Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 69

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  biochemiczne zapotrzebowanie tlenu
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Tereny wiejskie, ze względu na specyfikę zabudowy wciąż w niewystarczającym stopniu mają uregulowaną gospodarkę ściekową. Ze względu na znaczne odległości między zabudowaniami oraz występujące często niedogodne warunki do budowy zbiorczej kanalizacji coraz powszechniej propagowane są metody oczyszczania ścieków z pojedynczych zabudowań. Rozwiązania te powinny charakteryzować się znaczną skutecznością działania, niezawodnością i być atrakcyjne cenowo. Powszechnie do oczyszczania małych ilości ścieków wykorzystuje się tzw. „minioczyszczalnie” z osadem czynnym, będące swego rodzaju miniaturyzacją rozwiązań stosowanych w dużych obiektach. W przypadku przydomowych oczyszczalni ścieków pracujących przy wykorzystaniu klasycznego osadu czynnego, wahania w obciążeniu ładunkiem zanieczyszczeń i objętością dopływających ścieków, a także zmienne warunki środowiskowe niekorzystnie wpływają na prawidłową pracę tych obiektów. Stąd celem artykułu było określenie niezawodności działania przydomowej oczyszczalni ścieków typu Biocompact BCT S-12. Analizę oparto na 3 wskaźnikach zanieczyszczeń: BZT5, ChZT oraz zawiesinie ogólnej. Próbki ścieków oczyszczonych pobierane były z częstością przeciętnie raz w miesiącu w okresie od marca 2000 do września 2003 r. W pracy określono podstawowe charakterystyki statystyczne analizowanych wskaźników zanieczyszczeń. Ocenę niezawodności przeprowadzono na modelu niezawodnościowym opartym na analizie rozkładu statystycznego wartości wskaźników zanieczyszczeń w ściekach oczyszczonych. Analiza wykazała, że badana oczyszczalnia ścieków charakteryzuje się obniżoną efektywnością usuwania zanieczyszczeń organicznych i zawiesin ogólnych, a także pracuje niestabilnie. Wielkość średniej redukcji BZT5 wyniosła 83,8%, ChZT 80,8%, a zawiesiny ogólnej 85,2%. Z kolei obliczona prognoza niezawodności pracy przedmiotowej oczyszczalni oparta na rozkładzie lognormalnego danych pomiarowych wykazała, że w przypadku redukcji ChZT w odniesieniu do okresu roku obiekt ten spełniałby wymogi odnośnie usuwania tego wskaźnika przez 341 dni, w przypadku BZT5 przez 262 dni, a zawiesiny przez 242 dni w roku.
Celem pracy jest ocena działania przydomowej oczyszczalni ścieków, opar-tej na filtrze piaskowym o przepływie poziomym. Przeprowadzono analizy fizyko-chemiczne wybranych wskaźników zanie-czyszczeń (BZT5, ChZTCr, zawiesina ogólna, fosfor ogólny) i porównano je do ak-tualnie obowiązujących wartości w ściekach oczyszczonych zawartych w Rozpo-rządzeniu Ministra Środowiska z dnia 24 lipca 2006 r. Na tej podstawie określono skuteczność usuwania zanieczyszczeń. Próby ścieków surowych, wstępnie oczysz-czonych i oczyszczonych, pobierane były od grudnia 2008 do marca 2009 roku. Analiza fizyko-chemiczna została przeprowadzona w Laboratorium Katedry Inży-nierii Sanitarnej i Gospodarki Wodnej Uniwersytetu Rolniczego im. Hugona Koł-łątaja w Krakowie. Zgromadzone wyniki badań, oraz ich analiza przeprowadzona w pracy, ukazały sprawne działanie przydomowej oczyszczalni.
