Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 23

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  plant origin
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Residues of plant protection products can be nowadays found in almost all samples of fruits as even if their application was carried out with respect to standards of Good Agricultural Practice. The intake of these compounds with food of plant origin may result in various disorders and diseases. Since the use of plant protection agents seems unavoidable, it is necessary to treat contaminated food material to eliminate or reduce residues content within food products. Ozone is utilized for elimination of biological and chemical contaminants in various environmental matrixes. Since its utilization in food industry has been permitted many experiments were conducted in order to determine its efficiency and side effects on food quality. The goal of this paper is to contribute to a discussion on the ozonization as a process leading to reduction of pesticide residues on plant surface.
Recently the food of people is profusely supplemented with vegetables and fruit imported from various regions. Investigations on the mycological state of imported foodstuffs revealed that the marketed vegetables, fresh, dried and frozen fruit are contaminated with propagules of various micromycetes. The obtained results allow the conclusion that vegetables and fruit can become a good substrate for mycotoxin producing micromycetes. The micromycetes develop on everyday products and can become the cause of slow toxicoses, which are characterized by a diversity of symptoms and are difficult to diagnose. Therefore, contamination of food products with micromycetes of the Penicillium, Aspergillus, Fusarium, Alternaria, Paecilomyces, Trichotecium, Rhizopus genera should receive particular attention. It should be noted that a strain growing on a particular type of vegetable or fruit could synthesize and excrete different toxic secondary metabolites.
Journal of Elementology
|
2006
|
tom 11
|
nr 3
p.283-294,ref.
The main reason responsible for the presence of contaminations such as heavy metals in plant products is increasing environmental pollution. As a consequence of contamination, the elements penetrate the plant and animal world as well as food and drugs. The presence of heavy metals was traced in all the investigated herbal preparations, the highest levels being found in tea bags, slightly lower – in granulated teas and gels for difficult teething. The passage of the metals to tea bags varied from 1% to 35%. Many of the investigated preparations cannot be recognized as safe as regards the levels of heavy metals, especially in relation to young children.
Journal of Elementology
|
2006
|
tom 11
|
nr 3
p.295-305,ref.
Pesticides are a group of synthetic compounds introduced to biocenosis as a result of intentional human activity. Due to their long-lasting presence in the soil, the ability to spread as well as resistance to technological processes, the remains of pesticides can transfer to the human organism, where they cause acute and chronic intoxication. Organochlorine pesticides have been identified in herbal preparations, and especially in herbal and herbal-fruit teas in bags as well as in their infusions. The most commonly identified residues of pesticides found in these preparations include HCH, aldrin, DDE and DMDH. The percentage extraction of organochlorine pesticides is differentiated and ranges from 3 to 95.1.
Dietary fibres (DF) have been isolated from rapeseed and peas, separated into different fractions and investigated for their content of associated non-carbohydrate compounds, especially proteins by UV-spectroscopy, nitrogen determination, isoelectric focusing, and rocket Immunoelectrophoresis. The level of protein varied according to the plant origin of DF and among the different DF fractions (pectins, hemicelluloses, cellulose, lignins). In general, rapeseed DF contained more protein than pea DF, with the hemicellulose fraction from rapeseed hulls having the highest level. Rocket immunoelectrophoresis proved the presence of myrosinase as part of the DF associated proteins in rapeseed. This may be of importance for the degradation of glucosinolates in the digestive tract of humans and animals, and thereby the effects from these compounds are changed.
On the basis of obtained results a de-acidifying compost effect was proved. In the subsequent years, irrespective of the applied fertilization, a declining pH value was registered but also an increasing value of soil hydrolytic acidity. The highest acidification rate occurred in the soil with the mineral treatment. During the three year period of the investigations a decline in the organic C content in soil was noted for each treatment. Generally, by the end of the third year of the studies the total nitrogen content in the soils of individual treatments either remained on a similar level or was higher in relation to the content assessed after the first year. The share of available zinc and manganese forms in total content increased after three years of investigations. No such dependency was registered for copper and zinc. The value of electrolytic conductance in fertilized soil was over twice as high in comparison with the value determined in the control soil. The highest value of this parameter was noted in soil fertilized with farmyard manure. The soil content of phosphorus available forms was on a medium level after the experiment completion, whereas the amount of available potassium forms declined visibly in relation to content assessed in the soil prior to the experiment outset and reached a low level of abundance in the non-fertilized soil and in soil receiving mineral fertilizers.
Życica wielokwiatowa jest trawą pastewną, jedną z najczęściej uprawianych traw w Europie, Azji, obu Amerykach, Nowej Zelandii i Japonii. Jest rośliną plenną i smakowitą (dzięki dużej zawartości cukrów), stosowana jako cenna pasza dla bydła w postaci siana i kiszonek. Zmienność genetyczną 30 odmian L. multiflorum z różnych krajów Europy (z Niemiec - 6, Holandii - 7, z Danii - 2, Francji - 4, Hiszpanii - 1 i z Polski - 10), scharakteryzowano pod względem zmienności fosfoglukoizomerazy (PGI). W oparciu o odległości genetyczne obliczone dla częstości genów i fenotypów wykazano połączenia między odmianami za pomocą dendrytu i dendrogramu (UPGMA). Układ powiązań między populacjami wskazuje na regionalne podobieństwa, podkreślając odrębność polskich odmian.
