Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 10

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  pobranie mikroelementow
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W związku ze zmniejszeniem się naturalnych zasobów paliw kopalnych, poszukuje się alternatywnych źródeł energii. Obiecującym źródłem energii odnawialnej w Polsce może być biomasa trzciny chińskiej (Miscanthus sachariflorus). Określono pobrania mikroelementów przez słomę trzciny chińskiej w pierwszym i drugim roku po zastosowaniu osadu ściekowego i kompostów wytworzonych z osadu ściekowego oraz określenie wykorzystania mikroelementów z nawozów organicznych. Średnie pobranie miedzi przez trzcinę chińską w obu latach badań było podobne, natomiast większe pobranie żelaza i cynku stwierdzono w drugim roku, a manganu w pierwszym roku. W większości przypadków w miarę wzrostu dawek osadu i kompostów uzyskano wzrost pobrania analizowanych mikroelementów przez słomę trzemy chińskiej. Większe średnie pobranie mikroelementów w pierwszym roku badań stwierdzono na obiektach z osadem ściekowym, zaś w drugim roku na obiektach z kompostami i uzupełniającym nawożeniem NK. Wykorzystanie mikroelementów z osadu ściekowego i kompostów przez słomę trzciny chińskiej w ciągu dwóch lat było zróżnicowane i średnio wynosiło: miedzi - 2,22%, cynku - 10,4%, manganu - 12,1% i żelaza - 24,6%.
Doświadczenie jednoczynnikowe realizowano w latach 2000-2001. Oceniono zmiany w pobieraniu mikroelementów przez jęczmień jary i owies głuchy (Avena fatua L.) rosnących osobno i razem w warunkach zróżnicowanej obsady roślin. Owies głuchy i jęczmień rosły na poletkach w stosunku 1 : 0, 1 : 1 oraz 0 : 1 w przeliczeniu na 100, 300 i 500 roślin na 1 m². Zawartość i pobranie Cu, Zn, Mn i Fe przez jęczmień jary i owies głuchy zależały od zagęszczenia łanu oraz obecności drugiego gatunku. Pozbawiony konkurencji owies głuchy pobierał więcej niż jęczmień jary Zn, Mn i Fe, a mniej Cu, przy czym pobranie mikroelementów rosło w miarę zwiększania liczby chwastów. W obecności jęczmienia, szczególnie w zagęszczonym łanie, konkurencyjność chwastu została wyraźnie ograniczona. Jęczmień jary zachwaszczony owsem głuchym wykazuje większe zdolności konkurencyjne w pobieraniu mikroelementów niż towarzyszący mu owies głuchy.
Dokonano oceny zawartości i pobrania Cu, Zn, Mn przez Chenopodium album w zależności od gatunku rośliny uprawnej i nawożenia nawozami mineralnymi oraz odpadami z przemysłu rolno-spożywczego, drzewnego i rolnictwa oraz nawozami mineralnymi. Jesienią 1998 roku założono dwa doświadczenia połowę metodą bloków losowanych w trzech powtórzeniach na glebie bielicowej wytworzonej z piasku słabogliniastego. Obejmowały one 9 obiektów: 0, NPK, słoma + wywar melasowy, słoma + N, wywar melasowy, trociny z tartaku + wapno defekacyjne, trociny z zakładu rzemieślniczego + wapno defekacyjne, wapno defekacyjne, obornik. Roślinami testowymi w 1999 roku były owies nagi i lędźwian siewny. Po zbiorze lędźwianu jego słoma została przyorana. Po zbiorze owsa wysiano łubin żółty na zielony nawóz. W roku 2000 na obydwu polach doświadczalnych, zarówno po owsie, jak i po lędźwianie, wysadzono bulwy ziemniaka, nie stosując żadnego nawożenia. Przed zbiorem każdej z roślin uprawianych na poszczególnych poletkach wyrwano z 1 m² wszystkie chwasty. Określono ich liczbę i suchą masę chwastów ogółem oraz komosy białej. W suchej masie Chenopodium album oznaczono zawartość miedzi, cynku i manganu. Znając wielkość biomasy jaką wytworzył ten gatunek na powierzchni 1 ha i zawartość w nim Cu, Zn i Mn, obliczono wielkość pobrania tych mikroelementów z jednostki powierzchni. Stwierdzono zróżnicowany udział Chenopodium album w zależności od kombinacji nawożenia i gatunku rośliny uprawnej. Zawartość Cu, Zn i Mn w suchej masie tego gatunku zależała od rodzaju nawożenia przed założeniem doświadczenia i gatunku rośliny uprawnej. Na wielkość pobrania wymienionych mikroelementów z jednostki powierzchni największy wpływ miała wielkość biomasy Chenopodium album wytworzona na poszczególnych obiektach nawozowych.