W pracy podjęto próbę oceny zdolności rzeki Smortawy do samooczyszczania się. Badania terenowe prowadzono w roku hydrologicznym 2004 w zlewni rzeki Smotrawy (prawobrzeżny dopływ Odry – ujście w km 223+350). Do badań wybrano częściowo uregulowany odcinek rzeki od km 9+676 do km 7+105, na którym zlokalizowano trzy przekroje badawcze (km 9+676, km 8+030 i km 7+105), w których mierzono wartości tlenowych wskaźników jakości wody: biochemicznego zapotrzebowania na tlen (BZT5) oraz chemicznego zapotrzebowania na tlen (ChZT(Cr) i ChZT(Mn)). Z przeprowadzonych badań wynika, że wartości tych wskaźników zmniejszały się wraz z biegiem rzeki, co świadczy o redukcji zanieczyszczenia wody materią organiczną. Największą poprawę jakości wody zaobserwowano na odcinku nieuregulowanym, między km 9+676 a km 8+030, gdzie rzeka ma swoje naturalne rozlewisko. Na częściowo uregulowanym odcinku rzeki, od przekroju w km 8+030 do przekroju w km 7+105, redukcja zanieczyszczeń zachodziła w mniejszym stopniu.
Przywrócenie możliwości samooczyszczania się rzek jest jednym z ważniejszych elementów poprawy jakości wód powierzchniowych w Polsce i na świecie. Roboty regulacyjne rzek nie są obojętne dla środowiska i ekosystemu rzeki, ponieważ powodują zmiany w zdolnościach do samooczyszczania się jej wód. W artykule przedstawiono wyniki badań dotyczących zmian natlenienia i BZT5, jak również temperatury i odczynu wody w roku hydrologicznym 2003/04 na odcinku nieuregulowanym i uregulowanym. W toku badań oceniono warunki samooczyszczania się wód rzeki Smortawy.
Badano zależności między zawartością biomasy fitoplanktonu i wskaźnikami ogólnego zanieczyszczenia wód substancjami organicznymi w wodach 14 rzek, w latach 1992-1996. Wskaźnikiem zawartości biomasy fitoplanktonu był chlorofil_a (Chl_a), a zanieczyszczeń organicznych były: biochemiczne zapotrzebowanie tlenu (BZT₅) oraz chemiczne zapotrzebowanie tlenu chromianowe (ChZT-Cr). Przedstawiono zmiany badanych wskaźników w cyklu rocznym w trzech rzekach: Odrze. Inie i Redze. Obliczono istotne dodatnie korelacje między średnimi rocznymi zawartościami Chl_a a poziomami ChZT-Cr i BZT₅ w wodach badanych rzek. Takie same zawartości biomasy fitoplanktonu w rzekach o małym natężeniu przepływu (Q < 100 m³‧s⁻¹) powodowały większe zmiany BZT₅ niż w rzekach o dużym natężeniu przepływu (Q > 100 m³‧s⁻¹).
Przeprowadzone badania miały na celu określenie wpływu temperatury ścieków w bioreaktorach na wielkość odprowadzanych zanieczyszczeń w odnie-sieniu do wskaźników: BZT5, ChZT oraz azotu ogólnego. Badania prowadzono w gminnej oczyszczalni działającej w układzie sekwencyjnym (SBR). Przedmiotowa oczyszczalnia zlokalizowana jest na terenie gminy Książ Wielki w powiecie miechowskim w województwie małopolskim. Do oczyszczalni doprowadzane są ścieki z gospodarstw domowych z dwóch miejscowości: Książ Wielki oraz Wielka Wieś. W okresie badań do oczyszczalni dopływało średnio od 100 do 110 m3•d-1, co stanowiło blisko 50% zakładanego obciążenia hydraulicznego obiektu. Pomiar temperatury oraz pobór próbek ścieków do analiz fizykochemicznych wykonano okresie 24 miesięcy w latach 2007 i 2008. W tym okresie pobrano 24 próbki ścieków z częstotliwością raz na miesiąc. W okresie badań