Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 64

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  fitochemia
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Herba Polonica
|
1996
|
tom 42
|
nr 3
182-191
Zdefiniowano określenie fenylopropanoidów jako wyodrębnionej grupy związków estrowych, podkreślając celowość jej wyłączenia z pojęcia garbników roślin z rodziny Labiatae. Zasugerowano, że ich działanie grupowe wydaje się zależeć od obecności garbników skondensowanych w omawianej frakcji. Zaznaczono działanie biologiczne tej grupy związków, z uwzględnieniem występowania głównie u roślin zrosłopłatkowych. Wyróżniono fenylopropanoidy monosacharydowe, disacharydowe i trisacharydowe. Wskazano przykłady jednoczesnego występowania w roślinach licznych fenylopropanoidów, z podkreśleniem ich niewystarczających badań farmakologicznych, mimo obecności w licznych roślinach stosowanych w lecznictwie ludowym.
Zaproponowano N-metyloimidazol jako nukleofilny katalizator reakcji acetylowania i benzoilowania związków hydroksylowych przebiegającej w temperaturze pokojowej. Efektywność katalizatora sprawdzono w reakcji syntezy pochodnych acetylowych, benzoilowych i p-nitrobenzoilowych cukrów prostych (glukozy, ksylozy), dwucukrów (maltozy, sacharozy) oraz alkoholi wielowodorotlenowych (sorbitol, glicerol).
β-Amyrin, β-sitosterol, 3',4'-di-O-methylluteolin 7-O-β-D-glucuronide, apigenin 7-O-β-D-glucuronide and luteolin 7-O-β-D-glucuronide have been isolated from the leaves of Cardiospermum canescens L. The physicochemical features and spectral analysis (UV, IR, ¹H NMR, ¹³C NMR and MS) have been the base to compounds identification.
Opierając się na badaniach Königa i Dustmanna zaproponowano stworzenie grupy związków pokrewnych garbnikom, zaliczając do niej pochodne kwasu kawowego i innych fenolokwasów wywodzących się od kwasu cynamonowego, uwzględniając głównie działanie przeciwwirusowe i immunomodulacyjne. Jednocześnie zaproponowano korektę określenia garbników roślin z rodziny Labiatae, wskazując obecność innych związków tworzących frakcję oraz garbników skondensowanych.Stworzono pojęcie kawolidów sensu lato i zakwalifikowano ważniejsze związki kwasów hydroksycynamonowych do odpowiednich podgrup: fenolokwasów, estrów kwasów hydro- ksycynamonowych ze związkami alifatycznymi, estrów kwasów hydroksycynamonowych ze związkami cyklicznymi oraz z cukrami, bądź innymi alkoholami.
Opracowanie nawiązuje do referatu „Fenylopropanoidy” (Herba Pol. 1996, 42, 182). Sprecyzowano określenie grupy fenylopropanoidów, z jednoczesnym wyodrębnieniem i scharakteryzowaniem związków zwanych glikozydami fenylopropanoidowymi. Omówiono ich budowę, występowanie, metody wyodrębniania i analitykę. Przeglądu znanych glikozydów fenylopropanoidowych (do września 2000 r.) dokonano w formie tabelarycznej, rozszerzając jednocześnie wiadomości z referatu „Fenylopropanoidy”.
Badano wpływ zawiesiny chitozanu i roztworu chitozanu w 1% kwasie octowym na biosyntezę flawonoidów w hodowli kalusowej Ononis arvensis. Elicytacja trwała 1, 2 i 7 dni. Na podstawie przeprowadzonych doświadczeń można stwierdzić, że chitozan wzmaga biosyntezę flawonoidów. Najwyższy poziom flawonoidów odnotowano po 24-godzinnej elicytacji chitozanem w 1% kwasie octowym (0,5 ml w stężeniu c1). W tym przypadku zawartość flawonoidów wzrosła o 516%.