W kolekcji winorośli Instytutu Sadownictwa i Kwiaciarstwa w Skierniewicach, założonej w 1992 roku, zgromadzono 234 taksony. W pracy przedstawiono wyniki dotyczące plonowania - termin dojrzewania owoców, masę gron i jagód, plenność krzewów, zawartość ekstraktu, smak owoców; podatności krzewów na uszkodzenia mrozowe oraz choroby grzybowe - mączniaka rzekomego i prawdziwego winorośli, szarą pleśń oraz nekrozę korową 25 wybranych, deserowych odmian winorośli. Oceniane genotypy różniły się znacznie pod względem badanych cech. Winogrona dojrzewały od drugiej dekady sierpnia (‘Pearl of Csaba’ - Perła Czabańska, ‘Iza’, ‘Aloszeńkin’ i ‘Ananasnyj Rannyj’) do drugiej dekady października (‘Alden’, ‘Remaily Sdl’ i ‘Festivee’). Masa jagód wynosiła od 1,88 g (‘Canadice’) do 6,05 g (‘Festivee’), a masa gron od 115 g (‘Price’) do 405 g (‘Aloszeńkin’). W latach 2006-2008 najlepiej plonowały krzewy odmian Aloszeńkin i Reliance. Krzewy międzygatunkowych mieszańców powstałych przez krzyżowanie V. vinifera i V. labrusca (‘Alwood’, ‘Supaga’, ‘Price’, ‘Canadice’, ‘Reliance’) były mniej podatne na uszkodzenia powodowane przez mróz i choroby grzybowe niż odmian winorośli właściwej (Pearl of Csaba - Perła Czabańska, Topas, Chasselas Dore - Chrupka Złota). Krzewy międzygatunkowych mieszańców, powstałych poprzez krzyżowanie wcześniej uzyskanych mieszańców lub mieszańców i winorośli właściwej, miały zróżnicowaną tolerancję na mróz i porażenie przez patogeny. Odporność niektórych z nich (‘Kodrianka’, ‘Arkadia’) była zbliżona lub mniejsza w porównaniu do krzewów standardowych odmian winorośli właściwej.
Wykonano analizę zmienności genetycznej kolekcji 37 obiektów marchwi jadalnej Daucus carota L. subsp. sativus o zróżnicowanym pochodzeniu przy wykorzystaniu markerów mikrosatelitarnych. Reakcje PCR przeprowadzono ze specyficznymi starterami flankującymi sekwencje tandemowe, a uzyskane produkty amplifikacji wizualizowano w żelach agarozowych i poliakrylamidowych. Rozdział w poliakrylamidzie pozwolił na identyfikację blisko dwa razy większej liczby alleli w badanej kolekcji niż rozdział w agarozie. Analiza składowych głównych pozwoliła na zobrazowanie zmienności genetycznej badanej kolekcji. Wyróżniono dwie grupy obiektów, bardzo zróżnicowaną grupę odmian pochodzących z Azji kontynentalnej oraz grupę odmian europejskich i wywodzących się z nich odmian japońskich. Ponadto markery SSR wskazały na odrębność genetyczną obiektów występujących w kolekcji banku genów pod tą samą nazwą.
W latach 2004-2007 przeprowadzono badania z 90 nowymi genotypami pszenicy jarej T. durum pozyskanymi z ICARDA w Aleppo. Są to populacje miejscowe pochodzące z Egiptu, głównie z prowincji Al Minya, El Giza, Suhaj i Sinai. Wszystkie genotypy poddano szczegółowej ocenie w czteroletnim cyklu doświadczeń polowych z uwzględnieniem takich cech, jak: odporność na wylęganie i choroby grzybowe, długość okresu wegetacji i ważniejszych podfaz, wysokość roślin, długość osadki kłosowej, liczba kłosków w kłosie, zbitość kłosa, liczba ziaren w kłosie i kłosku, masa ziaren z kłosa, masa 1000 ziaren oraz zawartość białka ogólnego w ziarnie. Stwierdzono duże zróżnicowanie badanego materiału pod względem wszystkich analizowanych cech, przy czym w odniesieniu do liczby ziaren w kłosie i kłosku, masy ziaren z kłosa oraz zawartości białka w ziarnie można sądzić o znacznej interakcji genotypowo-środowiskowej, o czym świadczą nieistotne bądź niskie współczynniki korelacji między latami. Dla przykładu można podać, że średnia masa ziaren z kłosa wynosiła w niekorzystnym 2007 roku 1,05 g, natomiast w 2006 r. - 1,54 g. Spośród analizowanej populacji można jednak wyodrębnić szereg interesujących genotypów mających stabilną i wysoką masę ziaren z kłosa, wysoki poziom białka w ziarnie oraz charakteryzujących się odpornością na wylęganie i choroby grzybowe. Genotypy takie mogą być interesującym źródłem pożądanych cech w praktycznej hodowli pszenicy twardej w Polsce.
W pracy badano zróżnicowanie fenotypowe 500 form lokalnych żyta ozimego (Secale cereale L.), pochodzących z Turcji, Portugalii, Brazylii, Macedonii i Serbii pod względem 16 cech użytkowych w porównaniu do wzorca, którym była odmiana Dańkowskie Złote. Najwyższy zakres zmienności cech występujących u form lokalnych dotyczył: długości źdźbła i kłosa, masy 1000 ziaren i liczby ziaren z kłosa oraz odporności na choroby. Wykonana analiza skupień metodą Warda umożliwiła wydzielenie 6 grup genotypów podobnych wielocechowo form lokalnych żyta. W pierwszych trzech grupach znalazły się formy tureckie, co świadczy o ich odrębności genetycznej w porównaniu do obiektów wywodzących się z innych krajów. Do grup od 4 do 6 zaliczono pozostałe formy lokalne pochodzące z Brazylii, Portugalii, Macedonii i Serbii. Ze względu na znaczną zmienność fenotypową ocenianych form lokalnych żyta, mogą one znaleźć w przyszłości zastosowanie w praktycznej hodowli, jako źródło interesujących cech.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.