Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 120

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 6 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  niedobor magnezu
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 6 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W przeprowadzonym doświadczeniu laboratoryjnym badano wpływ czynników przyrodniczych i antropogenicznych (kwaśne opady, nawożenie) na wymywanie magnezu z sześciu różnych gleb. Stwierdzono, że straty Mg przez wymywanie są znaczne i zależą od właściwości fizykochemicznych badanych gleb. Okazało się, że przemywanie gleb symulowanym kwaśnym opadem (pH 4,5) spowodowało średnio 2-krotnie większe wymycie magnezu z gleb w porównaniu z obiektami przemywanymi wodą. Dodatek do gleby soli (nawożenie N i K) spowodował również średnio 2-krotnie wyższe wymycie magnezu w porównaniu z glebą bez dodatku.
W pracy dokonano przeglądu piśmiennictwa dotyczącego wpływu reakcji stresowej na gospodarkę magnezową organizmu. W bogatej literaturze wykazano istnienie zależności pomiędzy stężeniem magnezu w organizmie a reakcją stresową (adrenergiczną). Stwierdzono, że reakcja stresowa powoduje zwiększoną utratę magnezu, a niedobór magnezu potencjalizuje reakcję stresową („ błędne koło ”).
Celem pracy była ocena częstości występowania niedoboru magnezu u zdrowych osób, narażonych w codziennej pracy na wieloczynnikowy stres. Badanie wykonano u 37 zdrowych mężczyzn spośród personelu latającego wojsk lotniczych, u których określano stan gospodarki magnezowej w oparciu o stężenie magnezu w surowicy krwi i erytrocytach, ilość magnezu wydalonego w dobowej zbiórce moczu oraz test obciążenia magnezem. U wszystkich badanych wykryto utajony niedobór tego pierwiastka. Grupa badana (n=20) otrzymywała suplementację magnezem, początkowo dożylnie do stanu wyrównania jego niedoboru w organizmie, a następnie doustnie dla utrzymania stanu jego wyrównania. Grupa kontrolna (n=17) otrzymywała placebo. Po suplementacji dożylnej stwierdzono wyrównanie niedoboru magnezu w organizmie (wzrost stężenia magnezu w surowicy krwi i erytrocytach, brak cech utajonego niedoboru w teście obciążenia magnezem). Suplementacja doustna magnezem w dawce 5,91 mmol Mg/dobę przez 3 miesiące nie zapewniła utrzymania stanu wyrównania niedoboru magnezu.
Niedobór magnezu jest najczęściej nie zdiagnozowanym zaburzeniem gospodarki mineralnej organizmu. Celem pracy była ocena niedoboru magnezu u zdrowych osób, narażonych w codziennej pracy na wieloczynnikowy stres. Badanie wykonano u 37 osób - personelu latającego Wojsk Lotniczych, u których po wykonaniu testu obciążenia magnezem wykryto utajony niedobór magnezu. Następnie podzielono osoby badane na grupę otrzymującą suplementację magnezem i grupę otrzymującą placebo. W grupie suplementowanej stwierdzono poprawę sprawności psychofizycznej i ustąpienie dolegliwości subiektywnych, bez wpływu na stężenie magnezu w surowicy krwi i w erytrocytach.
Przeprowadzono oznaczenia poziomu magnezu w surowicy krwi narkomanów i grupy kontrolnej. Stężenie magnezu było niskie w obu grupach. Niskie stężenie magnezu bylo spowodowane działaniem środków narkotycznych i niedoborem tego pierwiastka w środowisku.
Przeprowadzono uzupełnianie magnezu u 30 pracowników administracji, podawaniem 2.3% chlorku magnezu (w dawce Mg2+ 220 mg/24 h przez 14 dni) Stężenie magnezu Mg (S) wzrosło z 0,77 ±0,06 do 0,81+0,07 mmol/1. Nie stwierdzono istotnych różnic w stężeniu magnezu w erytrocytach, oraz wapnia i fosforu w surowicy w stosunku do grupy kontrolnej.
Przedmiotem badań, obejmujących cykl doświadczeń na zwierzętach oraz na populacji ludzkiej,była próba ustalenia, w jaki sposób można skutecznie oceniać potencjalne niedobory Mg w ustroju wywołane różnymi czynnikami środowiskowymi. W tym celu: określono stężenie Mg we krwi oraz jego zawartość w narządach i sierści szczurów w zależności od rodzaju diety, a także ilości Mg w diecie i wodzie do picia, określono zawartość Mg we włosach u pracowników mających kontakt zawodowy z Pb, określono zawartość Mg we włosach dzieci zamieszkujących tereny skażone Pb. Badania populacji dziecięcej wykonane w latach 1982-1993 objęły płn.-wsch. część Polski oraz niektóre obszary Białorusi. Rezultaty badań pozwalają stwierdzić,że zawartość Mg we włosach może być wykorzystana jako czuły marker do analizowania zmian w środowisku mających związek z zaburzeniami gospodarki Mg.
Oznaczenie stężenia magnezu w surowicy krwi i w erytrocytach nie odzwierciedla w pełni gospodarki magnezowej. Poznanie roli magnezu w patogenezie wielu i schorzeń skłania do szukania weryfikacji jego zawartości w ustroju. Szybkim , łatwym i obiektywnym testem zawartość magnezu w ustroju jest test z dożylnym obciążeniem znaną dawką magnezu.
The magnesium concentration in blood serum and in hair were measured in group of 420 healthy children aged from 5 to 18 from Szczecin. Measurements were done by AAS method. Magnesium deficiency was noted in our's own studies. The lover levels of this trace element were observed in 8,8% of children population in serum and 4% in hair.
Badania mające na celu określenie wpływu wzrastających dawek magnezu (0; 1,5 i 3 g Mg/wazon) stosowanych we współdziałaniu z fosforem i potasem (1, 2 i 3 g P,05 oraz 1,1; 2,2 i 3,3 g K,0/wazon) na wysokość plonu oraz wzajemne stosunki pomiędzy poszczególnymi składnikami w ziarnie i słomie pszenicy jarej oparto na doświadczeniu wazonowym założonym na bardzo kwaśnej glebie lekkiej o składzie granulometrycznym piasku gliniastego mocnego. Optymalną dawką magnezu dla ziarna pszenicy jarej było 1,5 g Mg w wazonach nawożonych jednocześnie 3 g P,05/wazon. Nawożenie potasem oddziaływało antagonistycznie w stosunku do magnezu powodując spadek plonu ziarna pszenicy jarej. Oddziaływanie nawożenia magnezem, fosforem i potasem na przyrost plonu słomy pszenicy było znacznie mniejsze niż na plon ziarna. Pobranie magnezu w ziarnie i słomie pszenicy silnie wzrastało pod wpływem nawożenia tym składnikiem. Nawożenie magnezem spowodowało wzrost u działu tego pierwiastka w słomie, a zmniejszenie w ziarnie pszenicy jarej. Oddziaływanie nawożenia magnezem i potasem wywołało silny antagonizm w pobieraniu obu kationów, ujawniający się różnicami w akumulacji oraz zmianami stosunków ilościowych pomiędzy poszczególnymi składnikami. Stosunek K : (Ca + Mg) nie przekroczył jednak wartości 2,2 uznawanej za graniczną w żywieniu zwierząt.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 6 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.