Zawartość Fe, Mn, Zn, Cu, Ni, Pb i Cd w poszczególnych organach mniszka pospolitego (Taraxacum officinale) zebranego z pól odłogowanych leżących na obszarze ekologicznie „czystym” w otulinie Roztoczańskiego Parku Narodowego była wyraźnie zróżnicowana. W mniszku pospolitym zawartość tych pierwiastków układała się w następujący malejący szereg: Fe > Zn > Mn > Cu > Pb > Ni > Cd. Poszczególne części mniszka pospolitego akumulują różne zawartości tego samego pierwiastka śladowego. Żelazo było akumulowane w dużych ilościach przez korzenie i liście, mangan przez łodygi i korzenie, miedź przez kwiatostany i korzenie, cynk przez nasiona i kwiatostany, a nikiel i kadm nie wykazują dużego zróżnicowania ilościowego w poszczególnych organach.
Badania połowę prowadzono w latach 2000 - 2002 na glebie płowej o składzie granulometrycznym piasku gliniastego mocnego, metodą split-plot, w czterech powtórzeniach, na poletkach o powierzchni 10 m². Czynnikiem pierwszego rzędu był sposób zakładania plantacji (siew nasion wprost do gruntu i wysadzanie rozsady). Czynnikiem drugiego rzędu było dokarmianie dolistne dwoma nawozami (Ekolist S i Rolvit-B). Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, że mniszek uprawiany z rozsady daje istotnie większy plon korzeni i liści. Dokarmianie dolistne wpłynęło korzystnie na plonowanie oraz modyfikowało zawartość Cu i Zn w korzeniach i liściach mniszka pospolitego. Liście w porównaniu z korzeniami charakteryzowały się wyraźnie wyższą zawartością badanych mikroelementów (Cu, Zn, Mn i Fe).
Zbadano zawartość pierwiastków fizjologicznie niezbędnych, tj. żelaza, cynku miedzi, manganu i molibdenu. Wykonano jednoczynnikową analizę wariancji w układzie bloków losowych, gdzie czynnikiem doświadczalnym był termin zbioru. W celu określenia zdolności akumulacji badanych pierwiastków oraz sprawdzenia proporcji między pierwiastkami wykonano test i-Studenta. Wykazano niewielki wpływ terminu zbioru na zawartość poszczególnych pierwiastków oraz stwierdzono nieznaczne przekroczenie dopuszczalnych zawartości żelaza, miedzi i cynku, a szczególnie molibdenu. Stwierdzono również nieprawidłowe proporcje między żelazem a manganem oraz molibdenem a manganem.