W trzyletnim doświadczeniu polowym, przeprowadzonym na glebie lekkiej (kompleks 5), oceniano bezpośredni i następczy wpływ kompostów sporządzonych z komunalnego osadu ściekowego z dodatkiem odpadów zieleni miejskiej, słomy żytniej i popiołu z węgla kamiennego na kształtowanie zawartości, pobranie i wykorzystanie miedzi, manganu oraz cynku przez rośliny uprawiane w trzyletnim zmianowaniu (rzepak jary, pszenica ozima, owies nagoziarnisty). Komposty po siedmiu miesiącach rozkładu zastosowano pod rzepak jary, w dawkach odpowiadających 200 kg N·ha⁻¹ W pierwszym roku badań komposty najkorzystniej oddziaływały na kształtowanie zawartości cynku w nasionach i w słomie rzepaku jarego oraz manganu w nasionach tej rośliny. W drugim roku działania większość badanych kompostów wpłynęła na znaczny wzrost zawartości manganu i cynku w ziarnie pszenicy ozimej, w porównaniu z obiektem kontrolnym, a w trzecim roku prowadzenia doświadczenia, w większości przypadków, o ponad 10% wzrosła zawartość miedzi w ziarnie i w słomie owsa nagoziarnistego oraz cynku w słomie. Pobranie miedzi przez rośliny z poszczególnych kompostów było bardzo mało zróżnicowane i wyniosło średnio 103 g·ha⁻¹, zaś pobranie manganu i cynku różniło się w większym stopniu, a średnio wyniosło 881 i 526 g·ha⁻¹. Rośliny w okresie trzech lat wykorzystały z kompostów najmniej miedzi (2,01%), więcej cynku (3,20%), a najwięcej manganu (8,45%).
W latach 1998–2000 prowadzono badania polowe nad wpływem uproszczenia uprawy na pobranie miedzi i cynku w warunkach zróżnicowanego nawożenia azotem (0, 60, 120 i 180 kg N/ha). Ocenie poddano cztery systemy uprawy (klasyczny: orka + obornik OB, siew bezpośredni w mulcz ścierniskowy MS, siew bezpośredni w mulcz zielony z gorczycy białej MG oraz z facelii MF). W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono, że system uprawy kształtował tylko zawartość miedzi w liściach. Całkowite pobranie miedzi i cynku przez rośliny w pierwszej kolejności określane było przez dawkę azotu. Rola systemu uprawy przedsiewnej buraka cukrowego w kształtowaniu możliwości pobrania przez rośliny miedzi i cynku zmniejszała się w miarę wzrostu dawki nawozu azotowego. Wykazano dodatni związek między pobraniem jednostkowym miedzi przez buraki nawożone 120 i 180 kg N/ha, a zawartością cukru w korzeniach. Zawartość miedzi w liściach buraków pobranych w fazie dojrzałości technologicznej była istotnie skorelowana z polaryzacją, a wartości współczynników determinacji zwiększały się w miarę wzrostu poziomu nawożenia azotem.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.