Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 59

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  fasola zwykla
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W pracy przedstawiono wpływ parametrów ekstruzji na skład i zawartość polifenoli oraz aktywność przeciwutleniającą nasion dwóch odmian fasoli (Phaseolus vulgaris L.). Badane odmiany zawierały przed ekstruzją 777-996 mg polifenoli ogółem w 100 g suchej masy. Zidentyfikowano następujące związki: mirycetynę, kwercetynę, kempferol, cyjanidynę oraz kwasy: chlorogenowy, kawowy, ferulowy i p- kumarowy. Po ekstruzji zmniejszyła się zawartość polifenoli ogółem (o 30-32%), jak również, w większości przypadków, zawartość poszczególnych związków. Najmniejsze straty przeciwutleniaczy stwierdzono w ekstrudatach otrzymanych przy nawilżeniu surowca do 20% i w temp. procesu 120°C. Aktywność przeciwutleniająca badanych odmian fasoli, mierzona w układzie ß-karoten/kwas linolowy, kształtowała się na zbliżonym poziomie, zarówno przed, jak i po ekstruzji. Najbardziej niekorzystnie wpłynęły na tę cechę parametry ekstruzji: 20% wilgotności i temp. 180°C.
Celem badań było określenie wpływu wybranych procesów cieplnych w połączeniu ze środowiskiem wodnym na zawartość składników odżywczych i nieodżywczych (inhibitorów trypsyny, polifenoli, tanin niehydrolizujących, fitynianów i α-galaktozydów - rafinozy i stachiozy) w nasionach wybranych odmian fasoli. Przeprowadzono następujące zabiegi: (1) moczenie nasion w warunkach zmieniającej się temperatury (100-22°C/2 h), w trzech wariantach środowiska wodnego: a) w wodzie, b) w 0,1% roztworze kwasu cytrynowego, c) w 0,07% roztworze węglanu sodu; (2) gotowanie przez 60 min; (3) autoklawowanie pod ciśnieniem 1013,25 hPa w temp. 121°C przez 15 i 30 min oraz (4) działanie pola mikrofalowego 1300 i 2000 J/g. Zawartość białka oraz poziom inhibitorów trypsyny w suchych nasionach fasoli wynosiły średnio 24,73% s.m. i 29,48 TIU/mg s.m. Zawartość polifenoli, tanin oraz fitynianów wynosiła odpowiednio 2,28 mg katechiny/g s.m., 4,39 mg/g s.m. oraz 19,25 mg/g s.m. Suche nasiona fasoli zawierały również rafinozę i stachiozę odpowiednio w ilości 5,90 oraz 60,28 mg/g s.m. Nasiona fasoli poddane procesom moczenia zawierały mniej tanin (P < 0,01) w stosunku do nasion suchych. Autoklawowanie, mikrofalowanie i gotowanie nasion obniżało istotnie (P < 0,01) zawartość inhibitorów trypsyny, tanin oraz stachiozy, a gotowanie dodatkowo rafinozy (P < 0,05). Zastosowane procesy wodno-cieplne nie wpływały na zawartość polifenoli i fitynianów. Reasumując, można powiedzieć, że nasiona fasoli poddane odpowiednim zabiegom cieplnym w środowisku wodnym, w zależności od wybranych parametrów zabiegu, mogą być rozpatrywane jako źródło potencjalnych produktów funkcjonalnych.
W latach 1998 - 2000 przeprowadzono badania połowę i laboratoryjne nad reakcją odmian fasoli zwyczajnej, uprawianych na suche nasiona, na dolistne dokarmianie borem i molibdenem. Doświadczenia połowę, 2 czynnikowe w układzie „split-plot”, w czterech powtórzeniach przeprowadzono w Rolniczym Zakładzie Doświadczalnym Pawłowice koło Wrocławia. Badanymi czynnikami były: I. odmiany fasoli o nasionach: dużych - Longina, średnich - Małopolanka, małych - Mela, II. dolistne dokarmianie roślin mikroelementami w fazie formowania pąków kwiatowych: kontrola - bez dokarmiania, bor (169 g·ha⁻¹), molibden (48 g·ha⁻¹), bor (169 g·ha⁻¹) + molibden (48 g·ha⁻¹). Molibden stosowano w postaci 0,02% roztworu molibdenianu sodu (Na₂MoO₄·2 H₂O), a bor w 0,3% roztworze boraksu (Na₂B₄O₇·10 H₂O). Najwyższe plony nasion (2,50 t·ha⁻¹) i słomy (2,33 t·ha⁻¹) fasoli uzyskano z odmiany Małopolanka. Dolistne dokarmianie fasoli molibdenem lub łącznie molibdenem z borem, zastosowane na początku formowania pąków kwiatowych powodowało zwiększenie plonów nasion o 3%. Dolistne dokarmianie fasoli molibdenem lub łącznie molibdenem z borem, zastosowane na początku formowania pąków kwiatowych powodowało zwiększenie zawartości i nagromadzenia molibdenu w nasionach, słomie i korzeniach. W całej roślinie fasoli (nasiona + słoma + korzenie) przeciętne nagromadzenie badanych mikroelementów wynosi (g·ha⁻¹): bor - 74,8; miedź - 18,4; mangan - 95,7; molibden - 6,5; żelazo - 988 i cynk - 93,9. Decydujący wpływ na masę cynku i molibdenu zgromadzonych w roślinie I fasoli miały nasiona. Słoma akumulowała głównie bor, a korzenie żelazo.
