Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 36

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  obszary problemowe
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Rozpoznanie sytuacji społeczno-przestrzennej Polski określonej zestawem mierników intensywności zjawisk demograficzno-społecznych w układzie województw oraz dynamiki przekształceń zachodzących w okresie transformacji posłużyło do sformułowania wniosków praktycznych. Dotyczę one zmian systemowych i polityki państwa w skali ogólnokrajowej, jak również kierunków działań dostosowanych do terytorialnej specyfiki różnych obszarów Polski.
Artykuł prezentuje wybrane przykłady zastosowania analizy informacji przestrzennej do inwentaryzacji uwarunkowań rozwoju małopolskiej gminy Tomice. Następnie dokonano ich oceny pod kątem klasyfikacji obszarów problemowych w kontekście planowania i zagospodarowania przestrzennego. Zagadnienie identyfikacji obszarów problemowych zostało poruszone w skali lokalnej (gminnej), w oparciu o powstające w ramach planowania miejscowego dokumenty planistyczne. Jako pojęcie obszaru problemowego przyjęto definicję z Ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, która obszar problemowy określa jako „obszar szczególnego zjawiska z zakresu gospodarki przestrzennej lub występowania konfliktów przestrzennych, wskazany w (...) studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy”. Do analizy wybranych elementów fizjograficznych rolniczej przestrzeni produkcyjnej, terenów inwestycyjnych i obszarów funkcyjnych zostały zastosowane podstawowe techniki geoprocessingu. Analizy opracowano w programie Quantum GIS. W artykule wykorzystano badania własne nad delimitacją obszarów problemowych w zakresie planowania i zagospodarowania przestrzennego.
Około jednej trzeciej obszarów wiejskich w Polsce planiści zaliczyli do obszarów problemowych. Są to na ogół obszary peryferyjne i zmarginalizowane, charakteryzowane przez szereg deficytów (kapitału fizycznego, ludzkiego, społecznego i kulturowego), które nie mogą się rozwijać bez pomocy z zewnątrz i mają problemy nawet ze sformułowaniem celów rozwojowych. Wyzwania stawiane przez nowy paradygmat: sustainable rural development, odwołujący się do wielu elementów socjologicznej koncepcji rozwoju neoendogennego, są szczególnie istotne. Autorka, charakteryzując deficyty obszarów problemowych, podkreśla znaczenie deficytów ludzkich, społecznych i kulturowych. Taki jest kontekst zagadnienia zewnętrznej pomocy dla tych obszarów: jej charakteru oraz granic społecznej racjonalności. Koncepcja spirali negatywnego rozwoju Gerlind Weber i proponowany przez nią nowy paradygmat rozwoju dla części tych obszarów (paradygmat dopasowania) są użyteczne w wyjaśnianiu opisywanych zjawisk.
W pracy zarysowano, na tle koncepcji trwałego i zrównoważonego rozwoju, problematykę kształtowania obszarów wiejskich UE. Scharakteryzowano zasady i poszczególne etapy wspólnej polityki rolnej, polityki strukturalnej i polityki regionalnej. Stwierdzono m.in., iż polityki te są z sobą ściśle powiązane i wykazują stałą ewolucję. Polityka rolna sprowadza się do polityki cenowo-dochodowej oraz wspomagania polityki strukturalnej, polityka strukturalna polega na oddziaływaniu na czynniki produkcji stymulujące przemiany na obszarach wiejskich, a polityka regionalna wspiera restrukturyzację rolnictwa, wielofunkcyjny rozwój obszarów wiejskich oraz niwelowanie niekorzystnych różnic między regionami. Celem tych działań jest kreowanie wartości i zrównoważonej ekonomicznie pozycji obszarów wiejskich, w szczególności jako środowiska zamieszkania, pracy i wypoczynku w naturalnych warunkach, jak również racjonalnego rozwoju struktur rolniczych. W ostatnich dziesiątkach lat UE uzyskała znaczące postępy w redukcji LFA (Less Favoured Areas), co w szczególności dotyczy regionów Irlandii i Portugalii. Zrównoważone kształtowanie środowiska i zagospodarowania przestrzeni wiejskiej realizowane jest poprzez system planowania przestrzennego, w ramach urządzeń rolnych, odnowy wsi oraz planowania ekologiczno-krajobrazowego. Koncepcja rozwoju zrównoważonego i trwałego, którego wyrazem jest ład tzw. zintegrowany – mimo braku precyzyjnej definicji, czy spójnych modeli wzrostu gospodarki – stanowi ważne wyzwanie cywilizacyjne.
W planowaniu przestrzennym niezbędna jest wiedza o cechach zagospodarowania przestrzennego całego kraju i jego poszczególnych jednostkach podziału. Ogólne rozeznanie można uzyskać wykorzystując dane statystyczne. Przeprowadzono analizę w odniesieniu do województw badając wiele cech charakteryzujących stan i dotychczasowe procesy. Analizę podsumowano stosując 3 kryteria: 1) deformacji stosunków ludnościowych, 2) słabego rozwoju gospodarczego, 3) niskiego poziomu życia mieszkańców. Dla każdego z nich wyznaczono „obszary problemowe". Uzyskane rezultaty porównano z wynikami podobnych studiów przeprowadzonych przez innych autorów.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.