Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 59

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  glicerol
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem badań była ocena uzdolnień szczepów należących do rodzaju Rhizopus, pochodzących z kolekcji zagranicznych oraz izolatów ze środowisk naturalnych województwa lubelskiego, do biosyntezy kwasu fumarowego z glicerolu jako jedynego źródła węgla. Badania te są pierwszym skriningiem przeprowadzonym na tak licznej i zróżnicowanej grupie obiektów. Posłużyły one do wyodrębnienia tych szczepów grzybów Rhizopus, które znajdą zastosowanie w produkcji kwasu fumarowego w podłożach zawierających glicerol odpadowy. Ich zdolność do utylizacji glicerolu została przetestowana w różnych warunkach temperatury i pH podłoża. Umieszczone w artykule wstępne badania wykazały, iż badane szczepy różnią się optymalną temperaturą wzrostu. Szczepy pozyskane z zagranicznych kolekcji drobnoustrojów wykazywały najszybszy wzrost w zakresie wartości temperatur 35-38°C, podczas gdy zdecydowana większość izolatów charakteryzowała się najszybszym wzrostem w przedziale 25-30°C. Optymalne pH w fazie wzrostu grzybni dla zdecydowanej większości szczepów mieściło się w zakresie wartości pH 4,0-5,0. Obecność glicerolu i glukozy w podłożu hodowlanym sprzyjała szybszemu wzrostowi grzybni większości szczepów z rodzaju Rhizopus w porównaniu z szybkością wzrostu na pojedynczych źródłach węgla. Zdecydowana większość szczepów była zdolna do syntezy kwasu fumarowego, gdy jedynym źródłem węgla był glicerol, jednak po 7-dniowej hodowli stopień wykorzystania glicerolu był stosunkowo niski, a stężenie kwasu fumarowego wynosiło co najwyżej kilka gramów w 1L filtratu pohodowlanego.
7
86%
Powłoki jadalne produkowane są z naturalnie występujących polimerów, takich jak: białka, tłuszcze i polisacharydy. Mogą one pełnić funkcję ochronną produktów spożywczych poprzez zachowanie odpowiedniej ich jakości oraz wydłużenie okresu przydatności do spożycia. Celem pracy było określenie wpływu składu surowcowego powłok wytworzonych na bazie białka serwatkowego na ich wybrane właściwości fizyczne. W pracy przedstawiono technologię otrzymywania powłok jadalnych na bazie białek serwatkowych z zastosowaniem glicerolu jako środka plastyfikującego. Wytworzone powłoki serwatkowe z roztworów o zawartości białka od 6 do 10% i glicerolu względem białka od 20 do 40% poddano badaniom. Wyznaczono izotermy sorpcji pary wodnej w przedziale aktywności wody od 0,0 do 0,9 oraz zbadano barwę powłok wyrażoną w postaci wyróżników barwy. Przeprowadzone badania wykazały, że zmiana składu chemicznego poprzez zastosowanie różnych zawartości białka i glicerolu względem białka w powłokach sojowych wpływa na zmianę ich właściwości sorpcyjnych, zaś nie wpływa na barwę.
