Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 11

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  direct cost
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Na podstawie wyników plonowania w doświadczeniu polowym, przeprowadzonym w latach 2004-2006 w Stacji Badawczej Mochełek, należącej do Uniwersytetu Technologiczno-Przyrodniczego w Bydgoszczy, wykonano analizę kosztów bezpośrednich i kalkulację uprawy ostropestu plamistego w porównaniu do jęczmienia jarego przeznaczonego na paszę. Ostropest uprawiano na glebie lekkiej, a czynnikami różnicującymi koszty były ilość wysiewu oraz sposoby i terminy zbioru. Dla obu porównywanych gatunków podstawową pozycję kosztów bezpośrednich stanowiły nawozy mineralne. Uzyskano dwukrotnie lub trzykrotnie większą nadwyżkę bezpośrednią z uprawy ostropestu niż z jęczmienia, nawet po uwzględnieniu znaczącego wzrostu cen środków produkcji jaki nastąpił po 2006 roku. Najwyższe plony niełupek ostropestu (1,43 t·ha-1) i najlepsze efekty ekonomiczne osiągnięto przy zastosowaniu zbioru jednoetapowego w fazie, gdy 30% koszyczków było dojrzałych. Opóźnienie zbioru do fazy, gdy 50% koszyczków uzyskało dojrzałość prowadziło do spadku plonu o 0,26 t·ha-1, a tym samym zmniejszenia w różnych latach nadwyżki bezpośredniej o 689 zł lub 911 zł. Najniższe plony (1,09 t·ha-1) zebrano przy stosowaniu zbioru dwuetapowego, ale mimo to nadwyżka bezpośrednia była ponad dwukrotnie większa niż z produkcji jęczmienia jarego. Zwiększenie ilości wysiewu ostropestu z 12 do 24 kg·ha-1 nie było produkcyjnie ani ekonomicznie uzasadnione.
The present paper covers economic analysis (concerning energy and cost aspects) of rye production technologies employing different cultivars, sowing dates, NPK fertilisation, microelements nourishment and weed control. Intensive production of rye using a hybrid cultivar, early sowing and NPK fertilisation at 176 kg·ha-1 produced 46% higher yields compared to extensive technologies involving open pollination cultivars and low fertiliser rates. The highest energy consumption in winter rye production was caused by NPK fertilisation. Intensive technologies were less energy-effective than extensive methods. The direct costs of growing 1 ha of rye in extensive technologies equalled 2.2 – 2.9 t grain. In intensive technologies direct costs were returned at yields as high as 3.9 – 4.6 t per ha. The yield value increment resulting from more intensive production methods did not cover completely the increase in direct costs.
In a four-year static field trial, an impact of post-harvest soil cultivation method and an increased nitrogen fertilisation on energetic and economic effectiveness of spring barley and winter wheat cultivation were researched. A simplified calculation method was applied in the research. Differences in energy input, direct costs and yield market value between respective variants of soil cultivation and traditional stubble skimming were estimated. Similarly, an impact of an increased nitrogen dose as compared with a lower level fertilisation was defined. It was observed that stubble mulching with cut straw was the most energy - and cost-effective post-harvest soil cultivation variant for spring barley and winter wheat. Cereal fertilisation, increased from 50 or 60 to 100-120 kg N/ha, despite an increased cumulative energy input and direct costs, showed energy- and cost- effective.
W pracy przedstawiono wyniki 5-letnich. badań nad agrotechniczną i ekonomiczną oceną uprawy bobiku odmiany Nadwiślański w 5-polowym płodozmianie: burak cukrowy - jęczmień jary - rzepak ozimy - pszenica ozima - bobik oraz w 16-20-letniej monokulturze. Stosowano trzy poziomy chemicznej ochrony bobiku: O - bez ochrony, z mechaniczną pielęgnacją; H - z zastosowaniem herbicydów; H + F - z zastosowaniem herbicydów oraz fungicydów nalistnych. W płodozmianie, średnio w latach 1983-1987, produkcyjność bobiku wynosiła: nasion 4,26 t, jednostek zbożowych - 51,1, białka pastewnego - 951 kg, energii skumulowanej - 70,6 GJ, wartości pieniężnej - 1703 zł z 1 ha, W warunkach monokultury plony bezpośrednie i przeliczeniowe były średnio o 42,8% niższe. Chemiczna ochrona bobiku w płodozmianie miała małe znaczenie, w monokulturze wpływała łagodząco na zniżki plonu. Na 1 ha uprawy bobiku w płodozmianie poniesiono nakłady: pracy - 17.6 rbh, energii skumulowanej - 18.54 GJ, kosztów bezpośrednich - 1031 zł; w monokulturze były one nieznacznie większe. Chemiczna ochrona roślin zwiększała je w skali 2-25%. W wariantach następstwa bobiku efektywność nakładów osiągnęła odpowiednio: wydajność pracy - 2,85 i 1.66 jedn, zboż./rbh; sprawność energetyczna - 3.82 i 2.14, opłacalność produkcji - 166 i 91%.
