Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 39

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  consistency
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
3
84%
In the baby kiwifruit food chain, the extent of losses caused by high perishability of the edible skin is a barrier for these fruit’s position in the fresh market. Thus, maintaining the overall quality in the warehouse is fundamental for the market channel. The wrapping technique with a stretch film represents a fine opportunity for maintaining fruit quality. Hortgem Rua® and Hortgem Tahi® cultivars of kiwifruits were evaluated during storage at 1±1°C for up to 60 days. The stretch wrap film used to protect the fruit has shown to limit the weight loss maintained by the pulp of both cultivars that were firmer (2.39 N and 2.13 N) and had lower gumminess values (280.92 and 213.57 for Hortgem Rua® and Hortgem Tahi®, respectively). Considering sensorial attributes, the wrapped samples also maintained overall quality, especially in terms of fruit colour (luminosity), consistency and taste.
Celem przeprowadzonych badań było określenie wpływu dodatku błonnika i wilgotności półproduktów ekstrudowanych typu pelety (ang. pellets) na absorpcję tłuszczu i konsystencję otrzymanych z nich chrupek. W doświadczeniu zastosowano 5 i 10% dodatek błonnika do otrzymywanych w procesie niskotemperaturowej ekstruzji półproduktów (peletów), których wilgotność doprowadzano następnie do poziomu: 8, 10, 12, 14 i 16%. W usmażonych, w gorącym oleju, chrupkach oznaczono zawartość tłuszczu oraz określono ich teksturę zarówno metodą sensoryczną, jak i instrumentalną z użyciem teksturometru Instron. Zawartość tłuszczu w chrupkach i ich tekstura zależały jednocześnie od wilgotności peletów i od ilości dodanego błonnika. Wraz ze zwiększaniem dodatku błonnika zmniejszała się zawartość tłuszczu i zwiększała się twardość chrupek, szczególnie otrzymanych z peletów o wilgotności 8-12%. Wielkość dodatku błonnika nie miała istotnego wpływu na zawartość tłuszczu w chrupkach otrzymanych z peletów o dużej wilgotności, tj. 16%. Dodatek błonnika w ilościach 5 i 10% nie powodował istotnych zmian tekstury chrupek, jeśli otrzymano je z peletów o wilgotności 12 i 14%. Chrupki o najlepszej, kruchej teksturze uzyskano z peletów o wilgotności 12% bez względu na zawartość błonnika oraz z półproduktów o wilgotności 14% bez dodatku i z 5% dodatkiem błonnika.
Głównym zagadnieniem, jakiemu poświęcony został artykuł, było badanie konsystencji mieszanek betonowych zaprojektowanych zgodnie z normą PN-B-06250, a następnie odniesienie otrzymanych wyników do przedziałów klas konsystencji zawartych w normie PN-EN 206-1. Kolejnym celem było zweryfi kowanie zasadności stosowania wskaźników wodnych Sterna i Bolomeya w kontekście otrzymania założonej klasy konsystencji mieszkanek betonowych. Prace laboratoryjne poprzedzone zostały wykonaniem szczegółowych obliczeń, dotyczących doboru poszczególnych składników betonu.
W artykule przedstawiono porównanie wyników badania konsystencji metodą Ve-Be, stosowaną na podstawie PN-88/B-06250, i stolika rozpływowego wprowadzoną wraz z normą PN-EN 206-1 w 2003 roku. Celem badań było otrzymanie matematycznej zależności pomiędzy dwiema metodami badania konsystencji mieszanki betonowej: metody Ve-Be oraz metody stolika rozpływowego.
Praca obejmuje analizę właściwości Teologicznych: lepkości i naprężeń ścinających kleików przygotowywanych z preparatów skrobiowych produkowanych w Wielkopolskim Przedsiębiorstwie Przemysłu Ziemniaczanego. Zastosowany wiskozymetr Bohlin VISCO 88 umożliwił wyznaczenie krzywych lepkości i płynięcia w zakresie prędkości obrotowych od 20 do 1000 obr/min. Większość preparatów: skrobia natywna i zagęstniki wykazywały charakterystykę cieczy pseudoplastycznych. Hydroliza skrobi - kwasowa i poprzez utlenianie - pozwoliła na otrzymanie kleików o modelu cieczy newtonowskiej.
16
59%
W artykule przedstawiono wyniki badań właściwości (konsystencji, zawartości powietrza, gęstości, nasiąkliwości, mrozoodporności, wytrzymałości na ściskanie i zginanie) betonów zwykłych oraz betonów zawierających w swoim składzie różną ilość włókien stalowych. Do wykonania betonu użyto cementu portlandzkiego wieloskładnikowego CEM II/B-M (V - LL) 32,5 R, kruszywa naturalnego 0–16 mm (ze zwiększoną ilością piasku – 38%). Beton z dodatkiem włókien stalowych wykonano w trzech partiach, gdzie włókna dodawano w ilości 0,8, 1,6, 2,4% objętości mieszanki betonowej. Po wykonaniu badania stwierdzono, że dodatek w postaci włókien stalowych zwiększa (w małym stopniu) gęstość i zawartość powietrza w mieszance betonowej oraz nasiąkliwość betonu, ponadto pozytywnie wpływa na właściwości wytrzymałościowe. W badaniu mrozoodporności kostki betonu modyfikowanego wykazywały mniejszą wartość wytrzymałości na ściskanie w odniesieniu do zwiększającej się ilości włókien stalowych.
Celem badań było określenie wpływu rodzaju i dawki hydrokoloidów na właściwości fizykochemiczne i cechy sensoryczne lodów owocowych otrzymywanych z koncentratów, a także zbadanie możliwości zastosowania mieszaniny hydrokoloidów i określenie wpływu proporcji między składnikami na jakość lodów. W pracy stosowano preparaty karagenu, gumy guar, mączki chleba świętojańskiego, gumy ksantanowej oraz żelatynę. Dodatek poszczególnych hydrokoloidów polisacharydowych, powyżej 0,2% każdy w stosunku do masy lodów, istotnie zmniejszał stopień napowietrzenia lodów. Najlepszym, spośród badanych, stabilizatorem lodów owocowych jest mieszanina żelatyny, gumy ksantanowej i gumy guar w proporcji 2:1:1, której użyto 0,5% w stosunku do masy lodów.
Celem pracy było określenie wpływu temperatury i czasu smażenia frytek na zawartość akrylamidu w gotowym produkcie oraz na jego barwę i konsystencję. Stwierdzono, że zawartość akrylamidu we frytkach z surowca o zawartości cukrów redukujących 0,22%, wahała się od 15 do 567 ppb, w zależności od temperatury smażenia. Obniżenie temperatury smażenia o 15°C (ze 190°C do 175°C) powodowało obniżenie ilości akrylamidu o ponad 30%. Frytki smażone w zakresie temperatur od 130°C do 190°C, charakteryzowały się właściwą barwą. Obniżenie zawartości akrylamidu we frytkach, poprzez zastosowanie niższych temperatur smażenia rzutuje na cechy sensoryczne produktu. Frytki z ziemniaków odmiany Santana zachowały korzystne właściwości (konsystencja) przy zastosowaniu temperatury smażenia 175°C. Frytki smażone w temperaturze 190°C charakteryzowały się najwyższą zawartością akrylamidu.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.