W pracy przedstawiono wartość pokarmową pasz z użytków zielonych w warunkach ekstensywnych i zrównoważonych form gospodarowania. Ograniczenia wynikające z potrzeb pokarmowych zwierząt wysokopro- dukcyjnych, powodują wykorzystanie mniej intensywnych systemów gospodarowania na łąkach i pastwiskach, w żywieniu zwierząt o niższym potencjale produkcyjnym, na przykład bydła mięsnego. W proekologicznych formach produkcji pasz na użytkach zielonych, większego znaczenia nabierają gatunki roślin drugorzędnych, wzbogacające bioróźnorodność runi i jej wartość pokarmową. Podkreślono wzrastające znaczenie roślin motylkowatych, zwłaszcza koniczyny białej, poprawiającej wartość paszy i równocześnie wiążącej azot atmosferyczny. Zdaniem autorów, w pełni ekologiczne, ekstensywne gospodarowanie na użytkach zielonych, jest trudne do przeprowadzenia, tak ze względów żywieniowych jak i ekonomicznych. Większą rolę mogą natomiast odgrywać systemy zrównoważone, które w przyszłości, winny być traktowane na równi z intensywnymi formami produkcji i wykorzystania pasz z łąk i pastwisk.
W badaniach porównywano aktualny skład florystyczny łąk na glebach torfowych użytkowanych kośno-pastwiskowo z okresem poprzednim intensywnego użytkowania. Zmiany w składzie florystycznym są dotychczas niezbyt wielkie, lecz zmalała w sianie zawartość makroskładników szczególnie fosforu, magnezu i sodu, co upoważnia do stwierdzenia o degradacji chemicznej roślinności łąkowej.