Oberżyna jest rośliną ciepłolubną, ale próby polowej uprawy mieszańcowych odmian tego gatunku są podejmowane w Polsce od kilku lat. Opracowana w Katedrze Warzywnictwa z Ekonomiką Ogrodnictwa Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie technologia polowej uprawy oberżyny jest atrakcyjna dla producentów ze względów ekonomicznych, w porównaniu z energochłonną uprawą pod osłonami. Celem przeprowadzonych badań była analiza opłacalności produkcji oberżyny uprawianej w gruncie w warunkach Polski Południowej. W latach 2005-2007 założono doświadczenie polowe w Stacji Doświadczalnej Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie. Doświadczenie obejmowało dwa obiekty: obiekt kontrolny i obiekt ze zmodyfikowanym mikroklimatem uzyskanym poprzez zastosowanie pasów z wysokiej rośliny osłonowej - kukurydzy cukrowej ‘Trophy F1’. Analizowano plonowanie oberżyny ‘Epic F1’ w wymienionych obiektach. W analizie uwzględniono plon oberżyny z lat 2005-2007, średnie ceny hurtowe sprzedaży z tych lat oraz koszty środków użytych do produkcji z 2008 roku. Na ich podstawie obliczono nadwyżkę bezpośrednią. We wszystkich latach badań polowa produkcja oberżyny była opłacalna. Wartość nadwyżki bezpośredniej zależała od plonu, zróżnicowanego w obiektach i latach badań. W latach 2005 i 2007 modyfikacja mikroklimatu nie zwiększyła plonu oberżyny w tym obiekcie, dlatego uzyskano z niego niższą nadwyżkę bezpośrednią. W 2006 roku modyfikacja mikroklimatu przyniosła o 41% większe zyski z uprawy oberżyny w porównaniu do obiektu kontrolnego. Średnio dla lat badań stwierdzono nieznaczną (około 2%) różnicę w opłacalności produkcji pomiędzy obiektem kontrolnym i ze zmodyfikowanym mikroklimatem. Wartość nadwyżki bezpośredniej wyniosła 128.608 PLN∙ha-1 w warunkach kontrolnych i 135.108 PLN∙ha-1 w warunkach mikroklimatu zmodyfikowanego przez zastosowanie pasów osłonowych z kukurydzy.
The paper focuses on the attempt to determine effects of nitrogen and copper fertilization on efficiency of wheat growing. Coats and profitability of its production were calculated. It was found that fertilization with copper had a greater influence on wheat yield than fertilization with nitrogen. Moreover, the use of copper allowed to reduce the unit cost of production.
W pracy dokonano oceny 5-letnich wyników statycznych badań dotyczących uprawy pszenicy ozimej w trzeciej rotacji 5-polowego płodozmianu: „burak cukrowy (obornik) - jęczmień jary - rzepak ozimy - pszenica ozima - bobik" oraz w 16-20-letniej monokulturze. Uwzględniono trzy poziomy ochrony roślin: bez ochrony, z ochroną tylko herbicydami, z ochroną herbicydami oraz fungicydami nalistnymi. Średni plon ziarna pszenicy ozimej w płodozmianie wyniósł 5.55 t z 1 ha, a w monokulturze aż o 40.5% mniej. Zastosowanie herbicydów doglebowych zwiększyło średnie plony w płodozmianie o 7.8%, a w monokulturze o 49.6%, natomiast herbicydów oraz fungicydów, nalistnych odpowiednio o 15.3 i 56.1% w porównaniu z obiektami bez ochrony. Na 1 ha uprawy pszenicy ozimej w płodozmianie poniesiono następujące nakłady: pracy ludzkiej - 24,9 rbh, pracy uprzedmiotowionej - 786.7 kWh i energii skumulowanej - 27.5 GJ, a koszty bezpośrednie wyniosły 1756 zł. W monokulturze tylko nakłady pracy były mniejsze o ok, 10%. Stosowanie herbicydów zwiększyło średnie nakłady przeciętnie o 10%, a kompleksowa ochrona o 19% w porównaniu z obiektami bez ochrony. W przeliczeniu na jedną jednostkę zbożową lub na jeden kilogram białka monokulturowa uprawa pszenicy ozimej pogorszyła wszystkie wskaźniki ekonomiczne, w tym wydajność pracy, efektywność energetyczną i opłacalność produkcji.
