Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 11

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  parametry suszenia
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Badano wpływ różnicy pomiędzy temperaturą powietrza otoczenia, jako czynnika suszącego, a temperaturą warstwy zielonki, na intensywność jej suszenia i czas niezbędnego wietrzenia. Badania wykazały wyraźną korelację pomiędzy zmiennymi, przy czym wzrost różnicy temperatury powodował równocześnie zwiększenie intensywności suszenia zielonki i zmniejszenie niezbędnego czasu jej wietrzenia.
Analizowano -wpływ parametrów suszenia pod obniżonym ciśnieniem na szybkość osiągania przez rehydratowany susz z korzenia pietruszki stanu równowagi. Do analizy -wykorzystano formuły empiryczne, którymi aproksymowano uzyskane -wyniki trzech po­wtórzeń krotności wzrostu masy rehydrałowanego suszu w czasie. Z uzyskanych rezultatów -wynika, że takie parametry suszenia pod obniżonym ciśnieniem, jak temperatura i ciśnienie wpływają na szybkość osiągania przez rehydratowany susz z korzenia pietruszki stanu równowagi.
W pracy przedstawiono wyniki badań suszenia rozpyłowego hydrolizatu białkowego oraz mieszaniny hydrolizatu i nośników. Jako nośników użyto maltodekstryny średnioscukrzonej oraz białka serwatkowego. Stosowano temperaturę powietrza wlotowego 160 °C oraz trzy strumienie zasilania surowca: 0,9; 1,16 i 1,28 cm³/s. Największą zawartość wody w proszkach, powyżej 5 %, uzyskano przy dodatku maltodekstryny jako nośnika, najmniejszą, przekraczającą nieznacznie 2 %, zawierały proszki samego hydrolizatu. Zaobserwowano, że wraz ze wzrostem strumienia podawania surowca zwiększała się zawartość wilgoci w proszkach, co było związane ze spadkiem temperatury powietrza opuszczającego suszarkę. Wartości gęstości nasypowej luźnej i utrzęsionej złoża nie zależały od strumienia podawania surowca, ale istotnie zależały od zastosowanego nośnika. Najmniejsze wartości tych gęstości wykazywały proszki samego hydrolizatu, a wartości największe proszki zawierające maltodekstrynę. Następował wzrost wartości gęstości utrzęsionej w porównaniu z gęstością luźną o około 50 %. Gęstość pozorna uzyskanych proszków była największa, gdy suszono sam hydrolizat, a najmniejsza w przypadku materiałów zawierających białko serwatkowe. Cząstki proszku samego hydrolizatu charakteryzowały się więc najmniejszą porowatością wewnętrzną. Nie stwierdzono statystycznie istotnego wpływu strumienia podawania na gęstość pozorną. Współczynniki Hausnera świadczą o tym, że otrzymane proszki miały właściwości proszków spójnych. Badania barwy proszków w układzie L*a*b* wykazały, że dodatek nośników powodował zmniejszenie udziału barwy żółtej i czerwonej oraz wzmacniał jasność proszków. W samym hydrolizacie oraz hydrolizacie z dodatkiem maltodekstryny zaobserwowano wzrost udziału barwy żółtej i czerwonej oraz zmniejszenie jasności proszków wraz ze wzrostem strumienia podawania. Wartości nasycenia były zbliżone do wartości otrzymanych dla barwy żółtej, gdyż w przypadku otrzymanych proszków ta barwa przeważała i to ona zdeterminowała wartość nasycenia.
Celem pracy było porównanie wpływu suszenia konwekcyjno-mikrofalowego i konwekcyjnego (w temp. 70ºC) na aktywność przeciwutleniającą i zawartość polifenoli w jabłkach. Suszenie z wykorzystaniem mikrofal skróciło czas suszenia nawet o 63%, w porównaniu z metodą konwekcyjną. W suszach otrzymanych przy zastosowaniu mikrofal o mocy 300 W zawartość polifenoli i aktywność przeciwutleniająca były na podobnym lub nawet wyższym poziomie niż w jabłkach surowych. Użycie mikrofal o mniejszej mocy (150 W) spowodowało istotne zmniejszenie aktywności przeciwutleniającej o 21-26% i zawartości polifenoli, ale był on i tak mniejszy niż w przypadku jabłek odwadnianych konwekcyjnie.
