Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 44

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  enterokoki
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Przy użyciu cytometru obserwowano zmianę stopnia agregacji szczepów Enterococcus faecalis aph2"(+) pod wpływem szczepów aph2"(-), odpowiednio o niskiej i wysokiej częstości nabywania tego genu oraz odmienne efekty oddziaływań pomiędzy szczepami aph2"(+) i aph2"(-)
Żelazo jest substratem pokarmowym, którego enterokoki wymagają do wzrostu. Dowiedziono, że żelazo - bez względu na stężenie w pożywce - jest pobierane podczas wzrostu. Niedobór żelaza w pożywce powodował zmiany w kinetyce wzrostu enterokoków. Hamowanie wzrostu enterokoków przez chelatory żelaza jak i brak hamowania są kolejnym dowodem zapotrzebowania tych bakterii na żelazo. Enterokoki mają zdolność pobierania tego ważnego dla nich pierwiastka z jego połączeń z naturalnymi i syntetycznymi chelatorami o różnej sile wiązania i strukturze chemicznej.
Enteroccoci are Gram-positive, granular shaped bacteria classified as a separated genus called Enterococcus spp., which includes 20 species of microbes. They may exist as commensal organisms of the alimentary tract in chickens, turkeys, ducks, geese and pigeons. They have probiotic properties and are able to limit the colonization of the digestive tract by pathogenic bacteria. Enteroccoci strains have a variety of virulence factors: adhesion production, cytolysin, gelatinase, haluronidase, extracellular peroxides and extracellular surface proteins which may cause pathological lesions in poultry. E. faecalis, E. faecium, E. durans, E. hirae, E. cecorum species are pathogenic for poultry. Naturally occurring infections have been reported in chickens and ducks. Young birds are more susceptible. Enterococcal occurrence in chickens may induce low grade infections, septicemia and endocarditis, arthritis of thoracic vertebra and femoral necrosis in broilers (E. faecalis, E. durans, E. hirae, E. cecorum) septicemia and arthritis in ducks (E. faecalis, E. faecium).Sources of infection for poultry may be farm buildings, fowl-runs, or contaminated food. Alimentary and respiratory tracts or intramuscular injections are also infection routes and vertical means of infection are also possible. Pathological lesions in poultry caused by Enteroccoci cause losses due to an increased mortality rate, decrease in growth and difficulties in therapy as a result of the resistance of antibiotics to the microbes. Enterococcal infections in poultry are dangerous for humans because of the transmission of antibiotic resistance to some bacteria strains.
W pracy przeanalizowano drugą, udokumentowaną w Polsce epidemię VRE wywołaną fenotypem VanB. Uzyskano jeden izolat VREM oporny na teikoplaninę od chorego będącego w trakcie terapii tym antybiotykiem. Potwierdzono zależność pomiędzy wcześniejszym stosowaniem wankomycy- ny, cefalosporyn i imipenemu a częstością występowania zakażeń i kolonizacji VRE. Odnotowano znaczący udział analizowanych szczepów VRES i VREM jako czynników przyczynowych jednorodnych etiologicznie zakażeń uogólnionych w badanej grupie chorych.
Określono lekowrażliwość 154 szczepów Enterococcus sp. izolowanych od pacjentów pięciu warszawskich szpitali oraz 33 szczepów izolowanych z próbek kału osób zdrowych. Wszystkie badane szczepy E. faecalis i E. faecium były wrażliwe na antybiotyki glikopeptydowe. Spośród szczepów izolowanych z próbek materiału klinicznego oporność na penicylinę wykazywało 100% szczepów E. faecium i 33,3% - E. faecalis. Oporność na wysokie stężenia aminoglikozydów (HLAR) wykazywało 68,9% szczepów E. faecium i 28,3% E. faecalis. Szczepy enterokoków pochodzące od ludzi zdrowych były wrażliwe na większość antybiotyków użytych do badań.
Celem badań było ustalenie czy modyfikacja metody MLST opracowanej przez Sreedhar i wsp. (2002) do różnicowania szczepów enterokoków pozwala na uzyskanie wyników wystarczających do realizacji powyższego zadania. Wprowadzona modyfikacja polegała na zastąpieniu sekwencjonowania produktu amplifikacji analizą restrykcyjną. Wyniki analizy 32 szczepów Enterococcus faecalis izolowanych w regionie gdańskim potwierdziły przydatność powyższej modyfikacji do różnicowania szczepów enterokoków.
Badano występowanie genów vanA, vanB, vanD, vanE i vanG metodą PCR u wankomycyno-opornych szczepów Enterococcus faecium izolowanych z materiału klinicznego pochodzącego z wybranych oddziałów Szpitala Dzieciątka Jezus w Warszawie oraz ustalono podobieństwo szczepów metodą analizy polimorfizmu restrykcyjnych fragmentów genomowego DNA za pomocą (RFLP) - PFGE
Badano wpływ procesu kompostowania metodą kontenerową typu Kneer na higienizację poddanej temu procesowi biomasy. Wykazano, że decydującym czynnikiem eliminacji badanych bakterii indykatorowych - E. coli i paciorkowców kałowych była wysoka temperatura generowana w trakcie procesu. Tempo inaktywacji badanych drobnoustrojów było najszybsze w cyklu letnim. Stwierdzono również, że najbardziej odporne na działanie wysokiej temperatury w kompostowanej biomasie były paciorkowce kałowe grupy D.
Enterokoki wytwarzają asymilacyjne reduktazy żelaza, które są enzymami ściśle związanymi z powierzchnią komórki. Aktywność redukująca jest zróżnicowana w obrębie gatunku i wśród szczepów podobnego oraz różnego pochodzenia a także między gatunkami. Niedobór i nadmiar żelaza Fe(III) oraz obecność hemoglobiny i hemu nie miały wpływu na aktywność redukującą. Swoistość substratowa enterokokowych reduktaz żelaza jest szeroka. Redukują one żelazo Fe(III) związków organicznych i nieorganicznych, kompleksów z naturalnymi i syntetycznymi chelatorami oraz związane z białkowymi ustrojowymi nośnikami.
Wśród zbioru 20 wytwarzających siderofory szczepów rodzaju Enterococcus izolowanych z różnych źródeł badano zdolność wzrostu w normalnej surowicy ludzkiej i surowicy ludzkiej wzbogaconej żelazem.
Zbadano in vitro wrażliwość na 13 naturalnych i syntetycznych chelatorów żelaza 79 szczepów rodzaju Enterococcus. Tylko 3 syntetyczne chelatory: 8-hydroksychinolina, wersenian dwusodowy (EDTA) i o-fenantrolina hamowały wzrost badanych enterokoków.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.