najniższa odnotowana temperatura ścieków w bioreaktorze wynosiła 7,1°C, natomiast najwyższa 18,8°C. Zatem w badanym okresie zmierzona amplituda temperatury ścieków w bioreaktorze wynosiła 11,7°C. Niska temperatura ścieków nie przekraczająca 10°C występowała w okresach od grudnia do kwietnia. W tym okresie w większości przypadków stwierdzono mniejszą sprawność unieszkodliwiania 3 analizowanych wskaźników zanieczyszczeń. W wyniku przeprowadzonej analizy stwierdzono przeciętny związek temperatury ścieków w bioreaktorze i wielkością stężeń wskaźników tlenowych BZT5, i ChZT. Na podstawie równań regresji liniowej stwierdzono, iż wraz ze wzrostem temperatury ścieków o 1°C wartość BZT5 malała o 0,64 mg•dm-3, a ChZT o 1,76 mg•dm-3. Istnieje wysoka korelacja pomiędzy temperaturą ścieków w bioreaktorze, a wielkością azotu ogólnego w ściekach odprowadzanych z przedmiotowej oczyszczalni. Wraz ze wzrostem temperatury ścieków w bioreaktorze o 1°C zmniejszała się wielkość azotu ogólnego o 1,34 mg•dm-3. W odniesieniu do dwóch wskaźników tlenowych, BZT5 i ChZT, które są uwzględniane w ocenie funkcjonowania obiektu nie stwierdzono przekroczeń wartości dopuszczalnych, określonych w pozwoleniu wodno-prawnym.
Celem artykułu jest ocena wpływu procesu sedymentacji na redukcję zanieczyszczeń ze ścieków opadowych. Próbki ścieków do badań pobierano z rowów przydrożnych przy ul. Półłanki w Krakowie-Bieżanowie w kwietniu 2003 i lutym 2004 r. w czasie zaobserwowania spływu powierzchniowego. W pobranych próbkach ścieków surowych i po 120 minutach sedymentacji oznaczano zawartość następujących wskaźników zanieczyszczeń: BZT5, ChZTCr i zawiesinę ogólną oraz sporadycznie fosforany, natomiast po 15, 30, i 60 minutach sedymentacji tylko zawiesinę ogólną i ChZTCr. Przeprowadzone badania wykazały przydatność procesu sedymentacji do redukcji zanieczyszczeń ze ścieków opadowych. W czasie dwugodzinnego procesu sedymentacji nastąpiła redukcja zawiesiny ogólnej w granicach 58,7–76,2% i ChZT – 45,7–90,4%, przy czym największą jej intensywność obserwowano w pierwszych 15 minutach procesu. Zaobserwowano, że z zawiesinami skorelowane są substancje organiczne wyrażane przez ChZT, przy czym zawarte są one głównie w drobnej frakcji, najmniej podatnej na sedymentację. Z tego względu zalecane jest dodatkowe oczyszczenie ścieków opadowych celem usunięcia zanieczyszczeń zaadsorbowanych na najdrobniejszej frakcji zawiesin.
W artykule przedstawiono skuteczność zmniejszenia zanieczyszczeń ścieków w Zakładzie Oczyszczania Ścieków „KUJAWY”. Oczyszczalnia „KUJAWY” przeznaczona jest do oczyszczania ścieków bytowych z dzielnicy Nowa Huta dla miasta Krakowa. Przepustowość oczyszczalni wynosi 80 000 m3.d-1. Badania przeprowadzono w okresie od 01.04.2006 do 31.03.2007 roku. Analizy wyników dokonano na podstawie stężenia ścieków surowych i oczyszczonych. Analizie poddano trzy wskaźniki zanieczyszczeń z grupy podstawowej: BZT5, ChZTCr i zawiesinę ogólną oraz dwa z grupy eutroficznej: azot ogólny i fosfor ogólny. Na podstawie przeprowadzonej analizy wyników określono średnią skuteczność zmniejszenia wskaźnika BZT5 na poziomie 98,5%. ChZTCr – 96,0%, zawiesiny ogólnej – 98,2%, azotu ogólnego – 73,7% oraz fosforu ogólnego – 91,4%.
