Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 126

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 7 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  fermentacja mlekowa
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 7 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W ostatnich latach konsumenci, przywiązując dużą wagę do zdrowego odżywiania i trybu życia, chętniej sięgają po żywność funkcjonalną. Dlatego producenci prześcigają się we wprowadzaniu produktów spożywczych zawierających substancje bioaktywne. Spośród nich duże zainteresowanie budzi kwas γ- aminomasłowy - GABA. Pełni on w organizmie ludzkim funkcję neurotransmitera hamującego. Odpowiedzialny jest za rozluźnienie mięśni szkieletowych, a ponadto wykazuje działanie uspokajające, nasenne, przeciwdrgawkowe, moczopędne oraz obniżające ciśnienie krwi. Niski poziom GABA bądź osłabienie funkcji jego działania wywołuje zaburzenia neurologiczne i psychiczne, takie jak depresja, epilepsja, niepokój, bezsenność. Ze względu na liczne korzyści GABA, istnieje potrzeba wprowadzenia go do codziennej diety. Suplementacja żywności syntetycznym GABA powoduje różne skutki uboczne, których nie stwierdza się po spożyciu naturalnego GABA. Poszukuje się więc naturalnych metod otrzymywania bądź zwiększania stężenia tego tak cennego bioaktywnego składnika w diecie. Jednym z rozwiązań może być zastosowanie odpowiednio wyselekcjonowanych szczepów bakterii fermentacji mlekowej mających zdolność produkcji GABA.
Zastosowanie wysokiego ciśnienia hydrostatycznego - UHP (Ultra High Pressure) jest jedną z nowoczesnych metod utrwalania i przetwarzania żywności, opartą na nietermicznym niszczeniu drobnoustrojów. Celem pracy było określenie wpływu ciśnienia 200 MPa/10-60 min na przeżywalność paciorkowców fermentacji mlekowej, wchodzących w sklad szczepionek FD-DVS CHN-19 i FD-DVS FLORA-DANICA oraz ciśnienia 200 i 400 MPa/30 min na przeżywalność paciorkowców fermentacji mlekowej w serze edamskim, poddawanym procesowi zamrażania. Optymalne dla wzrostu paciorkowców fermentacji mlekowej w szczepionkach serowarskich było pH 7,2. Ponadto paciorkowce namnażane w pH 7,2 charakteryzowały się największą opornością na 30 minutową presuryzację w 200 MPa. Liczebność paciorkowców ulegała obniżeniu wraz z wydłużaniem czasu presuryzacji. Po 60 minutach presuryzacji w 200 MPa uzyskano maksymalny stopień redukcji liczebności paciorkowców. Ich populacja zmniejszyła się o 99,9% w przypadku szczepionki FD-DVS CHN-19 oraz o 99,7% w przypadku szczepionki FD-DVS FLORA-DANICA. Presuryzacja sera edamskiego w 200 MPa przez 30 min nie obniżała liczebności paciorkowców, zaś presuryzacja w 400 MPa spowodowała obniżenie liczebności paciorkowców o 96,9%. Ciśnienia do 400 MPa nie powodowały całkowitej inaktywacji paciorkowców mlekowych w serze, a jedynie redukcję ich liczby. Wstępne zamrażanie powodowało obniżenie liczby paciorkowców w serach presuryzowanych w 200 i 400 MPa odpowiednio o 70 i 90%, w porównaniu z serami presuryzowanymi w tych samych warunkach, nie poddanymi procesowi zamrażania.
Większość warzyw charakteryzuje się niską zawartością kwasów. W związku z tym produkowane z nich soki muszą być zakwaszane do poziomu umożliwiającego ich pasteryzację, a także poprawiającego walory smakowe. Zakwaszanie soków osiąga się różnymi metodami. W artykule przedstawiono badania dotyczące otrzymywania fermentowanych soków warzywnych metodą kierowanej fermentacji mlekowej.
W pracy przedstawiono wyniki badań wariantu technologii fermentacji mlekowej, w której w jednym fermentorze prowadzono hydrolizę, jak i właściwą fermentację. Do hydrolizy używano preparatów enzymatycznych „Amylopol P" i „Termamyl" przyjmując dla przebiegu tego procesu parametry typowe dla fermentacji mlekowej. Dla obu preparatów uzyskano gorszą efektywność technologiczną fermentacji w porównaniu z fermentacją na sacharozie. We wszystkich próbach nie uzyskano pełnej hydrolizy skrobi, co w sposób zasadniczy sprawia, że badany wariant technologiczny jest w polskich warunkach nieefektywny.
W artykule omówiono różne metody i warunki produkcji kwasu mlekowego i jego pochodnych z serwatki. Omówiono także możliwości jego zastosowania i wykorzystania. W Polsce badania nad produkcją kwasu mlekowego z serwatki prowadziło kilka instytutów badawczych. Szczegółowo omówiono zastosowanie technik membranowych w technologii produkcji kwasu mlekowego i jego pochodnych z serwatki i odcieku po procesie ultrafiltracji (UF).
