Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 48

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  mixed crop
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The oats were observed to be the species mostly damaged by Oulema ssp. phytophages which is represented by the highest damage indexes of the plant in all the objects researched. The two other species: barley and spring triticale are much less sensitive to feeding of the pest. The initial damage which was due to the complementary feeding was hidden due to the compensation capabilities of the cereals. Spring barley, which tillers most, compensated for the damage most considerably. The economic harmfulness of the Oulema feeding may be estimated only in shooting phase, when also the larvae start skeleting of leaf blades. In barley and spring triticale a considerably lower larvae feeding was observed when compared with leaf beetles. The co-ordinate cultivation of the researched species with fodder pea and in two-ingredient cereal mixtures enhances the damage reduction caused by Oulema feeding.
In presented study the efficiency of bacteria preparations and growth regulators applied to one variety and mixed crops (barley + pea) depended on the level of nitrogen nutrition. Applying of Rhizobacterin on one variety barley crop against the background of 60 kg N·ha⁻¹ resulted in a maximum yield, while the maximum yield of pea was obtained after applying of Sapronit at dose of 30 kg N·ha⁻¹. At mixed crops the highest yield of plants was achieved when two components of the mixture (Saprofit + Rhizobacterin) were applied together with 30 kg N·ha⁻¹. Epin efficiency on one variety crop was the highest without N application whereas the second growth regulator Homobrassinolid was most effective at the background of 60 kg N·ha⁻¹. On the objects without nitrogen fertlization maximum increase of barley yield in mixed crop was noted after inoculation of pea seeds with Epin preparation. Whereas Homobrassinolid caused the highest increase of barley yield in variant without pea seed inoculation.
Na podstawie wyników otrzymanych z doświadczeń prowadzonych w latach 1996–1998 na glebach kompleksów pszennych, dokonano waloryzacji odmian grochu do uprawy w mieszankach z jęczmieniem jarym. W wielokryteriowym oszacowaniu przydatności 16 odmian grochu do uprawy współrzędnej z jęczmieniem jarym uwzględniono 6 następujących cech, stosując odpowiednie wagi dla każdej z nich: plon mieszanki (30), wierność plonu mieszanki (15), plon nasion danej odmiany grochu w mieszance (15), wierność plonowania grochu w mieszance (10), odporność mieszanki na wyleganie (25), jednoczesność dojrzewania jęczmienia i grochu w mieszance (5). Na podstawie takiej oceny ustalono ranking badanych odmian grochu w skali od 1 do 4 stopni. Uzyskano następującą klasyfikację odmian grochu: odmiany o największej przydatności: Agra i Dawo; odmiany o średniej przydatności: Albatros, Grapis, Pelikan, Agat, Kwestor, Perła, Piast, Rubin, Sol, Tegma; odmiany o małej przydatności: Eroika, Turkan, Kama, Karat.
Opracowanie ma charakter pracy przeglądowej, w której wykorzystano dane GUS z lat 1995-2005 oraz krajowe publikacje. Analizę przeprowadzano dla 16 województw oraz dla 6 regionów. Specyfiką polskiego rolnictwa jest duży udział mieszanek zbożowych, które zajmują 12,8% w zasiewach ogółem (bez powierzchni ugorów), natomiast w strukturze zbóż stanowią 18,1%, zajmując drugie miejsce po pszenicy. W Polsce mieszankami zbożowymi obsiewa się zwykle ponad 1,4 ml ha, przy wyraźnym zróżnicowaniu regionalnym. Największy obszar zajmują one w regionie Wschodnim - 416,6 tys. ha, co stanowi 29% ich uprawy w Polsce, z kolei największy udział (22,9%) w strukturze zasiewów zbóż mają one w regionie Centralnym. Uprawę mieszanek zbożowych w Polsce prowadzi się najczęściej w gorszych warunkach przyrodniczych, charakteryzujących się zwłaszcza słabszymi glebami, na których uzyskuje się przeciętnie niskie plony zbóż ogółem. Ponadto są to najczęściej gospodarstwa o powierzchni 10-20 ha, rzadziej 20-50 ha, z niskim udziałem pszenicy w strukturze zasiewów, prowadzące produkcję zwierzęcą.
The efficiency of bacteria preparations and growth regulators applied into one variant and mixed crops (barley + pea) depended on the level of nitrogen feeding. We received a maximum yield which amounted 0.91 t·ha⁻¹ after applying of rizobacterine into one variant barley crops on the level N₆₀. When we used sapronit on the level N₃₀ pea yield amounted 0.53 t·ha⁻¹. In mixed crops when both components of the mixture were inoculated and we applied 30 kg·ha⁻¹ active substance, the yield amounted 0.64 t·ha⁻¹. Epin efficiency in one variant crops was higher on the level N₀ than on other levels and pea yield amounted 0.96 t·ha⁻¹. Homobrassinolid was effective on the level N₀ and pea yield amounted 0.74 t·ha⁻¹. Applying the epin in mixed crop on the level N₀ we obtained maximum yield reaching 0.32 t·ha⁻¹ in the variant without legume seed inoculation. After applying homobrassinolid we got the maximum effect 0.43 t·ha⁻¹ in the variant of mixed crops without seed inoculation.
