Artykuł zawiera analizę historyczną antropogennego wpływu na różne elementy biosfery w poszczególnych okresach rozwoju społeczeństwa oraz ukazuje jego ekologiczne następstwa. Uzasadniono konieczność utworzenia specjalnej dziedziny nauk – „Geosozologii” (od greckiego słowa „sodzo” – chronić), której celem jest ochrona elementów biosfery. Ustalono zasady, na których powinna bazować ta dziedzina naukowa: panbiocentryczną, pansocjocentryczną, panekocentryczną i panetykoncentryczną. Geosozologia uważana jest za naukę interdyscyplinarną. W zależności od obiektu ochrony i przedmiotu badań wyróżnia się następujące gałęzie nauki: sozologia socjalna, fitosozologia, zoosozologia, pedosozologia, hydrosozologia, sozologia atmosfery, sozologia krajobrazu, kosmosozologia, sozologia etyczna, sozologia filozoficzna. Główne kierunki badań sozologicznych mają swe podstawy w poszczególnych elementach biosfery.
Rezerwaty biosfery mają już ponad 40-letnią historię. Z upływem czasu zmieniały się poglądy na ich zadania. Na światowej konferencji delegatów z 105 krajów i organizacji międzynarodowych w Sewilli w 1995 r. przyjęto konwencję, określającą funkcje rezerwatów. Stosując zasady zrównoważonego rozwoju, rezerwaty biosfery mają pełnić funkcję ochronną dla zachowania zasobów genetycznych, gatunków, ekosystemów i krajobrazów; rozwojową dla wspierania zrównoważonego rozwoju gospodarki i człowieka, oraz wspierania logistycznego przez pomaganie w edukacji środowiskowej, badaniach i monitoringu.
Ponad 15 tysięcy naukowców ze 184 krajów wystosowało ostrzeżenie do ludzkości, w którym zwracają uwagę, że nasz wpływ na biosferę jest destrukcyjny i zagraża przyrodzie i ludziom. Według ekspertów, sytuacja środowiskowa jest znacznie gorsza, niż 25 lat temu i prawie wszystkie zidentyfikowane wtedy problemy powiększyły się. Naukowcy apelują do wszystkich ludzi, a także przywódców, o podjęcie działań zmierzających do odwrócenia tych negatywnych trendów i proponują konkretne kroki. Przestrzegają, że „wkrótce będzie za późno na zmianę kursu”.
Есть ли молчание Вселенной следствием существования границы для количества энергии, которую может превращать цивилизация без угрозы для собственного бытия. Определение такой границы было бы возможно с помощью сложных исследований аспектов превращания энергии цивилизацией.
W 1988 roku naukowcy z Massachusetts Institute of Technology i Woods Hole Oceanographic Institution odkryli w Morzu Sargassowym grupę prokariotycznych organizmów, należących do pikofitoplanktonu. Są to sinice (cyjanobakterie) Prochlorococcus marinus. Ich średnica wynosi między 0,3 a 0,7 µm ; w jednym litrze wody oceanicznej znajduje się około 1000 min komórek tej cyjanobakterii. Sinica ta ma udział w produkcji 50% tlenu atmosferycznego. Ma kluczowe znaczenie w obiegu węgla, a tym samym pełni ważną funkcję w regulacji klimatu planety.
Экоразвитие — это прстоянное общественно-экономическое развитие при полном соблюдении и использовании ценности природы. Реализация такого развития требует полного осознания существующих зависимостей и обусловлений между 3 главными сферами: производства и обслуживания, квартиры и потреблений и геосферой и биосферой. Предметом рассуждений автора являются иерархии ценности, мотивировки и поведение властей и всех членов общестоа на фоне выше упомянутых зависимостей и обусловлений.
Paper dealt with the problems of spatial management and the resources of agricultural land. Against a background of socio-economic transformations in Poland, the future role of agricultural production was emphasized. Furthermore, the related questions, such as agrarian structure, rural over-population and latent unemployment, education needs to qualify the rural unemployed to other job, financial support for agricultural production, strategic management of land resources and environmental protection, were pointed out.