Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 56

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  narrow-leaved lupin
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Over 10 % of seeds harvested in 1991 and 1992 (50 samples, 400 seeds in each sample) proved to be infested with various fungi. Fusarium spp. and Botrytis cinerea were the most common pathogens isolated. Fusarium avenaceum was the most common and highly pathogenic species. Fusarium semitectum and F. tricinctum were highly pathogenic to lupin seedlings but they were the least common Fusarium isolated from seeds. Similarily, Sclerotinia sclerotiorum was isolated only from 0.2 % seeds tested but this fungus was highly pathogenic to lupin seedlings. Some other fungi know as lupin pathogens (F. oxysporum, Stemphylium botryosum, Pleiochaeta setosa and Phomopsis leptostromiformis) were also noted in tested seeds.
Badania prowadzono w Rolniczym Zakładzie Doświadczalnym IUNG-PIB w Grabowie, w latach 2004-2006. Doświadczenie założono metodą równoważnych podbloków (split-plot – split-block), w czterech powtórzeniach na glebie kompleksu żytniego bardzo dobrego klasy IIIa. Czynnikiem pierwszego rzędu były odmiany łubinu wąskolistnego: termoneutralne – Sonet i Graf oraz nietermoneutralne – Wersal i Boruta, a czynnikiem drugiego rzędu terminy siewu: I – bardzo wczesny (początek kwietnia), II – dwa tygodnie po pierwszym terminie i III – cztery tygodnie po pierwszym terminie. Celem podjętych badań było określenie dynamiki wzrostu, rozwoju i plonowania termo- i nietermoneutralnych odmian łubinu wąskolistnego w zależności od terminu siewu. Stwierdzono wyraźne różnice w reakcji badanych odmian na termin siewu i przebieg warunków pogodowych w latach badań. Opóźnianie terminu siewu powodowało zwiększony przyrost masy wegetatywnych organów łubinu wąskolistnego i znaczne zmniejszenie masy organów generatywnych. Dotyczyło to przede wszystkim nietermoneutralnych odmian łubinu, bowiem odmiany termoneutralne tylko w niewielkim stopniu zmieniały tempo gromadzenia masy. W latach charakteryzujących się przeciętnymi dla naszego kraju warunkami pogodowymi w okresie wiosennym opóźnianie terminu siewu powodowało dużą zniżkę plonu nasion odmian nietermoneutralnych i znacznie mniejszą odmian termoneutralnych. Znaczne obniżenie temperatury w kwietniu lub na początku maja powodowało jarowizację siewek wyrosłych z nasion wysianych także w terminach późniejszych, dlatego reakcja obydwu typów odmian na termin siewu była podobna.
Przebadano piętnaście rodów i odmian łubinu wąskolistnego, w tym siedem epigonalnych (LAE-1, LAE-2, R/24/99, R108/99, R170, Sonet, Wersal) i osiem o tradycyjnym typie wzrostu (Boruta, Baron, Elf, LAG-24, Ród 451, Mulat, Zeus, Graf). Doświadczenia polowe założono w latach 2003 i 2004 w Rolniczym Zakładzie Doświadczalnym AR we Wrocławiu, metodą losowanych bloków w trzech powtórzeniach. Określono na pędzie głównym i pędach bocznych: długość kwiatostanu (cm), liczbę kwiatków oraz strąków. Obliczono również indeks płodności (%) na podstawie stosunku zebranych strąków do wytworzonych kwiatów. Określono również masę nasion z rośliny (g), ich liczbę oraz masę tysiąca nasion (g). Na podstawie przeprowadzonej analizy wariancji stwierdzono istotne zróżnicowanie badanych materiałów pod względem analizowanych cech. Najdłuższymi kwiatostanami pędu głównego (25 cm) wyróżniła się odmiana Boruta, a bocznego Baron (8 cm). Powyżej 30 kwiatów w kwiatostanie głównym stwierdzono u odmian — Boruta, Sonet oraz epigonalnego rodu LAE-1, a najmniej u Zeus (17). Na pędach bocznych najmniej kwiatów odnotowano u odmiany Graf (6) a najwięcej u Baron (10). Najkorzystniejszym indeksem płodności na pędzie głównym na poziomie 50% charakteryzowały się samokończące genotypy Wersal i LAE-2-2 oraz odmiany o tradycyjnym typie wzrostu i ród LAG-24. Ród LAG-24 wyróżnił się wysoką wartością masy tysiąca nasion (180 g) a odmiana Boruta, Ród 451 i LAG 24 masą nasion z rośliny (14–15 g).
Badania prowadzono w hali wegetacyjnej Instytutu Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa-Państwowego Instytutu Badawczego w Puławach, w wazonach Mitscherlicha zawierających mieszaninę 5 kg ziemi ogrodowej i 2 kg piasku. Czynnikiem I rzędu były odmiany łubinu wąskolistnego: Graf i Boruta, a czynnikiem II rzędu – rodzaj wody stosowanej do podlewania roślin: Wk – woda nienamagnesowana (obiekt kontrolny), Wn – woda uzdatniona magnetyzerem nakładkowym i Wp – woda uzdatniona magnetyzerem przepływowym. Celem podjętych badań było określenie wpływu wody uzdatnionej magnetycznie na kiełkowanie nasion oraz wzrost, rozwój i plonowanie łubinu wąskolistnego. Woda uzdatniana magnetycznie polepszała wschody łubinu. Dotyczyło to zarówno terminu jak i dynamiki wschodów. Rośliny podlewane wodą uzdatnianą magnetycznie osiągały większe wskaźniki bezwzględnej (GR) i względnej (RGR) szybkości wzrostu niż rośliny podlewane zwykłą wodą. Zastosowanie wody magnetycznej spowodowało istotną zwyżkę plonu nasion obydwu odmian łubinu wąskolistnego. Przyrost plonu był konsekwencją większej liczby strąków na roślinie i większej liczby nasion z rośliny, bowiem masa 1000 nasion nie ulegała większej zmianie.
The aim of this research is a genetic mapping of the STS markers derived from a model legume Medicago truncatula Gaertn. in lupin crop (Lupinus angustifolius L.). This study was undertaken within the framework of VI EU „Grain Legumes Integrated Project” (GLIP). The mapping population consists of 89 recombinant inbred lines of a cross between a domesticated line and a wild type (83A:476 x P27255). STS markers were generated by the PCR, using primer pairs designed on the basis of M. truncatula and P. sativum genomic sequences. Up till now 257 primer pairs designed and delivered by the Hungarian partner of the project have been tested. Most of the primers amplified a monomorphic product. In the case of 29 detected polimorphic products, segregation of alleles could be analyzed in the whole mapping population. 22 of these markers were located on the genetic linkage map based on the MFLP markers constructed by the Australian group. The position of the remaining 6 markers is still uncertain. Supplementing the published map with the STS markers increased its length to 1953 cM and the average marker distance into 4.1 cM.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.