zanieczyszczeń mikrobiologicznych z powierzchni tuszek drobiowych z uwzględnieniem wszystkich wymienionych powyżej aspektów. Na podstawie przeprowadzonych badań potwierdzono, że stężenie kwasu nadmrówkowego w badanym preparacie w ciągu 7 dni ulegało nieznacznej zmianie. Stan maksymalnego stężenia substancji czynnej osiąga się około 24 godzin po zmieszaniu składników preparatu. Zauważono brak istotnego wpływu badanego preparatu na obiektywne parametry barwy tuszki drobiowej po obróbce chemicznej. Przyjęto stężenie preparatu kwasu nadmrówkowego (110 ppm), co okazało się skuteczne wobec ogólnej liczny bakterii oraz bakterii z rodziny Enterobacteriacae, występujących na tuszce drobiowej.
Z tusz kurcząt izolowano termotolerancyjne szczepy Campylobacter, określano ich przynależność gatunkową, a następnie badano w nich obecność sekwencji DNA kojarzonej z inwazyjnymi właściwościami tych szczepów.
Celem badań było prześledzenie zmian w masie ciała, podrobach oraz częściach tuszki i jej składnikach tkankowych w okresie wzrostu kurcząt mięsnych i nieśnych. Materiał doświadczalny stanowiło 260 kurcząt mięsnych ISA Vedette i 380 kurcząt nie­śnych Astra S (płeć - w równych ilościach). Od 1. dnia, w odstępach 7-dniowych pobierano losowo po 10 kogutów i 10 kur, ważono je i poddawano ubojowi, a ich tuszki dysekcji. Stwierdzono, że szybkie zwiększenie masy ciała charakteryzuje kurczęta mięsne, szczególnie do ok. 6. tygodnia życia. W tym czasie najintensywniej przyrastały mięśnie piersiowe. Kury nieśne charakteryzowały się małymi przyrostami masy ciała, mięśni oraz tłuszczu, co przyczyniło się do opóźnienia dojrzewania oraz zapobiegało otłuszczeniu przed rozpoczęciem nieśności.
Porównano wartość rzeźną gęsi z czerech rodów doświadczalnych (WD-02, ReD-01, WRe-21 i Ls' WD-12) wytworzonych w Zakładzie Hodowli Drobiu Wodnego w Dworzyskach należącym do Centralnego Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Drobiarstwa w Poznaniu. Odchów ptaków prowadzo w tym samym czasie i w ujednoliconych warunkach środowiska. W wieku 12 tygodni z każdego rodu pobrano losowo po 20 samców oraz 20 samic i poddano ocenie wartości rzeźnej. Gęsi z rodu WD-02 charakteryzowały się największą masą ciała przed ubojem (5 457 g). Ich tuszki zawierały 1 675 g mięsa, 974 g tłuszczu ze skórą i 659 g kości, co stanowiło odpowiednio 48,49; 28,19 i 19,04% masy tuszki. Stosunek mięsa do tłuszczu ze skórą wynosił 1,74: 1. W porównaniu z nimi gęsi z rodów ReD-01 i WRe-21 były lżejsze (5 103 i 5 047 g), a ich tuszki charakteryzowały się korzyst­niejszym stosunkiem mięsa do tłuszczu ze skórą (1,96: 1 i 1,93 : 1). Ptaki z rodu Ls'WD-12 pod względem masy ciała były zbliżone do ptaków z rodów ReD-01 i WRe-21, a pod względem stosunku mięsa do tłuszczu w tuszce do ptaków z rodu WD-02 (1,79 : 1). Wydajność rzeźna (I) była zbliżona u gęsi z rodów WD-02, ReD-01 i WRe-21 (od 71,7 do 72,l%), a istotnie mniejsza u gęsi z rodu Ls'WD-12 (71,24/o).
Material do badań stanowiły dane liczbowe dotyczące gęsi z dwóch doświadczeń obejmujących: I – 75 samców i 75 samic (wyprowadzenie równań regresji), II - po 21 samców i samic (sprawdzenie wyprowadzonych równań pod względem dokładności szacowania zawartości mięsa i tłuszczu w tuszce). Stwierdzono, że masa płata skóry z tłuszczem podskórnym i masa tuszki bez tego płata stanowią bardzo dobre wskaźniki, odpowiednio: otłuszczenia (r>0.99) i umięśnienia (r>0.92) całej tuszki gęsiej. Wyprowadzone na podstawie tych cech równania regresji charakteryzuje duża przydatność zastosowawcza. Spośród nich na potrzeby doświadczalnictwa można polecić następujące: 1) Ẑ = 1.13X3 + 37.66 (Sz = 16.9g) 2) Ŷ = 0.62X4 +56.64 (Sy = 37.3g) 3) Ŷ = O.5OX4+ 1.12X5+ 58.94 (Sy = 32.1g) gdzie: Ẑ - masa skóry z tłuszczem w tuszce (g), Ŷ- masa mięsa w tuszce (g), X3 - masa płata skóry (g), X4 - masa tuszki bez płata skóry (g), X5 - masa mięśni piersiowych (g)
Doświadczenie wykonano na 192 kurczętach brojlerach Ross 308 w układzie dwuczynnikowym. Czynnikami doświadczalnymi był rodzaj zastosowanych zbóż w mieszankach oraz dodatek prebiotyku i probiotyku. Ptaki odchowywano przez 42 dni. Kurczęta otrzymywały ad libitum mieszanki pszenno-kukurydziano-sojowe (PK) i pszenno-pszenżytnio-sojowe (PŻ). Wmieszankach dla grup doświadczalnych zastosowano synbiotyk zawierający bakterie Bacillus subtilis C-3102 oraz drożdże (Saccharomyces cerevisiae) w stosunku 1:1. Oceniono efekty produkcyjne oraz wartość rzeźną. Wyniki badań wskazują, że dodatek synbiotyku miał istotny wpływ na przyrosty masy ciała. Kurczęta otrzymujące mieszanki PK ważyły średnio o 4,1%, a PŻ o 2,1% więcej (P ≤ 0,05) w stosunku do żywionych dietami bez udziału synbiotyku. Zastosowanie w mieszankach rożnych zbóż wpłynęło na współczynnik wykorzystania paszy, zwłaszcza po okresie skarmiania mieszanek starter. Podczas całego okresu doświadczenia nie zaobserwowano różnic pomiędzy grupami żywieniowymi w przypadku FCR. Kurczęta żywione dietami z dodatkiem Bacillus subtilis C-3102 i drożdży charakteryzowały się wyższą wydajnością rzeźną, mimo że różnice statystyczne (P ≤ 0,05) wykazano w przypadku diety PK (75,72% vs 78,08%). Wprowadzenie dodatku paszowego niezależnie od rodzaju zboża w mieszankach spowodowało obniżenie (P ≤ 0,01) o 6% (dieta 1) i 16% (dieta 2) masy przewodu pokarmowego kurcząt oraz zwiększenie (P ≤ 0,05) masy podrobów jadalnych, odpowiednio o 5% i 13%. Na podstawie uzyskanych wyników można uznać kombinację probiotyku i prebiotyku za dobry dodatek paszowy stymulujący wzrost i rozwój ptaków w zastępstwie antybiotyków paszowych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.