W doświadczeniu wazonowym przeprowadzonym na glebie lekkiej, kwaśnej i ubogiej w składniki pokarmowe oceniano działanie wzrastających dawek ołowiu (0 - 2000 mg Pb/kg gleby w formie Pb(CH₃COOH)₂ na tle zróżnicowanego nawożenia fosforem (0 - 1,6 g P/6 kg gleby) oraz wapnowania (0,5 - 3,0 Hh). Roślinami doświadczalnymi były peluszka oraz gorczyca biała (poplon) zbierane w fazie kwitnienia. W warunkach niedostatecznego zaopatrzenia w fosfor (bez nawożenia) i niskiego wapnowania (0,5 Hh) obniżenie plonu peluszki stwierdzono już przy stężeniu 500 ppm ołowiu. Wzrastające dawki fosforu zmniejszały spadki plonów, obniżały zawartość ołowiu w częściach nadziemnych roślin i jego pobranie z plonami. Zwiększone dawki CaCO₃ znacznie skuteczniej niż nawożenie fosforowe obniżały dostępność ołowiu dla roślin i całkowicie eliminowały depresję plonów wywołaną nadmiarem tego składnika w podłożu.