Zmiany zawartości azotu mineralnego badano wiosną i jesienią w latach 2004–2007 w glebie mineralnej (płowa typowa i czarna ziemia zdegradowana) pod mieszanką pastwiskową w warstwach 0–30, 30–60 i 60–90 cm, w różnych stanowiskach. W doświadczeniu założonym na obiektach produkcyjnych wysiano mieszankę motylkowato-trawiastą z 20% udziałem koniczyny białej w trzech stanowiskach: po ziemniaku uprawianym na oborniku, na użytku przemiennym po jęczmieniu jarym uprawianym po trawach pastewnych, na łące odnowionej metodą pełnej uprawy. Ruń pastwiskowa w stanowisku po ziemniaku na oborniku odznaczała się istotnie większym plonowaniem i większym udziałem koniczyny białej niż na użytku przemiennym i obiekcie łąkowym. Formy azotu mineralnego oznaczono metodą CFA z detekcją spektrofotometryczną. Zawartość azotu mineralnego i jego form (N-NO3 i N-NH4) w glebie ulegała większym zmianom w pierwszym roku badań, zwłaszcza w stanowisku po ziemniaku i w siedlisku łąkowym. Zmiany zawartości N mineralnego były zapewne związane z mineralizacją materii organicznej pochodzącej z obornika i starej darni łąkowej. Większe zasoby azotu występowały w glebie łąkowej niż w gruntach ornych. We wszystkich stanowiskach zasoby N mineralnego oraz jego straty w okresie jesienno-zimowym były na ogół małe i potencjalnie nie stwarzały zagrożenia dla czystości wód gruntowych. Najzasobniejsza w azot mineralny była warstwa orna gleby (0–30 cm).
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.