Doświadczenia wykonano w latach 2005-2006 w Stacji Doświadczalnej Uniwersytetu Rolniczego w Mydlnikach koło Krakowa. Celem badań było wykazanie różnic w opłacalności uprawy wybranych warzyw przy zastosowaniu ściółek z polietylenu. Zastosowano ściółki z folii bezbarwnej i czarnej produkowane z surowca oryginalnego i recyklingowego, którymi osłaniano glebę w uprawie sałaty masłowej odmiany ‘Melodion’ i selera naciowego odmiany ‘Tango’. Na podstawie uzyskanych plonów w roku 2005, 2006 oraz średniej tych plonów obliczono nadwyżkę bezpośrednią biorąc pod uwagę koszty środków do produkcji z roku 2008 oraz ceny hurtowe warzyw z tych lat. Wykazano, że wzrost plonów z poletek ściółkowanych powodował znaczne zwiększenie opłacalności uprawy w stosunku do uprawy bez ściółki. Najwyższy poziom nadwyżki bezpośredniej w produkcji sałaty uzyskano przy zastosowaniu w uprawie ściółki z folii czarnej recyklingowej. W stosunku do kontroli różnica wynosiła 35% przy cenach z 2005 i 2006 roku oraz o 33% przy cenach sałaty w roku 2008. W uprawie selera naciowego wykazano podobną zależność, a w uprawie na ściółce z czarnej folii recyklingowej nadwyżka bezpośrednia była wyższa o 38% w stosunku do kontroli. Plony otrzymane z warzyw uprawianych na ściółkach z folii bezbarwnej również były wysokie i zapewniły wysoki wskaźnik opłacalności. Wzrost plonów przy zastosowaniu w uprawie folii czarnej recyklingowej oraz niższy jej koszt w porównaniu do oryginalnej wpłynął na zwiększenie wartości produkcji towarowej, która zapewniła pokrycie dodatkowych kosztów związanych z przygotowaniem pola pod uprawę, robocizną i sprzedażą.
Ocenę opłacalności wariantów uprawy i odchwaszczania przeprowadzono w oparciu o doświadczenie polowe prowadzone w latach 2002-2004 w Rolniczej Stacji Doświadczalnej Zawady należącej do Akademii Podlaskiej w Siedlcach. Warianty doświadczenia obejmowały: dwa sposoby uprawy roli (tradycyjna i uproszczona) oraz cztery sposoby odchwaszczania: pielęgnacja mechaniczna oraz trzy warianty pielęgnacji mechaniczno-chemicznej z użyciem herbicydów Plateen 41,5 WG, Fusilade Forte 150 EC oraz adiuwanta Atpolan 80 EC. Do oceny ekonomicznej sposobów odchwaszczania wykorzystano metodę opartą na standardowej nadwyżce bezpośredniej (SGM - Standard Gross Margin). Wartość uzyskanego plonu ziemniaka była zróżnicowana i kształtowała się od 7033,9 do 10047,2 PLN·ha⁻¹. Standardowa nadwyżka bezpośrednia przy uprawie metodą tradycyjną wyniosła od 2323,5 PLN na obiekcie kontrolnym do 5066,2 PLN na obiekcie 4, na którym zastosowano mieszankę herbicydów Plateen 41,5 WG + Fusilade Forte + adiuwant Atpolan 80 EC. Natomiast po zastosowaniu uprawy uproszczonej wyniosła ona od 862,1 do 3769,3 PLN.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.