Badano wpływ dodatku pullulanu na wzrost i zdolności fermentacyjne dziewięciu szczepów bakterii kwasu mlekowego z rodzaju Lactobacillus. Hodowle wgłębne prowadzono przez 24 h, w podłożu kontrolnym MRS oraz doświadczalnym MRS z dodatkiem 2 % pullulanu. W ciągu 24 h obserwowano wzrost bakterii, z początkowej liczby 104 jtk/cm³ do 107 ÷ 109 jtk/cm³, w zależności od badanego szczepu. Nie stwierdzono istotnych różnic między liczbami bakterii hodowanych w podłożu kontrolnym a doświadczalnym z pullulanem. W celu porównania zdolności fermentacyjnych szczepów w czasie „0” i po zakończeniu ich hodowli w podłożach oznaczono zawartości krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych (SCFA) metodą HPLC. Stwierdzono obecność kwasu mrówkowego, mlekowego, octowego, hydroksymasłowego i propionowego. W podłożu kontrolnym MRS uzyskano większą zawartość SCFA ogółem niż w podłożu doświadczalnym MRS. Dodatek pullulanu do podłoża MRS przyczynił się do większego wytworzenia kwasu mlekowego przez 2 szczepy LAB oraz kwasu octowego przez 5 z 9 badanych szczepów.
W artykule przedstawiono przegląd prac badawczych dotyczących doskonalenia, wykorzystywanych w przemyśle spożywczym, szczepów drobnoustrojów. Prace te prowadzone są w celu obniżenia kosztów surowcowych, zwiększenia wydajności i produktywności procesu technologicznego, a także podniesienia jakości otrzymywanego produktu. W części II artykułu omówiono badania dotyczące grzybów mikroskopowych i bakterii fermentacji mlekowej. Przedstawiono wnioski wynikające z przeglądu prac badawczych prowadzonych na świecie.
Celem pracy było określenie zmian pojemności przeciwutleniającej oraz zawartości związków fenolowych w procesie kiszenia grzybów hodowlanych metodą fermentacji mlekowej, prowadzonej za pomocą kultury starterowej bakterii kwaszących (LAB). Materiał do badań stanowiły: pieczarka dwuzarodnikowa (Agaricus bisporus) i boczniak ostrygowaty (Pleurotus ostreatus). Blanszowane grzyby z dodatkiem soli, sacharozy i przypraw poddawano fermentacji, stosując kulturę starterową Lactobacillus plantarum KKP 384 w ilości 7 log jtk/g. W ciągu pierwszego tygodnia fermentacji prowadzonej w temperaturze pokojowej, w przypadku grzybów obu gatunków uzyskiwano produkt o pH poniżej 4,1 i liczebności LAB na poziomie 9 log jtk/g. Kiszone grzyby umieszczano w chłodni w temperaturze 4 - 6 °C i przechowywano przez 7 tygodni lub pasteryzowano. Zawartość fenoli ogółem, oznaczana metodą Folina-Ciocateu'a, wynosiła w pieczarkach 12,3 g/kg s.m., a w boczniakach 5, 8 g/kg s.m. (w przeliczeniu na kwas galusowy). Pojemność przeciwutleniająca, oznaczana z wykorzystaniem rodników ABTS*, wynosiła 60,5 i 35,9 μM Troloxu/g s.m., odpowiednio w pieczarkach i boczniakach. W wyniku blanszowania grzybów zawartość fenoli ogółem zmniejszyła się o 60 - 67 %, a pojemność przeciwutleniajaca o 54 – 79 %. W trakcie fermentacji następowało dalsze obniżenie wartości tych parametrów, natomiast po 3 tygodniach przechowywania chłodniczego obserwowano tendencję wzrostową. Pojemność przeciwutleniająca kiszonych grzybów na koniec okresu przechowywania chłodniczego wynosiła 22,1 i 2,8 μM Troloxu/g s.m., odpowiednio w pieczarkach i boczniakach. Liczebność LAB w produktach wynosiła ok. 8 log jtk/g. Pasteryzowanie kiszonych grzybów nie obniżało pojemności przeciwutleniajacej i zawartości fenoli w produktach. Pojemność przeciwutleniająca była silnie skorelowana z zawartością związków fenolowych ogółem (R = 0,97, p ≥ 0,01).
Mleczne napoje fermentowane, ze względu na skład charakterystycznej mikroflory, ogólnie dzieli się na: jogurt, jogurt o zmienionej mikroflorze, mleko acidofilne, kefir i kumys. W ostatnich latach napoje te cieszą się dużym zainteresowaniem konsumentów ze względu na właściwości odżywcze i prozdrowotne. Pozytywne oddziaływanie tych produktów na organizm człowieka zależy od zastosowanego szczepu bakterii. Bakterie fermentacji mlekowej przyczyniają się do zwiększenia przyswajania składników odżywczych, a także uczestniczą w syntezie witamin, łagodzeniu objawów nietolerancji laktozy czy zwalczaniu niepożądanej mikroflory w jelitach. Z kolei szczepy probiotyczn pełnią istotną funkcję w stabilizacji korzystnego składu mikroflory jelitowej i przeciwdziałaniu zaburzeniom jelitowym, stymulacji układu immunologicznego oraz profilaktyce przeciwnowotworowej i chorób układi krążenia.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 7 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.