Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 131

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 7 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  nawozenie borem
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 7 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W latach 1999-2001 przeprowadzono ścisłe polowe doświadczenia dwuczyn- nikowe z jęczmieniem jarym i owsem, w których oceniano przydatność testu gle­bowego (z 1 mol HCl·dm-3) oraz roślinnego wg Bergmanna i Neuberta [1976] w diagnozowaniu potrzeb nawożenia zbóż borem. Trzy sposoby stosowania boru (przedsiewnie, pogłównie i dolistnie) były wariantami czynnika I a cztery dawki boru - czynnika II. Oba gatunki zbóż uprawiane w doświadczeniach na glebach z niedoborem boru wykazywały optymalny poziom zaopatrzenia w ten składnik. Pomimo to reagowały istotną zwyżką plonowania oraz dalszym wzrostem zawartości B w tkankach pod wpływem nawożenia B. Nie stwierdzono korelacji pomiędzy zawartością boru w częściach wskaźnikowych zbóż i w plonie głównym (ziarno). Wyniki badań wskazują na potrzebę weryfikacji stosowanych testów zawartości boru w glebie oraz w roślinach.
7
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Okreslenie potrzeb nawozenia pszenicy ozimej borem

86%
W celu określenia potrzeb nawożenia pszenicy ozimej borem w latach 1999-2001 przeprowadzono badania w doświadczeniach polowych ścisłych, w któ­rych trzy sposoby nawożenia borem (przedsiewne, pogłówne i dolistne) były wariantami czynnika I rzędu a cztery dawki boru wariantami czynnika II rzędu. Ocena przydatności testu glebowego z 1 mol HCl·dm⁻³ w diagnozowaniu potrzeb nawożenia borem stanowiła kolejny cel badań. Stwierdzono, że plonotwórcze działanie boru zależało od sposobu jego stosowania. Najlepsze efekty plonotwór­cze w badaniach uzyskano pod wpływem nawożenia pogłównego borem, podczas gdy nawożenie przedsiewne nie powodowało wzrostu plonowania. W świetle uzys­kanych wyników dawki 1,2 i 1,8 kg B·ha⁻¹ w nawożeniu doglebowym oraz 0,17 kg B·ha⁻¹ dolistnie (0,2% roztwór H₃BO₃) uznać należy za optymalne w nawożeniu pszenicy ozimej borem. W badaniach wykazano potrzebę weryfikacji testu glebo­wego boru z 1 mol HCl·dm⁻³ a także opracowania nowego kryterium zaopatrze­nia pszenicy w bor.
8
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Badania nad odzywianiem i nawozeniem jabloni borem

86%
Celem pierwszego doświadczenia było określenie zmian koncentracji boru w pąkach krótkopędowych, kwiatach, liściach rozetkowych, liściach z długopędów, zawiązkach owocowych i owocach jabłoni w zależności od zawartości przyswajalnego i ruchomego boru w glebie. Wyniki tego doświadczenia wykazały, że wszystkie badane części jabłoni wykazywały istotne zróżnicowanie zawartości boru w zależności od zawartości tego składnika w glebie. Drugie doświadczenie miało na celu zbadanie możliwości nawożenia pozakorzeniowego borem jabłoni w okresie jesiennym. Obiektem doświadczalnym były czteroletnie jabłonie odmiany Elstar i Szampion, opryskiwane 2 października 0.5% kwasem borowym. Po 3, 9 i 24 godzinach oraz 3, 9 i 25 dniach od momentu zabiegu oznaczano zawartość boru w liściach z długopędów. W następnym roku z tych samych drzew oznaczano bor w kwiatach, liściach rozetkowych, liściach z długopędów oraz w owocach. Wyniki tego doświadczenia wykazały, że zawartość boru w liściach u obu badanych odmian po 3 godzinach po zabiegu była wyższa o 70% w stosunku do liści z drzew kontrolnych. Po 25 dniach od momentu oprysku zawartość boru w liściach z drzew opryskiwanych nie różniła się istotnie od zawartości tego składnika w liściach kontrolnych. W następnym roku (1995) u obu badanych odmian stwierdzono istotnie wyższą zawartość boru w kwiatach, liściach rozetkowych, liściach z długopędów oraz owocach pochodzących z drzew opryskiwanych w stosunku do drzew kontrolnych.
W latach 1989 - 1991 w Pawłowicach k. Wrocławia zbadano nagromadzenie składników mineralnych w nasionach i w słomie soi odmiany Polan, pod wpływem doglebowego nawożenia azotem w dawkach 0, 30, 60 kg/ha i dolistnego dokarmiania mikroskładnikami - Mo, B i Mo + B). Doświadczenia zakładano w układzie split-plot. Z badanych makroskładników nasiona nagromadziły najwięcej (w kg/ha) N - 106, a następnie kolejno mniej K - 36, P - 13, Mg - 4,4 i Ca - 3,4, natomiast akumulacja mikroskładników była następująca (g/ha): Zn - 93, Mn - 40, B - 36, Cu - 17,7 i Mo - 3,3. Nawożenie azotem oraz mikroskładnikami Mo lub Mo + B zwiększało akumulację w nasionach N, K, Ca, Mg, Zn, Mn i B. Łączne nagromadzenie makroskładników w nasionach i w słomie zależało przede wszystkim od nasion, których udział w akumulacji w zależności od badanych czynników był następujący (%): N – 80 - 82, P – 76 - 78, K – 35 - 37, Ca – 9 - 10 i Mg – 23 - 24, Zn – 69 - 72, Cu – 59 - 62, Mn – 36 - 39, B – 34 - 37, Mo – 71 - 78. Pod wpływem nawożenia azotem stwierdzono obniżenie udziału nasion w łącznej akumulacji (nasiona + słoma) N, P, K, Ca, Mg, Zn, Cu, Mn i Mo.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 7 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.