Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 929

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 47 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  mangan
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 47 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
2
88%
Ekologiczne oddziaływanie osadów ściekowych na glebę ściśle związane jest z formami metali w jakich one występują. W tym aspekcie, uwagę zwraca się na zmiany ilościowe pomiędzy połączeniami metali łatwo i wolno rozpuszczalnymi. Niniejsza praca prezentuje wyniki z 3-letniego doświadczenia polowego dotyczącego ilościowych zmian manganu w poszczególnych frakcjach gleby poziomu próchnicznego nawożonej osadami ściekowymi w dawce 4 t co 2 lata oraz 8 t co rok. W pracy wykorzystano analizę sekwencyjną według Zeien i Brümmer [1989]. Stwierdzono, iż niezależnie od obiektu doświadczenia jak i roku badań największa ilość manganu była związana z tlenkami manganu (Fr. III) oraz z amorficznymi tlenkami żelaza (Fr. V). Wartym odnotowania jest 2-3-krotny wzrost ilości manganu w połączeniach łatwo rozpuszczalnych (Fr. I i II) jaki nastąpił pod wpływem 8 t osadu ściekowego w porównaniu do ilości odnotowanej we frakcjach gleby kontrolnej.
W pracy badano przydatność czterech roztworów ekstrakcyjnych do oceny stanu zaopatrzenia kupkówki w mangan. W tym celu posłużono się rachunkiem korelacji prostej oraz równaniami regresji wielokrotnej, która umożliwia syntetyczne ujęcie wpływu kilku cech gleb na zawartość tego składnika w roślinie. Stwierdzono, że na podstawie równań regresji wielokrotnej, w stopniu wystarczającym stan zaopatrzenia kupkówki w mangan opisywany jest przez wartość pH gleb oraz zawartość części spławialnych. Zastosowane roztwory ekstrakcyjne, za wyjątkiem 0,01 mol CaCl₂·dm⁻³, nie opisują w sposób dostateczny stanu zaopatrzenia roślin w ten składnik. Pomiar odczynu oraz powszechna dostępność danych dotyczących składu granulometrycznego gleb przeważa nad testem chlorku wapnia, który wymaga specjalistycznej i kosztownej aparatury.
W pracy przedstawiono bilans manganu, za okres 1995-1998 - 6 rotacji 4-letniego zmianowania - wieloletniego doświadczenia polowego. W doświadcze­niu na tle trzech sposobów stosowania obornika w rotacji oraz kontroli stoso­wano cztery poziomy nawożenia azotem. W bilansie uwzględniono ilości man­ganu wprowadzone z obornikiem oraz ilość tego składnika odprowadzoną wraz z plonami czterech roślin. Na nawożeniu wyłącznie mineralnym bilans Mn był ujemny, najniższy przy największej dawce nawożenia azotem (N₃). Ilości manganu wnoszone z obornikiem zapewniały dodatnie saldo bilansu, malejące wraz ze wzrostem dawek N. Większe pobranie Mn na obiektach nawożonych obornikiem niż nie nawożonych organicznie obserwowano jedynie w warunkach nie stosowa­nia N mineralnego. Ilości Mn wprowadzane z 60 t obornika na rotację były więk­sze niż ilości Mn pobrane z plonami roślin.
