Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 14

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  phytate
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Zbadano wpływ gotowania nasion soczewicy (Lens culinaris) oraz zamrażania po ugotowaniu na wartość odżywczą, zawartość związków biologicznie aktywnych oraz właściwości przeciwutleniające. Materiałem doświadczalnym były handlowe nasiona soczewicy pochodzenia polskiego oraz kanadyjskiego. Badane nasiona soczewicy charakteryzowały się wysoką zawartością popiołu (3,2 i 3,4% s.m.) oraz białka (25,2 i 27,4% s.m.), które miało dość wysoką strawność (80-84%). Stwierdzono w nim ponadto wysoki udział białka rozpuszczalnego (43-44%). Zawartość fosforu fitynowego mieściła się w zakresie 94,8-103,8 mg % s.m. natomiast polifenoli - 1,2 i 1,4% s.m. Po gotowaniu zaobserwowano obniżenie ilości popiołu, białka rozpuszczalnego oraz polifenoli i dostępnych grup tiolowych. Natomiast zwiększyła się zawartość kwasu fitynowego, białka ogółem oraz jego strawność. Badania aktywności przeciwrodnikowej ekstraktów z nasion soczewicy wykazały, że ekstrakty acetonowe z obu badanych odmian posiadają aktywność na tym samym poziomie i jest ona wyższa w porównaniu z ekstraktami wodnymi. Po gotowaniu aktywność ekstraktów wodnych i acetonowych obniżyła się, natomiast po mrożeniu stwierdzono niewielki jej wzrost.
Na podstawie danych literaturowych omówiono potencjalne prozdrowotne działanie biologicznie aktywnych nieodżywczych składników diet (BANS), zaliczanych do grupy „phytochemicals”, m. in., polifenoli, fitynianów, sulfidów, glukozynolanów i inhibitorów proteaz. Scharakteryzowano ponadto szacunkową wielkość spożycia tych związków w przeciętnej diecie w Polsce. Wyniki licznych doświadczeń in vitro oraz mniej licznych doświadczeń in vivo wskazują, że BANS mogą odgrywać ważna rolę w zmniejszeniu ryzyka chorób cywilizacyjnych, w tym choroby niedokrwiennej serca i nowotworów. Stwierdzono, że dotychczasowe informacje o wielkości przeciętnego spożycia i prewencyjnym działaniu poszczególnych BANS są fragmentaryczne, wymagające pilnych badań.
W artykule dokonano przeglądu występowania, w surowcach roślinnych, zawartości w żywności oraz biologicznych właściwości wtórnych metabolitów roślin, głównie fitynianów, inhibitorów proteaz, glukozynolanów i związków fenolowych. Ze względu na stosunkowo niewielkie spożycie tych związków, w dietach konwencjonalnych mało prawdopodobne jest ujawnienie ich przeciwodżywczego działania. W sumującym się korzystnym wpływie wtórnych metabolitów roślin należy natomiast upatrywać prozdrowotnego efektu zwiększonego spożycia warzyw i owoców, powodującego zmniejszenie ryzyka chorób układu krążenia i nowotworów.
Badano wpływ siedmiu handlowych preparatów pektynolitycznych na proces uwalniania endogennego fosforu z mieszanki pszenno-sojowej dla kurcząt brojlerów. Analizy prowadzono z wykorzystaniem metody in vitro, symulującej warunki panujące w poszczególnych odcinkach przewodu pokarmowego ptaków. W obecności pektynaz stwierdzono istotny statystycznie wzrost ilości fosforu uwalnianego z paszy, korelujący z ogólną aktywnością pektynolityczną badanych preparatów, oznaczaną wiskozymetrycznie. Współczynnik determinacji, modelu liniowego, opisującego tę zależność, wynosił 58,62%. Analiza efektów współdziałania preparatów pektynolitycznych z wprowadzanym jednocześnie do paszy preparatem fitazy A ujawniła dodatni wpływ pektynaz na efektywność akcji katalitycznej wysycającej dawki fitazy. Zdolność pektynaz do intensyfikacji procesu defosforylacji fitynianów, wywołanego obecnością egzogennej fitazy, korelowała z towarzyszącą pektynazom aktywnością fosfatazy kwaśnej (R2 = 93%). Intensyfikujący wpływ preparatów pektynolitycznych na proces defosforylacji fitynianów utrzymywał się nawet wtedy, gdy do paszy wraz z fitazą dodano wysycającą dawkę fosfatazy kwaśnej, ale wówczas był on skorelowany ujemnie (R = - 0,949) z aktywnością pektynoesterazową badanych preparatów. Ujemną zależność pomiędzy aktywnością pektynoesterazy i ilością fosforu uwalnianego z paszy przy wysycających dawkach fitazy i fosfatazy kwaśnej najlepiej opisywał model funkcji y = 3,831 + 0,059x-1. Prawdopodobnie wysoka aktywność pektynoesterazy w preparatach pektynolitycznych była przyczyną eliminacji jonów Ca2+ ze środowiska reakcji i tworzenia pektynianów selektywnie obniżających efektywność działania enzymów fosfolitycznych.
Oznaczono zawartość inhibitorów trypsyny oraz tanin w nowych odmianach roślin strączkowych: fasoli biczykowej, fasoli biczykowej naświetlanej, grochu ,,Elektron", bobiku „Nadwiślańskim", soi „Polan", soczewicy o czerwonych i żółtych liścieniach.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.