Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 52

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  gatunki dzikie
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Przeprowadzono badania zdolności pobierania i gromadzenia kadmu przez 59 dzikich gatunków Nicotiana i 6 odmian botanicznych N. tabcum i N. rustica. Badania prowadzono na glebie o naturalnej zawartości kadmu 0,15 ppm i glebie z dodawanym kadmem w ilości 8 ppm. W wyniku analizy chemicznej stwierdzono zróżnicowaną zawartość kadmu w liściach i korzeniach w zależności od badanych genotypów. Zdecydowanie największymi zdolnościami do gromadzenia szkodliwego pierwiastka w liściach z podłoża o naturalnej jego zawartości odznaczały się gatunki: N. raimondii, N. bigelovii i odmiany botaniczne N. tabacum, natomiast w korzeniach N. rosulata. W przypadku podłoża, do którego dodano 8 mg czystego składnika najwyższą zawartość kadmu w liściach stwierdzono u N. langsdorfii, N. plumbaginifolia, N. setchelii, N. debneyi i N. velutina. Zawartość kadmu w korzeniach w tej kombinacji najwyższa była u N. miersii, N. clevelandii i N. nudicaulis. Zdecydowanie najmniej kadmu pobierały w obydwu badanych kombinacjach: N. benavidesii i N. umbratica. Różnice istotnie statystycznie wyliczone dla poszczególnych sekcji wykazano najczęściej w kombinacjach z dodawanym kadmem, rzadko w obiektach kontrolnych. Nie wykazano istotnych różnic zawartości kadmu w przypadku odmian botanicznych tego samego gatunku.
Owies i produkty owsiane są ważnym źródłem tłuszczów, błonnika pokarmowego, sacharydów, składników mineralnych, witamin oraz białka. Hydroliza enzymatyczna białek prowadzi do uwalniania peptydów, które mogą wykazywać różnorodną aktywność, w tym przeciwutleniającą. Przeprowadzone badania miały na celu określenie właściwości przeciwutleniających hydrolizatów białek owsa uzyskanych z 12 odmian (genotypów) uprawnych i dzikich heksa- i tetraploidalnych gatunków z rodzaju Avena L. Izolat białkowy (IBO9) otrzymany z ziaren dzikiej formy owsa należącej do gatunku A. maroccana CN 43136 charakteryzował się największą liczbą polimorficznych frakcji białkowych. Ponadto hydrolizat HBO9 otrzymany z białek ziaren owsa A. maroccana CN 43136 wykazywał najwyższą zdolność do neutralizacji wolnych rodników generowanych z ABTS (87,27 %) oraz DPPH (46 %). Natomiast największą zdolność do chelatowania jonów Fe (II) – 90,12 %, oznaczono w HBO7 (A. sterilis AVE 2116), forma dzika. Stwierdzono, że krzyżowanie międzygatunkowe podwyższa właściwości przeciwutleniające hydrolizatów białek owsa, a w konsekwencji korzystnie wpływa na właściwości prozdrowotne ziarna.
Uprawne i dzikie gatunki Allium są bogatym źródłem flawonoli. Badania wykazały, że spożywanie flawonoli zmniejsza ryzyko powstawania chorób rakowych i serca. Celem badań było porównanie zawartości flawonoli (kwercetyny i kemfe- rolu) w cebulach oraz liściach uprawnych i dzikich gatunków Allium. Obiektem badań było 10 odmian cebuli, 9 odmian miejscowych szalotki, 9 dzikich gatunków Allium, a także por i czosnek. Zawartość flawonoli określano według zmodyfikowanej metody opracowanej przez Patil i in. Cebule lub zgrubienia cebulowe gatunków A. ledebourianum, A. ampeloprasum, A. caesium, A. nutans, pora i czosnku oraz cebuli odmiany Albion zawierały bardzo niską zawartość kwercetyny i kemferolu. U innych gatunków zawartość kwercetyny wahała się od 147 do 828 mg/kg świeżej masy i kemferolu do 173 mg/kg świeżej masy. W cebulach o barwie zółto-brązowej najczęściej uprawianych w Polsce, zawartość kwercetyny była wysoka i wahała się od 298 mg/kg do 828mg/kg. Najwyższą zawartość kwercetyny stwierdzono u cebuli odmiany Armstrong F₁ (828 mg/kg) i odmiany Dawidowska (698 mg/kg). Inne odmiany cebuli posiadały od 439-596 mg/kg, tylko 'Exhibition' posiadała znacznie niższą zawarość kwercetyny (298 mg/kg). W cebulach szalotki i odmianach cebuli zwyczajnej stwierdzono obecność tylko kwercetyny. Natomiast w cebulach A. galanthum, A. altaicum, A. proliferum, A. fistulosum, A. vavilovii, jak również w liściach cebuli, siedmiolatki (A. fistulosum) i szalotki występowały oba składniki - kwercetyna i kemferol. W liściach omawianych gatunków przeważającą formą flawonoli był kemferol i osiągał poziom do 325 mg/kg u Allium fistulosum. Wśród dzikich gatunków najwyższą zawartość kwercetyny stwierdzono u A. galanthum (463 mg/kg) i A. proliferum (444 mg/kg), a kemferolu u A. altaicum (173 mg/kg) i A. proliferum (148 mg/kg).
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.