Zadaniem ekspedycji jest zbiór miejscowych populacji i odmian roślin uprawnych oraz gatunków im towarzyszących. Regiony o największym nasileniu występowania miejscowych odmian warzyw to południowo-wschodnia część Polski. Na tym terenie można jeszcze znaleźć stare, miejscowe odmiany jednorocznych warzyw, które są łatwe do rozmnażania i chętnie reprodukowane przez rolników z roku na rok. Południowo-wschodnia Polska jest również bogata w rzadkie rośliny towarzyszące uprawom, które występują w małych gospodarstwach, gdzie rolnictwo jest ekstensywne. Z kolei lokalne formy zbóż praktycznie już w Polsce nie występują. Odmiennym problemem są stare odmiany drzew owocowych, które stopniowo zamierają. W północno-zachodniej części Polski spotykano praktycznie tylko pozostałości niewielkich starych sadów przydomowych oraz alej przydrożnych. Większe skupiska drzew owocowych znajdujemy na Pogórzu oraz wzdłuż Wisły. Erozja genetyczna roślin uprawnych, oceniona podczas corocznych wyjazdów korekcyjnych, jest wynikiem przemian gospodarczych we współczesnym rolnictwie. Nie jesteśmy w stanie jej przeciwdziałać, ale możemy złagodzić jej skutki i zapobiec konsekwencjom, szukając występujących jeszcze lokalnych populacji roślin użytkowych. Z tego powodu ekspedycje mają duże znaczenie w ochronie zasobów genowych. Potrzeba ochrony rodzimych, lokalnych odmian roślin wynika nie tylko z posiadanych przez nie, użytkowanych lub możliwych do wykorzystania w przyszłości, cech produkcyjnych, lecz również są pewnym świadectwem kultury materialnej społeczności, spełniają funkcje przyrodniczo-krajobrazowe, etnograficzne i społeczno-kulturowe.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.