W niniejszej pracy została przedstawiona skuteczność oczyszczania ścieków na oczyszczalni w Lipnicy Wielkiej. Do oczyszczalni dopływają ścieki bytowe systemem kanalizacji grawitacyjnej. Zastosowana na obiekcie, metoda oczyszczania oparta jest na technologii niskoobciążonego osadu czynnego z chemicznym strącaniem fosforu. Badania zostały przeprowadzone w okresie od marca 2003 roku do czerwca 2010 roku. Analizie poddano próbki ścieków surowych i oczyszczonych. Badano następujące wskaźniki zanieczyszczenia ścieków BZT5, ChZTCr, zawiesina ogólna, na których podstawie określono efektywność działania oczyszczalni. Dodatkowo określono ilość ścieków dopływających do oczyszczalni. Na podstawie wykonanych analiz i otrzymanych wyników określono średnią skuteczność usuwania zanieczyszczeń: dla BZT5 wyniosła ona 96,23%, dla ChZTCr -91,42%, a zawiesina ogólna była równa 95,71%. Wyniki te dowodzą, iż oczyszczalnia ścieków w Lipnicy Wielkiej skutecznie zmniejsza ilość szkodliwych dla środowiska zanieczyszczeń. Zaobserwowano również, iż w okresie badań ilość dopływających ścieków w badanym okresie zaobserwowano niedostateczną ilość ścieków dopływających do oczyszczalni co wskazuje na jej niedociążenie hydrauliczne.
13
80%
W pracy podjęto próbę oceny efektywności oczyszczania ścieków na obiekcie w Paczkowie, który jest eksploatowany w technologii hydroponicznej. W celu określenia efektywności pracy oczyszczalni w zakresie usuwania azotu, fosforu, zawiesiny ogólnej, BZT5 i ChZT, analizie poddano wyniki badań ścieków pobieranych na wlocie do oczyszczalni oraz ścieków oczyszczonych na wylocie z obiektu. Okres badawczy obejmował lata 2009 – 2011. Analiza uzyskanych danych wykazała, że skuteczność oczyszczania w odniesieniu do wszystkich parametrów nie spadała poniżej 77,0%. Największą skuteczność oczyszczania odnotowano dla zawiesiny ogólnej (99,0%), dla BZT5 i fosforu wynosiła ona minimum 98,0% i 98,1%, a dla ChZT – 94,8%. Najniższą skuteczność oczyszczania (jednak nie mniejszą niż 77,0%) uzyskano dla azotu ogólnego, którego dopuszczalne stężenie na odpływie z oczyszczalni zostało kilkukrotnie przekroczone w ciągu okresu badawczego. Na podstawie analiz wyników badań oraz przeprowadzonych studiów literaturowych stwierdzono, że blok hydrobotaniczny stanowiący trzeci stopień oczyszczania ścieków komunalnych pozwala na znaczną redukcję wartości poszczególnych zanieczyszczeń w odprowadzanych ściekach tak, aby możliwe było uzyskanie na odpływie wartości BZT5 poniżej 4,8 mgO2/dm3, ChZT w granicach 24,2-33,0 mgO2/dm3, zawiesiny ogólnej poniżej 3,4 mg/dm3, fosforu ogólne go nie więcej niż 0,3 mgP/dm3 oraz azotu ogólnego poniżej 20,4 mgN/ dm3. Uzyskane wyniki badań świadczą o tym, że makrofity oraz inna roślinność zasiedlająca lagunę hydroponiczną, posiadają zdolność redukcji stężeń związków biogennych w ściekach, co umożliwia odprowadzanie do odbiornika wód o lepszej jakości niż ta w nim płynąca.