Określono zawartości manganu w częściach nadziemnych i korzeniach owsa, kukurydzy, łubinu żółtego i rzodkiewki w zależności od zanieczyszczenia gleby kadmem (10, 20, 30 i 40 mg Cd·kg⁻¹) w warunkach dodatku do niej kompostu, węgla brunatnego, wapna i bentonitu. Zawartość manganu w roślinach była uzależniona od zanieczyszczenia gleby kadmem, gatunku i organu rośliny oraz dodatku do gleby substancji inaktywujących ten pierwiastek. Najwyższą zawartość manganu stwierdzono w słomie i korzeniach owsa, a najniższą w korzeniach rzodkiewki. Zanieczyszczenie gleby kadmem spowodowało istotne zróżnicowanie zawartości manganu w roślinach. Kadm spowodował zmniejszenie nagromadzania manganu w ziarnie i słomie owsa, w odróżnieniu od korzeni, w których jego zawartość ulegała zwiększeniu. Zanieczyszczenie gleby kadmem spowodowało także obniżenie zawartości manganu w częściach nadziemnych i korzeniach kukurydzy oraz w częściach nadziemnych łubinu żółtego i korzeniach rzodkiewki. Aplikacja do gleby kompostu, węgla brunatnego, wapna i bentonitu ograniczyła pobieranie manganu przez testowane rośliny. Zawartość manganu we wszystkich organach badanych roślin w seriach z dodatkami była wyraźnie niższa niż w roślinach rosnących na obiektach kontrolnych (bez substancji neutralizujących).
Analizowano całkowitą zawartość miedzi, cynku i manganu w wietrzeniowych glebach leśnych wytworzonych z szarogłazów i łupków fyllitowych. Zawartość badanych pierwiastków była większa w glebach wytworzonych z łupków fyllitowych niż z szarogłazów. Cu w największej koncentracji występowała w poziomie Ofh. Rodzaj skały macierzystej nie różnicował zawartości cynku w badanych glebach. Zawartość manganu była większa w głębi profilu gleb wytworzonych z fyllitów, a w glebach powstałych z szarogłazów koncentrowała się ona głównie w poziomach organicznych.
W latach 2001 - 2003 przeprowadzono badania oceny zawartości Fe i Mn w runi pobranej z użytków zielonych położonych na terenie ośmiu powiatów okolic Wrocławia. Były to powiaty: Strzelin, Oława, Wrocław, Środa Śl., Wołów, Trzebnica, Milicz i Oleśnica. Przeprowadzone badania wykazały znaczne zróżnicowanie w zawartości badanych pierwiastków. Wyliczone, zarówno dla poszczególnych użytków zielonych, jak i dla powiatów, średnie zawartości pozwoliły stwierdzić, że jedynie w około 30% pobranych prób runi zawartość Fe i Mn mieściła się w zakresie podawanym jako optymalny w paszy przeznaczonej dla bydła. Ponad 20% prób charakteryzowało się stosunkiem Fe : Mn niższym niż zalecany, a blisko 60% prób wykazywało stosunek Fe : Mn znacznie szerszy niż 1,5 - 2,5 : 1.
Przedstawione wyniki są fragmentem szerszych badań prowadzonych na terenie południowo-zachodniej części RZD „Swojec", należących do Akademii Rolniczej we Wrocławiu. Analizowane gleby reprezentowane są przez rigosole oraz czarne ziemie, w których oznaczono całkowitą zawartość Mn i Fe. Badania pokazały, iż analizowane gleby użytkowane rolniczo charakteryzują się zróżnicowaną zawartością manganu i żelaza w poziomach powierzchniowych, jednak żadna gleba nie wykazuje podwyższonej zawartości tych mikroelementów. Badane czarne ziemie wykazują wyższą zawartość Mn i Fe w porównaniu z rigosolami, na co wpłynął cięższy skład granulometryczny i większe zdolności sorpcyjne tych gleb.
W pracy określono zawartość jonów manganu w surowicy krwi 21 pacjentów zażywających środki narkotyzujące. Stwierdzono podwyższony poziom tego pierwiastka w badanej grupie narkomanów w porównaniu z grupą kontrolną.