W pracy przeanalizowano wpływ wybranych parametrów trójetapowego procesu suszenia z fazą suszenia mikrofalowo-próżniowego na zużycie energii procesu i jakość suszu mięsa z indyka. Proces prowadzono w trzech etapach: I etap - suszenie konwekcyjne do wilgotności 30 i 40%; II etap-suszenie mikrofalowo- próżniowe przez 2,5 min i III etap - suszenie konwekcyjne do wilgotności końcowej suszu 6%. Wspomaganie suszenia konwekcyjnego mięsa indyka suszeniem mikrofalowo-próżniowym pozwoliło istotnie obniżyć całkowite zużycie energii w odniesieniu do suszenia jednoetapowego, przy czym lepsze efekty osiągnięto stosując wspomaganie mikrofalowo-próżniowe przy niższej zawartości wody. Dla warunków suszenia: t = 70°C i v = 1,3 m/s, dla których szybkość suszenia była najwyższa, osiągnięto oszczędność zużycia energii na poziomie 16% w odniesieniu do procesu jednoetapowego. Zwiększenie temperatury suszenia konwekcyjnego z 60 do 70°C spowodowało zmniejszenie zużycia energii, natomiast powyżej tej temperatury zużycie energii wzrosło. Zastosowanie wyższych prędkości przepływu czynnika suszącego spowodowało zwiększenie zużycia energii. Najwyższą jakość sensoryczną suszy mięsa indyka uzyskano dla procesu trójetapowego dla temperatury suszenia konwekcyjnego 70°C.
Przedstawiono wyniki badań konwekcyjnego suszenia czterech odmian dyni Ambar, Amazonka, Aura i Bambino. Podczas badań w zmiennych temperaturach czynnika suszącego 40, 50, 60, 70 i 80°C dla trzech grubości plasterków dyni 2, 4 i 6 mm wyznaczono wpływ w/w parametrów na przebieg procesu suszenia oraz zawartość białka ogólnego w suszu. Jednocześnie określono optymalną i zalecaną temperaturę czynnika suszącego wynoszącą 50°C oraz grubość plasterków dyni 3 mm.
W pracy przedstawiono wpływ parametrów mikrokapsułkowania oraz stężenia i rodzaju zastosowanego nośnika na ilość aromatu rozmarynowego znajdującego się wewnątrz i na powierzchni mikrokapsułek otrzymanych metodą suszenia rozpyłowego. Suszenie przeprowadzono w temperaturze powietrza wlotowego 200°C, przy dwóch strumieniach surowca 1,07·10-6 i 1,33·10-6 m3·s-1. Wykazano, że zastosowanie gumy arabskiej w składzie nośnika powodowało lepsze zachowanie aromatu wewnątrz mikrokapsułek bezpośrednio po procesie suszenia (30-70%) oraz nieznaczną ilość aromatu rozmarynowego na zewnątrz kapsułek (maksymalnie 7%). Na ilość aromatu zawartą zarówno na powierzchni, jak i wewnątrz kapsułek miała wpływ średnica cząstek proszków, zależna od strumienia podawania i rodzaju użytego nośnika. Im średnica była mniejsza, tym więcej aromatu znajdowało się wewnątrz kapsułki. Ścianki proszków na bazie 30% roztworu maltodekstryny szybciej ulegały degradacji, co powodowało szybszą dyfuzję aromatu z wnętrza kapsułki. Ilość aromatu na ich powierzchni po przechowywaniu wyniosła od 3,5 do 3,8%. Natomiast w przypadku 25% roztworu maltodekstryny wartości te nie przekroczyły 0,5%. Po roku przechowywania mikrokapsułki zawierające gumę arabską miały zdecydowanie mniej aromatu na powierzchni niż bezpośrednio po suszeniu. Niezależnie od zastosowanego rodzaju nośnika, po przechowywaniu proszki aromatu rozmarynowego wykazały dużą stabilność.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.