Celem badań było określenie wpływu wybranych procesów biologicznych: fermentacji na podłożu stałym przy użyciu pleśni Rhizopus microsporus var. oligosporus sp-T3 oraz kiełkowania na zawartość substancji odżywczych i nieodżywczych (inhibitorów trypsyny, polifenoli, tanin niehydrolizujących, fitynianów i α-galaktozydów - rafinozy i stachiozy) w nasionach fasoli. Proces fermentacji nie wpłynął istotnie (P > 0,05) na podstawowy skład chemiczny nasion fasoli. Natomiast po 5-dniowym kiełkowaniu materiału badawczego stwierdzono, że zawartość białka wzrosła statystycznie istotnie (P < 0,05) z 24,7% s.m. w nasionach suchych do 27,7% s.m. w nasionach skiełkowanych, a zawartość węglowodanów zmalała (P < 0,05) z 69,7% s.m. do 66,2% s.m. Po procesie fermentacji stwierdzono zwiększenie zawartości polifenoli (P < 0,05) o 43,4%, w porównaniu z próbą kontrolną, oraz statystycznie istotne obniżenie (P < 0,01) zawartości inhibitorów trypsyny oraz tanin niehydrolizujących (odpowiednio o 100% i ok. 84%). W nasionach fasoli zarówno po fermentacji z Rhizopus oligosporus sp-T3, jak i po kiełkowaniu (w ciągu 5 dni), bardzo znacznie zmalała zawartość rafinozy (P < 0,05) (odpowiednio o 86,3% i 66,4%) oraz stachiozy (P < 0,01) (odpowiednio o 88,4% i 90,3%). Nasiona fasoli poddane powyższym procesom biologicznym, w zależności od wybranych parametrów zabiegu, mogą być rozpatrywane jako potencjalne źródło produktów funkcjonalnych.
Przedmiotem badań laboratoryjnych i fitotronowych były bakteria Rhizobium leguminosarum bv. phaseoli oraz nasiona odmian fasoli zwykłej (Igołomska, Aura) i fasoli wielokwiatowej (Kasiłan, Blanka, Eureka). W doświadczeniu laboratoryjnym, na pożywce agarowej (in vitro) określano wpływ testowanej bakterii na wzrost kolonii takich grzybów chorobotwórczych jak Alternaria alternata, Botrytis cinerea, Fusarium culmorum, F. oxysporum, F. solani, Rhizoctonia solani, Sclerotinia sclerotiorum. W doświadczeniu fitotronowym określano skuteczność ochronnego działania bakterii R. leguminosarum bv. phaseoli użytej do szczepienia nasion badanych odmian fasoli zwykłej i fasoli wielokwiatowej przeciwko grzybom chorobotwórczym występującym w glebie. Wyniki uzyskane z badań laboratoryjnych wykazały, że testowana bakteria hamowała wzrost kolonii grzybów chorobotwórczych od 19,5 do 76,7% w porównaniu z kontrolą. Natomiast wyniki z doświadczenia fitotronowego wykazały, że szczepienie nasion R. leguminosarum bv. phaseoli wpłynęło istotnie na zwiększenie liczby siewek oraz poprawę ich zdrowotności. Skuteczność ochronnego działania omawianej bakterii przeciwko grzybom chorobotwórczym w doświadczeniu fitotronowym jest potwierdzeniem wyników uzyskanych z badań przeprowadzonych in vitro w laboratorium.
W badaniach polowych przeprowadzonych w latach 1992 - 1994 oceniano wpływ przedsiewnego szczepienia nasion Rhizobium leguminosarum bv. phaseoli na brodawkowanie, kwitnienie, zawiązywanie strąków i plonowanie fasoli zwykłej (cv. Aura, Igołomska) i fasoli wielokwiatowej (cv. Blanka, Eureka i miejscowa populacja biczykowa Kasiłan). Wykazano istotny związek między cechami odmianowymi a brodawkowaniem, kwitnieniem i zawiązywaniem strąków. Badane gatunki różniły się reakcją na szczepienie nasion Rhizobium leguminosarum bv. phaseoli. Stwierdzono, że szczepienie wpływało na zwiększenie liczby brodawek korzeniowych o 22,7% u fasoli zwykłej i o 44,4% u fasoli wielokwiatowej. Wyniki trzyletnich badań wskazują także, że szczepienie nasion Rhizobium było efektywniejsze dla fasoli wielokwiatowej w porównaniu z fasolą zwykłą, plon nasion ogółem zwiększał się o 10,4% a plon handlowy o 12,5%. Populacja miejscowa fasoli wielokwiatowej biczykowej ‘Kasiłan’ wykazała najwyższy wzrost plonu ogółem (19,2%) i handlowego (18,3%) pod wpływem przedsiewnego szczepienia nasion.
W doświadczeniu polowym badano wpływ alkoholowego ekstraktu z nasion łubinu gorzkiego na plon oraz zawartość i jakość białka nasion fasoli zwyczajnej (Phaseolus vulgaris L.) odmiany Bor. Stwierdzono, że dawki ekstraktu w zakresie od 5 do 20 kg s.m./ha powodowały wzrost plonu nasion fasoli o 4,2 - 16,2 %. Dawki te w zasadzie nie wpływały na zawartość białka, zmieniały natomiast w pewnym stopniu jego skład aminokwasowy. W efekcie wartość wskaźnika aminokwasów egzogennych dla białka nasion fasoli wzrastała o 2,85 % pod wpływem dawki 5 kg s.m. ekstraktu/ha i o 2,87 % pod wpływem dawki 20 kg s.m. ekstraktu/ha.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.