Jeszcze pół wieku temu łabędzie gniazdujące w eurazjatyckiej tundrze wędrowały na zachodnioeuropejskie zimowiska omijając Polskę. Od lat 70. XX w. datuje się powstanie nowej trasy migracyjnej, która ulega sukcesywnemu przesuwaniu na południe. W artykule zestawiono stwierdzenia łabędzia czarnodziobego Cygnus columbianus bewickii z lat 2001–2010 z regionu świętokrzyskiego. W okresie tym gatunek stwierdzono 76 razy (375 osobników). Odnotowano wyraźny wzrost liczby spotkań w stosunku do XX w. Najważniejszymi przystankami podczas migracji gatunku na badanym obszarze są obecnie kompleksy stawów rybnych położone w dolinach rzek: Białej Nidy i górnej Pilicy. Najczęściej obserwowany był na stawach w Radkowie, Chyczy, Okołowicach i Kossowie-Kwilinie. Podczas migracji wiosennej gatunek stwierdzano między pierwszą dekadą lutego a drugą dekadą kwietnia, jesienią od pierwszej dekady października do trzeciej dekady grudnia. Większość spotkań przypadała na trzecią dekadę marca i pierwszą połowę kwietnia oraz trzecią dekadę października i listopad. Najczęściej stwierdzano 2–5 osobników (62% spotkań). Wszystkie obserwacje dotyczyły ptaków odpoczywających lub żerujących na zbiornikach wodnych, spośród których stawy rybne stanowiły 97% miejsc spotkań. Wskazano na wysokie znaczenie stawów rybnych jako miejsc postoju podczas migracji łabędzia czarnodziobego przez region świętokrzyski. Dotychczas nie odnotowano zimowania tego gatunku w regionie
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.