Skład chemiczny olejku eterycznego Thymus macedonicus subsp. macedonicus (Deg. et Urum.) Ronn. pochodzącego z Macedonii badano za pomocą chromatografii GC i GC-MS. Przebadano 8 próbek tego podgatunku pochodzącego z 3 stanowisk na terenie Macedonii. Stwierdzono, że próbki różniły się znacznie składem chemicznym. Kilka próbek zawierało geraniol jako składnik dominujący, a następnie linalol, α-terpineol i trans-sabinen. W kilku innych próbkach przeważały octan α-terpinylu, octan geranylu, linalol, α-terpineol i geraniol, podczas gdy dla pozostałych próbek najważniejszymi składnikami były geraniol i octan geranylu. Należy podkreślić, że w badanym podgatunku T. macedonicus subsp. macedonicus pochodzącym z Macedonii nie występowały typowe dla rodzaju Thymus składniki, takie jak tymol i karwakrol.
The terminological notions have been explained, followed by indication the most important tannic plants deserving of being detailed exarnin to give the reason for their significance and medical use. The authors have discussed variability in quantity of tannic compounds in plants in ontogeny as well as problems connected with drying and examinations of the tannic raw materials. The method of isolation of both tannic fractions and pure tannoids have been mentioned, with special interest paid on the elaboration which is basic for modern analytic of these compQunds. The classification of natural tannoids have been suggested, followed by structural formulae of gallotannoids and elagotannoids.
Omówienie obejmuje charakterystyką irydoidów występujących w świecie roślinnym, propozycje ich podziału na grupy, budowę, właściwości fizykochemiczne, występowanie i rolę w stanie przyżyciowym roślin oraz metody ich wyodrębniania i identyfikacji. Dokonano także przeglądu związków irydoidowych w ramach poszczególnych grup, uwzględniając nazwę związku, jego występowanie oraz dane piśmiennictwa. Ważniejsze irydoidy zilustrowano wzorami chemicznymi.
Herba Polonica
|
2001
|
tom 47
|
nr 3
191-202
Metodą SPME-GC analizowano związki zapachowe z fazy gazowej nad świeżymi kwiatami (Tilia cordata Mili.). Główne składniki to: trans-ocymen, germakren D, limonen, terpinolen, α-pinen, p-cymen, linalol, γ-terpinen, p-cymenen. Olejki eteryczne otrzymano metodą hydrodestylacji świeżych i wysuszonych kwiatostanów lipy drobnolistnej. Zidentyfikowano około 100 składników. Głównymi składnikami były germakren D, heksahydrofamezyloaceton, trans-ocymen, linalol, damascenon, p-cymenen, limonen, β-kariofilen, cis- i trans-tlenek różany, cytronellol, eter lipowy, karótól, heneikozan, trikozan, pentakozan i inne. Glikozydowo związane związki zapachowe wyodrębniono przez enzymatyczną hydrolizę wodnego ekstraktu z zastosowaniem preparatu enzymatycznego Pectinex. Główne aglikony to: 3-heksen-1-ol, n-heksanol, eugenol, linalol, 2-fenyloetanol, hotrienol, α-terpineol, tlenek linalylu A i B, geraniol, damascenon oraz inne. Składniki olejków i frakcji aglikonów identyfikowano metodami GC i GC/MS.
Herba Polonica
|
1999
|
tom 45
|
nr 4
282-287
Leki roślinne w Polsce, podobnie jak w Niemczech i Francji, posiadają swój status i odgrywają niemałą rolę w praktyce lekarskiej. Część z nich należy do środków roślinnych, których stosowanie opiera się na wiedzy tradycyjnej, a część z nich do grupy leków mających uzasadnienie w wynikach badań naukowych. Autor omawia ważniejsze prace badawcze nad lekiem roślinnym realizowane w Polsce w ostatniej dekadzie lat obecnego wieku. Dominujący kierunek poszukiwań stanowi tematyka fitochemiczna, w mniejszym stopniu badania farmakologiczne i botaniczno-rolnicze. Niektóre opracowania czysto botaniczne, hodowlane (22 oryginalne odmiany) i agrotechniczne (instrukcje uprawowe dla ok. 80 gatunków roślin zielarskich) - pozornie luźno związane z tematyką fitoterapii, wnoszą istotny, nie do pominięcia, postęp w zakresie produkcji niezbędnych surowców zielarskich dla potrzeb przemysłu farmaceutycznego. Wobec rozproszonej tematyki autor referatu apeluje o lepszą jej koordynację i wytyczenie badań specjalnie ukierunkowanych, odpowiednio dofinansowanych przez przemysł i budżet państwa.
