Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 13

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  kwas moczowy
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem pracy była ocena zależności między stężeniem kwasu moczowego w surowicy krwi (UAS) a wielkością ciśnienia tętniczego krwi i wskaźnikiem masy ciała u dzieci z odpływami pęcherzowo-moczowodowymi. Badania przeprowadzono u 88 dzieci w wieku średnio 9,3 ± 3,4 lat z odpływami pęcherzowo-moczowodowymi. U wszystkich dzieci wykonano 24-godzinny pomiar ciśnienia tętniczego (ABPM), w którym oceniono: średnie ciśnienie w ciągu całej doby, skurczowe (sBP/24 h) i rozkurczowe (dBP/24 h) oraz ładunek ciśnienia tętniczego (LsBP/24 h, LdBP/24 h), wyliczono indeks ciśnienia skurczowego i rozkurczowego w ciągu całej doby (sBPI/24 h, dBPI/24 h). Oznaczono stężenie UAS i wyliczono wskaźnik masy ciała w odniesieniu do pici i wieku (SDS BMI). Wyniki: Nadciśnienie tętnicze (NT) stwierdzono u 13 dzieci (14,8%). UAS u dzieci z NT było znamiennie wyższe w stosunku do dzieci z prawidłowym ciśnieniem tętniczym i wynosiło odpowiednio 5,3 ± 2,0 mg/dl i 4,2 ± 1,2 mg/dl (p<0,01). Stwierdzono znamienną korelację pomiędzy stężeniem UAS a sBPI/24 h u dzieci z NT (R= 0,6 p<0,05) oraz pomiędzy stężeniem UAS a LsBP/24 h i LdBP/24 h (odpowiednio R= 0,23 p<0,05; R= 0,24 p<0,05). Stwierdzono znamienną korelację pomiędzy stężeniem UAS a SDS BMI (r=0,31 p<0,01). Wniosek: U dzieci z odpływami pęcherzowo-moczowodowymi istnieje związek pomiędzy podwyższonym stężeniem UAS a wielkością ciśnienia tętniczego i BMI.
Celem niniejszej pracy było zbadanie wzajemnych zależności między zawartością magnezu i pochodnych purynowych w kamieniach moczowych. Materiał badań stanowiły złogi usunięte operacyjnie z dróg moczowych 45 pacjentów Oddziału Urologicznego WSZ w Szczecinie oraz samoistnie wydalone przez 3 pacjentów leczonych ambulatoryjnie. Zawartość magnezu w konkrementach oznaczono metodą absorpcji atomowej, fosforu metodą kolorymetryczną a 10 pochodnych purynowych przy zastosowaniu wysoko- sprawnej chromatografii cieczowej (HPLC). Wyniki badań pozwoliły wyodrębnić dwie grupy kamieni moczowych, znacznie różniące się zawartością magnezu i fosforu. Stwierdzono, że zawartość niektórych pochodnych purynowych znamiennie statystycznie różni się w obu grupach kamieni. Na tej podstawie wysunięto wniosek, że oznaczenie zawartości magnezu w kamieniu moczowym umożliwia określenie niektórych cech środowiska moczu w trakcie jego powstawania, co jest niezbędne dla ustalenia patomechanizmu kamicy.
Celem pracy była ocena zależności między wielkością spożycia białka a poziomem wydalania kwasu moczowego z moczem. Badaniami objęto 50 dziewcząt o różnej aktywności fizycznej. Oznaczenia kwasu moczowego i mocznika wykonano w dwóch seriach przed okresem wzmożonego wysiłku i po tym okresie. Wykazano korelację między spożyciem białka i ilościami wydalanego kwasu moczowego. Na podstawie badań można przyjąć, że udział kwasu moczowego w obronie antyoksydacyjnej jest uzależniony od podaży białka.
W badaniach przeprowadzonych na 19 młodych szczurach zastosowano okresowe (4-tygodniowe) obniżenie poziomu spożycia białka, zastępując pełnoporcjową, półsyntetyczną mieszankę paszową zawierającą 20 % białka (pochodzącego z izołatu sojowego) analogiczną mieszanką izokaloryczną, ale zawierającą 10 % białka. Stwierdzono, że w okresie 4 tygodni obniżonego poziomu spożycia białka wydalanie mocznika w moczu zmniejszyło się trzykrotnie, natomiast w okresie 4 tygodni realimentacji wydalanie to osiągnęło poziom o 40 % niższy, niż w okresie poprzedzającym okres obniżonego spożycia białka, mimo, że spożycie białka w tym czasie wróciło do poziomu z okresu wstępnego. Uzyskane wyniki świadczą o istnieniu pamięci żywieniowej.
W badaniach przeprowadzonych na 8 młodych samcach szczurów rasy Wistar codziennie zbierano ilościowo mocz dobowy i oznaczano w nim poziom azotu ogólnego, mocznika, kwasu moczowego oraz kreatyniny. Stwierdzono, że po nagłym obniżeniu poziomu spożycia azotu o 145 mg/dobę/100 g m.c. wydalanie azotu ogólnego z moczem zmniejszyło się jedynie o około 120 mg/dobę/100 g m.c. po 4-5 dniach i dopiero po tym czasie osiągnęło poziom równowagi. Analogiczna prawidłowość wystąpiła w odniesieniu do azotu mocznika. Podobne opóźnienie w wydalaniu powyższych wskaźników miało miejsce po nagłym wzroście spożycia azotu. W okresie obniżonego spożycia białka wystąpił wzrost wydalania kwasu moczowego oraz kreatyniny.
Celem pracy była ocena różnic w poziomie stresu oksydacyjnego w trakcie wysiłku tlenowego i beztlenowego. Przeprowadzono badania na grupach chłopców trenujących dyscypliny o różnym charakterze pracy. Do oceny poziomu stresu oksydacyjnego posłużono się markerem stresu, jakim jest kwas moczowy. Oceniono również wielkość spożycia białka.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.