Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 9

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  phenotypic trait
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The paper presents results of multivariate analyses assessing variation in quantitative traits after the application of nitrogen and magnesium rates in cultivation of two types of maize (Zea mays L.) cultivars, i.e. ES Palazzo and the stay-green ES Paroli. The purpose of this study was to assess the multivariate phenotypic variation of 16 objects which are a combination of four nitrogen doses, two doses of magnesium and two varieties characterized by varying the rate of aging. Observations were conducted for eight traits: plant height, ear height, ear length, ear diameter, ear volume, the number of plants after emergence, the number of plants before harvest, plant loss rates in the vegetation period, observed in the course of three years (2009-2011). Statistical analysis of results was performed using the multivariate methods. Analysis of canonical variables proved to be a reliable tool providing a comprehensive assessment of variation in the effect of urea and magnesium fertilisation combinations on many traits simultaneously. The most variable treatments were A2B2C2 (50 kg N ha-1, 25 kg MgO ha-1 for ES Paroli SG) and A4B2C1 (150 kg N ha-1, 25 kg MgO ha-1 for ES Palazzo). The most similar treatments (in terms of eight traits treated jointly) included A2B2C2 (50 kg N ha-1, 25 kg MgO ha-1 for ES Paroli SG) and A3B2C2 (100 kg N ha-1, 25 kg MgO ha-1 for ES Paroli SG). Mahalanobis distances between individual treatments in individual years of observations were positive and correlated statistically significantly.
Celem badań było poznanie zmienności, stopnia genetycznego zróżnicowania oraz fenotypowych i genotypowych korelacji między ważnymi cechami rolniczymi u odmian i rodów hodowlanych owsa badanych w serii doświadczeń wstępnych w latach 2002–2004. W doświadczeniach polowych przeprowadzonych w 6 miejscowościach wykonano obserwacje, pomiary i analizy laboratoryjne siedmiu cech owsa; plon ziarna, wysokość roślin, wiechowanie (data wyrzucania wiech), odporność na wyleganie i rdzę koronową, masę 1000 ziaren i zawartość łuski. Na podstawie przeprowadzonych doświadczeń polowych stwierdzono silne wahania plonu owsa od 55,8 dt/ha w 2003, do 77,8 dt/ha w 2004. Istotną rolę w kształtowaniu plonów ziarna owsa w 2003 roku odgrywały warunki klimatyczne, które spowodowały silne wyleganie roślin owsa oraz niższe wartości większości pozostałych cech. Genetyczne uwarunkowanie plonu owsa w latach badań mierzone wskaźnikiem (h2) wykazywało tendencję malejącą (0,789; 0,621; 0,472). Również niestabilne pod względem genetycznego zróżnicowania okazały się wysokość roślin i odporność na wyleganie, natomiast termin wiechowania, zawartość łuski oraz odporność na rdzę koronową owsa charakteryzowały się wysokimi i stabilnymi wskaźnikami genetycznego zróżnicowania cech (h2) przekraczającymi wartość 0,800. Silnym zróżnicowaniem odznaczyły się 2 cechy owsa; odporność na rdzę koronową (CV=57,3% w 2002 roku i 16,1% w 2004 roku) oraz wyleganie (CV = 10,9% w 2002, 13,7% w 2003 roku i 19,8% w 2004 roku), niskim natomiast wysokość roślin i plon ziarna. Stabilną zmiennością w 3 latach badań charakteryzowała się masa 1000 ziaren. Stwierdzono korzystne fenotypowe i genotypowe korelacje między plonem a odpornością na rdzę koronową owsa (rP=0.41*, rG = 0,49*) w 2002 roku i (rP = 0,47*,rG = 0,76**) w 2004 roku. Tylko w 2002 roku ujawniono niekorzystne współczynniki korelacji między badanymi cechami owsa między plonem a wyleganiem (rP= -0,42*, rG= -0,56**) oraz plonem a terminem wiechowania (rP = 0,51**, rG = 0,56**).
Phenotypic stability parameters of traits for five perennial ryegrass cultivars were estimated on the basis of individual plant observations in two series of 3-year experiments. Among tested cultivars Argona showed remarkable stability of heading, flowering and inflorescence number per plant determined by means of ecovalence and random deviation from regression. Conversely, cv. Niga was characterised by the lowest stability of these traits and simultaneously a good stability of seed yield and adaptability of inflorescence number per plant. The parameter of ecovalence give the largest differentiation of evaluated traits. Correlation coefficient between stability parameters were computed and discussed.
W wyniku zastosowania chemomutagenów uzyskano mutanty lędźwianu siewnego (Lathyrus sativus L.) pochodzącymi z dwóch krajowych odmian: Krab i Derek. Wykazano, że zastosowane mutageny i ich dawki okazały się efektywnym środkiem poszerzenia zmienności genetycznej analizowanych cech w porównaniu z ich odmianami wyjściowymi (kontrola). Efektem indukowania mutacji było uzyskanie mutantów o poprawionych cechach użytkowych. Mutanty charakteryzowały się także poszerzonym spektrum zawartości białka, a zwłaszcza tłuszczu. Szeroki zakres zmian obserwowano w składzie kwasów tłuszczowych, w którym dominującym okazał się kwas linolowy i oleinowy, a w dalszej kolejności kwas linolenowy, palmitynowy, stearynowy i eikozynowy. Na uwagę zasługują mutanty o wyższej zawartości kwasu oleinowego hamującego w diecie człowieka odkładanie cholesterolu w naczyniach krwionośnych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.