Zbadano fenolokwasy z ziela czterech gatunków rodzaju Alchemilla L. Wyizolowano frakcję fenolokwasów wolnych oraz uwolnionych w wyniku hydrolizy kwasowej i zasadowej. Kwasy analizowano metodą dwukierunkowej chromatografii cienkowarstwowej (2D - TLC) na celulozie. Ogólnie zidentyfikowano piętnaście kwasów. Dominującymi kwasami w badanych surowcach były: elagowy, protokatechowy, kawowy, p-hydroksybenzoesowy, p-kumarowy, ferulowy i wanilinowy.
Knicyna i salonitenolid to dwa laktony seskwiterpenowe typu germakranu, które wyodrębniono do tej pory (po raz pierwszy) z Cenlaurea crocodylium L. należącym do rodzaju Centaurea L. Związki te wyodrębniono z wyciągu chloroformowego metodą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym. Zaobserwowano zależność pomiędzy obecnością germakranolidów a pewną cechą morfologiczną kwiatostanu, tj. szklistymi przydatkami z długim kolcem.
W liściach maliny kamionki stwierdzono chromatograficznie obecność fenolokwasów, takich jak: kwas elagowy, galusowy, protokatechowy, gentyzynowy, wanilinowy, kawowy, p-kumarowy, ferulowy, p-hydroksybenzoesowy, p-hydroksyfenylooctowy, syryngowy i synapinowy. Wyizolowano cztery chromatograficznie jednorodne związki: kemferol, kwercetynę oraz związki A i B. Metodami chemicznymi i spektralnymi (UV, IR, NMR, MS) ustalono, że związek A to ester metylowy kwasu brewifolinokarboksylowego, a związek B uznano za 3-0-ß-D-(6"-(E)-p-kuma- roilo)-glukopyranozyd kemferolu (tylirozyd).
Olejki eteryczne otrzymane z liści i korzeni Clerodendrum infortunium, rośliny używanej w systemie medycyny Ayurveda, badano za pomocą metody chromatograficzno-spektroskopowej (GC/FID i GC/MS) i metody zapachowej (olfaktometrycznej). Głównymi składnikami olejków eterycznych okazały się kwasy tłuszczowe (nasycone i nienasycone) i ich estry (w obu olejkach dominuje kwas palmitynowy), monoestry, głównie limonen, a-pinen, ß-pinen, p-cymen i myr- cen, a także seskwiterpeny, takie jak ß-eudesmol i kariofylen. Ponadto przedyskutowano znaczenie biologiczne niektórych związków z punktu widzenia zastosowania w systemie medycyny Ayurveda.
Analiza fitochemiczna frakcji n-heksan-octan etylu (3:2) z wyciągu metanolowego Caryopteris incana Miq. wykazała obecność w tym gatunku: ß-amyryny, stigmasterolu, kemferolu i 3-O-glu- kozydu kemferolu. Związki te wyodrębniono (CC, TLC) i zidentyfikowano w oparciu o analizę chromatograficzną (PC, TLC) i metody spektralne (UV, MS).
Herba Polonica
|
1997
|
tom 43
|
nr 4
322-333
Iridoidy należą do naturalnych związków monoterpenowych o strukturze cyklopenta(c)piranowej i występują w roślinach dwuliściennych, głównie w postaci glikozydowej. Wykazują one różnoraką aktywność biologiczną oraz są wykorzystywane jako markery chemiczne w badaniach taksonomicznych i ewolucyjnych. W ostatnich dwóch dekadach nastąpił znaczny wzrost zainteresowania tymi związkami, spowodowany głównie szybkim rozwojem technik ich wyodrębniania i analizy. W prezentowanym referacie omówiono zarówno klasyczne (ekstrakcja, chromatografia cienkowarstwowa, niskociśnieniowa chromatografia kolumnowa) jak i bardziej nowoczesne (VLC, Flash chomatography, LPLC, MPLC, HPLC, DCCC) metody stosowane do wyodrębniania, rozdziału i analizy iridoidów. Przy omawianiu każdej z metod przedstawiono praktyczne przykłady zarówno literaturowe, jak i z własnych doświadczeń laboratoryjnych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.