W latach 1996-1999 w doświadczeniu polowym badano wpływ uprawy jęczmienia jarego i owsa w mieszankach (odpowiednio 75/25, 50/50, 25/75%) oraz ich zasiewów jednogatunkowych przy zróżnicowanym nawożeniu azotem (0, 50, 65, 80 i 95 kg•ha⁻¹) na plon i elementy składowe plonu, tj. liczbę kłosów/wiech, liczbę i masę ziarniaków w kłosie/wiesze oraz krzewienie produkcyjne, w porównaniu do siewów czystych obu gatunków. W wyniku badań stwierdzono, że najwyższe plony ziarna wydała mieszanka z 50% udziałem obu komponentów. Średnio w okresie badań jęczmień i owies w siewach czystych plonowały niżej od mieszanek. Korzystniejsze warunki dla plonowania jęczmień znajdował w mieszankach z 25 i 75% udziałem owsa, natomiast owies w mieszance z 50% udziałem obu gatunków. Łączna uprawa wpłynęła korzystnie na współczynnik krzewienia produkcyjnego oraz liczbę ziaren w kłosie jęczmienia jarego, a niekorzystnie na liczbę ziaren w wiesze owsa.
W latach 2002, 2004, 2005, badano 16 mieszanek na glebie kompleksu żytniego dobrego, których skład stanowiły kombinacje 4 gęstości siewu owsa (140, 280, 420, 560 ziaren•m⁻²) i 4 gęstości siewu łubinu żółtego (25, 50, 75, 100 nasion•m⁻²) oraz 4 obiekty owsa w siewie czystym i 4 obiekty łubinu w siewie czystym, wysiewanych w tych samych gęstościach, co w mieszankach - łącznie 24 obiekty doświadczalne. Rośliny łubinu żółtego silnie reagowały na współwystępowanie w mieszankach z owsem. W przypadku niemal wszystkich cech ujawnił się negatywny wpływ owsa na łubin żółty w mieszankach, a jego skutki nasilały się wraz z zagęszczaniem siewu owsa. Rośliny łubinu w mieszankach były zdecydowanie gorzej rozwinięte a ich ubytki w okresie wegetacji zdecydowanie większe niż w siewie czystym łubinu. Silna redukcja niemal wszystkich cech roślin łubinu ujawniła się bardzo wyraźnie w plonach nasion łubinu, które w mieszankach okazały się aż 3,7-5,5-krotnie mniejsze niż w siewach czystych, przy analogicznych gęstościach siewu łubinu w obu przypadkach. Obecność łubinu w mieszankach nie była obojętna dla owsa, ale jego reakcje na współwystępowanie z łubinem okazały się stosunkowo słabe i ujawniły się tylko w niektórych cechach. Na ogół cechy morfologiczne roślin owsa i dorodność wykształcanych organów generatywnych silniej zależały od gęstości siewu owsa w mieszance niż od gęstości siewu łubinu w mieszance. Stąd takie cechy owsa jak wysokość źdźbła, masa ziarna w wiesze, czy obsada wiech kształtowane były przez gęstość siewu owsa, natomiast współwystępujący w różnym zagęszczeniu łubin nie determinował tych cech w stopniu dającym się udowodnić. Istotny natomiast i współdziałający wpływ miały gęstości siewu obu komponentów mieszanki na krzewienie produkcyjne i plon ziarna owsa.
W latach 1998–2000 przeprowadzono doświadczenie polowe z mieszankami pszenżyta z pszenicą jarą, uprawianymi na glebie kompleksu pszennego bardzo dobrego. W przeprowadzonych badaniach porównywano plonowanie i cechy struktury plonu, wariantów mieszanek o różnym udziale w nich komponentów z czystymi zasiewami odmian pszenżyta jarego (Gabo, Wanad) i pszenicy (Henika). W siewie mieszanym udział pszenżyta wynosił: 75, 50 i 25%. Pod względem plonowania pszenżyto uprawiane w czystym siewie przewyższało pszenicę. Odmiany pszenżyta plonowały na podobnym poziomie. Badane warianty mieszanek przewyższały plonami pszenicę, ale ustępowały pszenżytu. Istotnie wyżej od pszenicy plonowały mieszanki w których udział pszenżyta był większy od 25%. Pszenżyto Gabo w porównaniu do odmiany Wanad, charakteryzowało się drobniejszym ziarnem, mniejszą liczbą ziaren w kłosie i niższą masą ziarna z kłosa. Pszenżyto uprawiane w mieszance z pszenicą jarą wykształcało drobniejsze ziarno, co powodowało spadek masy ziarna z kłosa, w porównaniu do czystego siewu pszenżyta, szczególnie wyraźnie wtedy gdy jego udział w mieszance był niewielki — 25%. Pszenica na uprawę w mieszankach reagowała wzrostem bądź spadkiem podstawowych elementów struktury plonu. Liczba ziaren w kłosie i masa 1000 ziaren pszenicy pochodzącej z mieszanek nie różniła się istotnie w stosunku do pszenicy z siewu czystego.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.