Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 8

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  old cultivar
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W kolekcji róż Ogrodu Botanicznego CZRB PAN spośród zgromadzonych obecnie 455 obiektów 111 stanowią historyczne, będące przedstawicielami większości uprawianych i wyhodowanych grup ogrodowych róż. Do róż historycznych zaliczone te, które pojawiły się w uprawie od starożytności do czasu zakończenia II Wojny Światowej. Wśród nich znajdują się m.in. odmiany róży damasceńskiej (Rosa damascena Mill.), róży francuskiej (R. gallica L.), róży białej (Rosa alba L.), róży żółtej (R. foetida Herrm), róży gęstokolczastej (R. pimpinellifolia L.); odmiany z grup powstałych w XIX wieku, np. burbońskich (R. xborboniana Desp.), remontantów (R. xbifera (Poir) Pers.). W kolekcji ocenia się uszkodzenia spowodowane przez mróz, notuje termin kwitnienia i wysokość krzewów, uwagi dotyczące pielęgnacji oraz porażenia przez choroby i szkodniki. Większość odmian charakteryzuje się długim okresem dekoracyjności krzewów, dobrą żywotnością i znaczną odpornością na mróz i choroby. Wymagają mniej pielęgnacji niż przeciętne nowoczesne róże parkowe i pnące. Stanowią cenne uzupełnienie doboru krzewów dla założeń zabytkowych i naturalistycznych oraz bogaty materiał genetyczny do hodowli nowych odmian.
The study was performed to evaluate range of the genotypie variation in drought susceptibility at juvenile growth stages among 23 old and modern winter cultivars of Triticum aestivum and one old cv. of T. spelta. Response of germinated seeds to mannitol-simulated drought stress as well as that in seedling shoot and root growth, water use and leaf transpiration under varied soil moisture were measured. Considerable genotypie variation for all morpho-physiological traits was found between wheat cultivars. There were significant differences between the older and modern cultivars. The former showed usually an enhanced rooting ability and higher water requirements, while the newer indicated more efficient water use. The older cultivars were more resistant to both iso-osmotic stress and low soil moisture at the juvenile growth stage. However, no clear differences were found between the two groups of cultivars in the variation range of the drought susceptibility indices. Complex patterns of the response to drought were observed. Cultivars, which distinguished by both a lower shoot : root ratio and a stronger drought-induced stimulative root growth, tended to be more resistant. Although only moderate the relationships noticed, a consideration of the root plasticity screening in local wheat breeding appears to be justified.
Genotype-dependent variation in water stress-induced tissue dehydration (RWC), proline accumulation (PA), membrane injury (MI) and stress resistance (R) was studied among old and modern cultivars of winter wheat (Triticum aestivum L.). Twenty-day- old seedlings grown in nutrient solution were subjected to a moderate water stress (-0.75 MPa) by immersing (for 72 h) their root systems in aerated nutrient solution with the addition of polyethylene glycol (PEG 6000). Both cultivar groups tended to exhibit a different responsibility to the moderate stress. Water deficit induced reductions in the water content of leaves in five out of nine modern cultivars only and in these cultivars an increased accumulation of free proline was found. The highest, about 100-fold increase in PA was noticed in the modern cvs Emika and Finezja. The highest MI (≈ 12%) had the modern cv. Finezja. The leaf PA under stress positively correlated with MI, but both characteristics showed negative correlations with RWC. Only weak and insignificant relationships between leaf characteristics and stress resistance were observed. The results suggest that none of the individual measured physiological parameters would indirectly serve as a precise indicator for drought resistance in the studied wheat collection.
On ten certified organic farms in Kurpie, Podlasie and Brodnickie Lake regions the experiments were carried out to compare the field performance and yielding potential of 35 currently cultivated and old cultivars or populations: 11 bread wheat (Triticum aestivum L.), 4 spelt wheat (Triticum spelta L.), 7 emmer wheat (T. dicoccon Schrank), 1 einkorn wheat (T. monococcum L.), 5 barley and 7 oats. Seeds were sown on plots of 1 m². Plants were surveyed with respect to phases of growth, disease resistance, lodging resistance and yielding parameters. Two-year results showed that mean level of yielding under organic farming obtained by old, husky wheat cultivars spelt and emmer, was similar to that of the average modern bread wheat cultivars. It was twice higher than the yield given by einkorn. The best yielding potential under organic farming conditions showed modern bread wheat cultivars - Eta and Hera, T. spelta var. album of spelt wheat and old cultivar Bazylei of emmer wheat. Only modern cultivars of barley were characterized by high yielding potential and disease resistance,while in the oats of both, modern and old cultivars, showed highest yielding and disease resistance. Out of all surveyed cereal species the oats tend to be best adapted to organic farming conditions, especially at poor soil conditions.
W pracy badano zróżnicowanie fenotypowe 500 form lokalnych żyta ozimego (Secale cereale L.), pochodzących z Turcji, Portugalii, Brazylii, Macedonii i Serbii pod względem 16 cech użytkowych w porównaniu do wzorca, którym była odmiana Dańkowskie Złote. Najwyższy zakres zmienności cech występujących u form lokalnych dotyczył: długości źdźbła i kłosa, masy 1000 ziaren i liczby ziaren z kłosa oraz odporności na choroby. Wykonana analiza skupień metodą Warda umożliwiła wydzielenie 6 grup genotypów podobnych wielocechowo form lokalnych żyta. W pierwszych trzech grupach znalazły się formy tureckie, co świadczy o ich odrębności genetycznej w porównaniu do obiektów wywodzących się z innych krajów. Do grup od 4 do 6 zaliczono pozostałe formy lokalne pochodzące z Brazylii, Portugalii, Macedonii i Serbii. Ze względu na znaczną zmienność fenotypową ocenianych form lokalnych żyta, mogą one znaleźć w przyszłości zastosowanie w praktycznej hodowli, jako źródło interesujących cech.
W 12 certyfikowanych gospodarstwach ekologicznych, położonych na terenie Kurpi, Mazowsza, Podlasia, Pojezierza Brodnickiego i Gubałówki przeprowadzono doświadczenia porównawcze plonowania aktualnie uprawianych i starych odmian oraz populacji: pszenicy zwyczajnej (Triticum aestivum L.), pszenicy orkisz (T. spelta L.), pszenicy płaskurki (T. dicoccum L.) oraz pszenicy samopszy (T. monococcum L.), a także odmian jęczmienia i owsa. Badania prowadzone w latach 2004-2008 wykazały, że wśród starych gatunków i odmian pszenicy na uwagę zasługują: Balta - ozima pszenica zwyczajna, ozima odmiana samopszy o numerze 1195, jare odmiany pszenicy płaskurki (Bazylei, 20762), ozime odmiany płaskurki (5337, 1306, 1182), ozime odmiany pszenicy orkisz (Drogendijk/39, Duhamelianum, 1169 i 1170). Do starych odmian owsa, które mogą okazać się przydatne w rolnictwie ekologicznym i uzyskały plon powyżej średniej ogólnej należą Proporczyk, Udycz Żółty oraz Tatrzański.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.