Stały wzrost zdolności produkcyjnych biodiesla w Polsce, szacowany na ok. 1 mln ton w roku 2010, spowoduje nagromadzenie ok. 300 tys. ton glicerolu odpadowego (odpadu poprodukcyjnego) rocznie, którego zbyt będzie miał wpływ na cenę tego biopaliwa. Rozwiązaniem tej sytuacji może być wykorzystanie surowego bądź częściowo oczyszczonego glicerolu jako składnika podłoży do hodowli drobnoustrojów, których metabolity są użyteczne przemysłowo. W niniejszej pracy zbadano możliwości wykorzystania czystego glicerolu, glicerolu odpadowego i serwatki (odpadu z przemysłu mleczarskiego), jako źródła węgla w procesie biosyntezy kwasu propionowego przez bakterie Propionibacterium freudenreichii ssp. shermanii i porównanie efektywności procesu z hodowlą prowadzoną na standardowym podłożu do hodowli bakterii propionowych. W wyniku przeprowadzonych analiz stwierdzono, że najwięcej kwasu propionowego (13,7 g/l) uzyskano na podłożu, w którym jako źródło węgla zastosowano czysty glicerol. W przypadku zastosowania pozostałych źródeł węgla: glicerolu odpadowego, serwatki oraz glicerolu w połączeniu z serwatką produkcja kwasu propionowego była zbliżona do wyników uzyskanych z wykorzystaniem tradycyjnego źródła węgla - glukozy i wynosiła średnio 10,5 g/l. Stwierdzono, że przy wykorzystaniu surowców odpadowych nastąpiło wydłużenie czasu trwania procesu fermentacji. W tych warunkach zaobserwowano również zmianę profilu syntetyzowanych kwasów organicznych.
Glycerol can be an efficient glucogenic substrate, if it is absorbed directly from the rumen. In that case its advantage consists in entering the neoglucogenic pathway as phosphate triose, without entering the Krebs cycle. A cow in negative energy balance activates this extra pathway, using glycerol obtained by the hydrolysis of triglycerides. This way of absorbing glycerol is superior to its fermentation in the rumen to propionates and butyrates because of the ketogenic nature of butyrates. Unfortunately, the greater part of glycerol is fermented in the rumen. The only organ where glycerol is transformed into glucose is the liver. In other organs gluconeogenesis does not occur owing to lack of an appropriate enzyme. An effective method of protecting cows against ketosis is using combinations of glycerol, propylene glycol and propioniate in a drenching form. Glucogenic substrates from this mixture are metabolized on all pathways of gluconeogenesis. In all animal species glycerol can be a good energy source, comparable with corn starch. The only disadvantage of glycerol obtained in the process of biodiesel production is its potential contamination with methanol.
W hodowlach okresowych zbadano wpływ obrotów mieszadła w zakresie 400-1200 rpm na produkcję erytrytolu z glicerolu przez mutanta octanowego Y. lipolytica Wratislavia K1. W badaniach wykorzystano glicerol odpadowy pochodzący z produkcji biodiesla. Wydajność procesu produkcji erytrytolu była na zbliżonym poziomie i wahała się od 0,46 (przy 1200 rpm) do 0,53 g/g (przy 800 rpm). Wyższą szybkość właściwą produkcji erytrytolu obserwowano przy szybkości obrotowej mieszadła w zakresie od 800 do 1200 rpm. W tych warunkach stopień nasycenia podłoża tlenem (pO₂) w fazie produkcji erytrytolu wynosił około 60%. W hodowli prowadzonej przy 800 rpm uzyskano najwyższe stężenie erytrytolu, 80 g/L, podobnie jak najwyższą objętościową i właściwą szybkość produkcji erytrytolu, odpowiednio 1,01 g/L/h i 0,068 g/g/h.
Rozwijająca się produkcja biodiesla generuje duże ilości produktu odpadowego, jakim jest odpadowy glicerol. Mikrobiologiczna synteza 1,3-propanodiolu z odpadowego glicerolu jest korzystna z ekonomicznego i ekologicznego punktu widzenia. Celem niniejszej pracy był screening bakterii z rodzaju Clostridium zdolnych do wydajnej konwersji glicerolu do 1,3-propanodiolu. Wyizolowano 45 szczepów, z których większość okazała się bardzo dobrymi producentami 1,3-propanodiolu. Szczepy testowano na różnych pożywkach produkcyjnych, co pozwoliło na wytypowanie pożywki zapewniającej wysoką wydajność syntezy 1,3-propanodiolu. Szczególną uwagę zwrócono na rodzaj użytego surowca (glicerol czysty i odpadowy). Najlepszy zidentyfikowany szczep (Clostridium butyricum 1.1.) namnażano w hodowli bioreaktorowej.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.