Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 57

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  modyfikacja skrobi
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Omówiono liczne możliwości modyfikacji skrobi na sposób fizyczny, chemiczny, fizykochemiczny i enzymatyczny i zastosowania produktów modyfikacji. Za szerokim wykorzystaniem polisacharydów do celów spożywczych i niespożywczych przemawia ich odnawialność i biodegradowalność.
The acylation of starch was successfully attempted on its microwave heating with carboxyamides (formamide, dimethylformamide, urea, phthalimide) and carboxylic esters (ethyl benzoate and dimethyl phthalate). The high energy irradiation was required for these reactions. Products of increased hydropho- bicity and water binding capacity were obtained in a short time reaction.
Właściwości skrobi są zróżnicowane. Różne są właściwości skrobi pochodzących z różnych gatunków i odmian roślin. Różni się też skrobia właściwościami w zależności od wielkości bulw ziemniaka i ziaren zbóż oraz od warunków środowiska uprawy. Odmienne są właściwości dużych i małych gałeczek skrobi. Właściwości skrobi można modyfikować sztucznie, metodami fizycznymi i chemicznymi i różna jest podatność na nie różnych skrobi.
15
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Modyfikacja skrobi ziemniaczanej metodą ekstruzji

72%
W trakcie badań określano wpływ parametrów procesu ekstruzji na zmiany właściwości fizycznych skrobi ziemniaczanej. Proces charakteryzował się niedużą energochłonnością. Współczynnik ekspandowania ekstrudatów malał wraz ze wzrostem wilgotności surowca. Stwierdzono, że zastosowanie procesu ekstruzji powodowało wzrost wodochłonności i rozpuszczalności skrobi. Najwyższa wartość współczynnika wodochłonności (WAI) wynosiła 569%, a współczynnika rozpuszczalności w wodzie (WSI) 43%.
Celem pracy było określenie właściwości preparatów skrobiowych otrzymanych ze skrobi ziemniaczanej ekstrudowanej w różnych wartościach temperatury, poddanych prażeniu z dodatkiem i bez dodatku glicyny. Badane preparaty skrobiowe różniły się swoimi właściwościami, a kierunek i wielkość tych zmian uzależnione były od temperatury ekstruzji oraz zastosowanego procesu prażenia lub prażenia z glicyną. Preparaty poddane prażeniu były mniej podatne na działanie amyloglukozydazy i tworzyły mniej lepkie kleiki niż preparaty nieprażone. Prażenie z glicyną preparatów skrobi ekstrudowanej, w porównaniu z preparatami poddanymi tylko prażeniu, powodowało ich znaczne pociemnienie, zmniejszenie rozpuszczalności i wodochłonności, obniżenie temperatury końcowej kleikowania i lepkości sporządzanych kleików oraz zmniejszenie podatności skrobi na działanie amyloglukozydazy.
17
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Struktura powierzchniowa ziaren skrobiowych

72%
Zwiększające się zainteresowanie wykorzystaniem skrobi i produktów jej modyfikacji oraz znaczący wzrost produkcji przemysłu skrobiowego wymusza intensyfikację badań dotyczących budowy i struktury ziarna skrobiowego. W niniejszej pracy zestawiono przegląd badań dotyczących mikrostruktury powierzchniowej ziaren skrobiowych, oraz zmian tej struktury w wyniku niektórych procesów modyfikacyjnych.
W pracy otrzymano preparaty skrobiowe ze zmielonych i obłuszczonych nasion fasoli wielokwiatowej odmiany tycznej Piękny Jaś (Phaseolus multiflorus) oraz bobu (Vicia faba) odmiany Bartom i poddawano modyfikacji hydrotermicznej (stosunek woda : skrobia 1:3) w temperaturze 60°C (skrobia bobu) lub 62°C (skrobia fasoli) przez 24 godz.. Uzyskane preparaty charakteryzowały się wysoką zawartością skrobi, przy czym w preparacie z nasion bobu było jej więcej (96,3%) niż w preparacie z nasion fasoli (91,6%). Natomiast zawartość amylozy była na zbliżonym poziomie w obu preparatach z nasion fasoli i bobu i wynosiła odpowiednio 25 i 26%. Skrobia z fasoli miała wyższą zdolność wiązania wody w 60°C (6,2 g H2O/g) w porównaniu ze skrobią bobu (4,4 g H2O/g), natomiast rozpuszczalność była zbliżona i wynosiła odpowiednio 9,9 i 10,7%. Podniesienie temperatury do 80°C wpływało na zwiększenie zarówno rozpuszczalności, jak i wodochłonności. Badane skrobie fasoli i grochu charakteryzowały się dość niską strawnością, wynoszącą odpowiednio 46,9 i 39,3%. Badania skrobi modyfikowanej hydrotermicznie (PSMH) wykazały, że zastosowana modyfikacja spowodowała dalsze oczyszczenie preparatu (zmniejszenie zawartości popiołu i białka) oraz zmniejszenie zawartości amylozy i powierzchni właściwej ziaren skrobiowych. Modyfikacja wpłynęła jednak na zmniejszenie wodochłonności i rozpuszczalności preparatów skrobiowych. Odnotowano jednak wzrost tych wartości wraz ze wzrostem temperatury z 60 do 80ºC. Stwierdzono również znaczną poprawę strawności in vitro skrobi (>1,5-krotną) obu preparatów.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.