Eksperyment połowy z uprawą lucerny na paszę realizowano na glebie kompleksu pszennego dobrego, metodą split-plot, w czterech powtórzeniach. Czynnikiem pierwszego rzędu był 3- i 4-kośny zbiór w roku, a drugiego - odmiany (Radius - polska, Legend - amerykańska, I Roqvois, Mohawk i Blazer - kanadyjskie). W latach 1998 - 2000 pobrano próbki roślin lucerny z poszczególnych obiektów i pokosów, w których oznaczono zawartość Mn i Zn. Zawartość Mn rosła od pierwszego do trzeciego pokosu w 3-kośnym użytkowaniu lucerny, a odmiany Legend i I Roqvois odznaczały się wyższą jego zawartością od pozostałych. Lucerna użytkowana 4-kośnie zawierała najwięcej Mn w czwartym odroście, a porównywane odmiany, z wyjątkiem I Roqvois, charakteryzowały się zbliżoną koncentracją tego mikroelementu. W kolejnych latach użytkowania istotnie rosła zawartość Mn w lucernie, w kombinacji 3- i 4-kośnej. Udział Zn w lucernie zbieranej 3-kośnie malał istotnie w kolejnych pokosach. Podobną tendencję zanotowano również w kombinacji 4-kośnej. Największą zawartością Zn, z porównywanych odmian odznaczała się I Roqvois. Najwyższą koncentrację Zn zanotowano w drugim roku użytkowania lucerny, a najniższą w trzecim, niezależnie od wariantu zbioru. Średnia ważona zawartość manganu w lucernie zbieranej 4-kośnie była istotnie wyższa, niż w użytkowanej 3-kośnie.
17
76%
W pracy oceniono, który z wybranych roztworów chemicznych mógłby znaleźć zastosowanie w laboratoriach agrochemicznych do oceny zawartości dostępnych dla roślin form manganu. Badano następujące roztwory ekstrakcyjne: 0,005 ol DTPA; (1, 0,1 mol) HC1; (0,05, 0,01 mol) NH4NO3, NH4C1 CaCl2; Sr(NO3)2. Sole obojętne w trakcie ekstrakcji uwalniały z gleb kwaśnych od 6,4 do 9,5% Mn całkowitego. Spadek siły jonowej roztworów ekstrakcyjnych oraz wyższy odczyn gleb zmniejszały ilości ekstrahowanego manganu, co stanowiło od 0,2 do 0,7% go zawartości całkowitej. Obecnie powszechnie stosowany w badaniach chemiczno-rolniczych kwas solny o stężeniu 1 mol·dm3 rozpuszczał około 57,4% Mn iłkowitego, a dziesięciokrotnie słabszy roztwór tego kwasu około 26%. Ilości Mn oznaczone w łagodnych roztworach soli obojętnych oraz chelacie DTPA były lemnie skorelowane z odczynem gleb, natomiast w kwasie solnym o różnych stężeniach dodatnio. Nie stwierdzono istotnej zależności pomiędzy zawartością części spławialnych, całkowitą zawartością Mn a jego ilością oznaczoną w wyniku kstrakcji badanymi roztworami.
W pracy przedstawiono bilans miedzi, za okres 4 lat (1995-1998), 6 rotacji 4-letniego zmianowania wieloletniego doświadczenia polowego. Doświadczenie obejmowało trzy sposoby stosowania obornika w rotacji oraz kontrolę, na tym tle stosowano cztery poziomy nawożenia azotem. W bilansie uwzględniono ilości miedzi wprowadzone z obornikiem oraz ilość tego składnika odprowadzonego wraz z plonami czterech roślin. Na nawożeniu wyłącznie mineralnym bilans Cu był ujemny, najniższy przy największej dawce nawożenia azotem (N3). Miedź wnoszona z obornikiem zapewniała dodatnie saldo bilansu, malejące wraz ze wzrostem dawek N. Większe pobranie Cu na obiektach nawożonych obornikiem niż nie nawożonych organicznie obserwowano jedynie w warunkach nie stosowa­nia N mineralnego lub na najniższej jego dawce. Ilości Cu wprowadzane z dawką 60 t obornika na 4-letnie zmianowanie były większe niż pobrane z plonami roślin.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 47 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.