W 2009 roku w kolekcji Oddziału IHAR w Młochowie znajdowały się 54 diploidalne klony posiadające w swoim pochodzeniu źródła odporności na wirusy ziemniaka. Najważniejszymi gospodarczo wirusami atakującymi rośliny ziemniaka są PVY, PLRV, PVM, PVX i PVS. Źródłami odporności na wirusy ziemniaka są gatunki dzikie ziemniaka, S. stoloniferum (PVY), S. chacoense (PVY, PLRV), S. yungasense (PLRV), S. gourlayi (PVM), S. megistacrolobum (PVM), S. acaule (PVX) oraz uprawne, S. tuberosum (PVY, PLRV), S. phureja (PVY), S. tuberosum subsp. andigena (PVX, PVS). Gatunki te reprezentują różne typy odporności: krańcową odporność (PVY, PVX), tolerancję na patogena (PLRV, PVM), odporność polową (PVY) oraz odporność związaną z reakcją nadwrażliwości (PVY, PVM, PVS). Wśród klonów z kolekcji, DW 84-1457 odegrał bardzo ważną rolę w podwyższaniu poziomu odporności oraz wprowadzaniu nowych typów odporności na PLRV i PVM w materiały diploidalne i tetraploidalne. Na poziomie diploidalnym był on również źródłem odporności na PVX. Klony z kolekcji są głównie mieszańcami międzygatunkowymi, posiadającymi różne zestawy cech odpornościowych i jakościowych. Większość z nich posiada płodny pyłek (43 klony), a 28 form tworzy męskie gamety o niezredukowanej liczbie chromosomów. Klony z kolekcji zabezpieczone są: w rozmnożeniach polowych i szklarniowych, kulturach in vitro oraz w postaci zamrożonych w ciekłym azocie merystemów i ziaren pyłku.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.