W zdecydowanej większości wypadków wody infiltracyjne są uzdatniane w układzie technologicznym obejmującym procesy napowietrzania, filtracji pospiesznej i dezynfekcji. Znaczny poziom zanieczyszczenia ujmowanych wód powoduje problemy podczas uzdatniana metodami klasycznymi wobec powyższego wysunięto tezę o możliwym zastosowaniu układu hybrydowego do jej oczyszczania. Jednym z proponowanych rozwiązań jest połączenie procesów: ozonowania wstępnego i odwróconej osmozy (RO) do uzdatniania wody infiltracyjnej. Ideą zastosowanego połączenia było osiągnięcie większej efektywności w porównaniu z procesami składowymi. Wodę infiltracyjną po ozonowaniu pobierano ze stacji uzdatniania, a następnie poddawano procesowi odwróconej osmozy. Ochrona systemu membranowego przed foulingiem zostało dokonana przez ozonowanie wstępne. Układ do odwróconej osmozy pracował w układzie ciągłym z częściową recyrkulacją koncentratu. Prowadzone badania pozwoliły stwierdzić, iż połączenie filtracji w gruncie, wstępnego ozonowania i odwróconej osmozy daje możliwość uzyskania wody o stałej jakości bez względu na poziom zanieczyszczeń. Pozwala uniknąć produktów rozpadu substancji humusowych i ochrony membrany przed foulingiem. Zasadniczym celem prezentowanej pracy było wykazanie skuteczności oczyszczania wody infiltracyjnej do celów komunalnych przy zastosowaniu układu hybrydowego, określenie wpływu ozonowania wstępnego na pracę membrany, wielkość objętościowego strumienia permeatu i skuteczność usuwania zanieczyszczeń.
W pracy przedstawiono analizę wyników 4-letnich doświadczeń z eksploatacji hydrofitowej, jednoetapowej, trzcinowej oczyszczalni z pionowym przepływem. Głównym celem badań była analiza skuteczności oczyszczania i ocena jakości odpływających ścieków. Badania wykonywano w latach 2006–2009. Średni dopływ ścieków wynosił 13,9 m3·d-1.Coroczna wycinka i usuwanie trzciny ze złóż przyczynia się do wzrostu efektów eliminacji zanieczyszczeń w tej oczyszczalni. Podczas eksploatacji oczyszczalni w latach 2006–2007, kiedy nie usuwano trzciny ze złóż efekty usuwania zawiesin ogólnych, BZT5, ChZT, azotu amonowego, ogólnego i fosforu ogólnego wynosiły odpowiednio: 78,6%, 76,1%, 81,8%, 15,3%, 23,5% i 57,2%. W okresie badawczym, w którym wycinano i usuwano trzcinę ze złóż (lata 2008–2009) skuteczność usuwania zawiesin ogólnych, BZT5, ChZT, azotu amonowego, azotu ogólnego i fosforu ogólnego wzrosła i wynosiła odpowiednio: 83,1%, 76,7%, 85,4%, 49,8%, 45,1% i 65,6%. W analizowanym systemie skuteczniejsze usuwanie zanieczyszczeń prawdopodobnie byłoby możliwe po przekształceniu obecnie funkcjonujących jednoetapowych złóż trzcinowych w system czterech, szeregowo ustawionych złóż z naprzemian pionowym i poziomym przepływem ścieków.
W pracy przeanalizowano wpływ temperatury ścieków surowych na efekty usuwania zanieczyszczeń w biologicznej oczyszczalni ścieków w Ludwinie. W oczyszczalni zastosowano system 4 stawów: 1 - staw beztlenowy, 2A - staw napowietrzany ze złożem biologicznym zanurzonym, 2B - staw napowietrzany 3 - staw tlenowo-beztlenowy z recyrkulacją ścieków. W latach 2008-2010 anali-zowano skuteczność usuwania zanieczyszczeń organicznych (BZT5 i ChZTCr) oraz azotu ogólnego i fosforu ogólnego. Średnia skuteczność zmniejszania BZT5 wyniosła 90%, a ChZTCr - 75%. Niższą efektywność oczyszczania stwierdzono w przypadku fosforu ogólnego oraz azotu ogólnego (odpowiednio 65 i 32%). Przeprowadzona analiza statystyczna uzyskanych wyników wykazała wyraźny wpływ temperatury ścieków na skuteczność usuwania azotu ogólnego i fosforu ogólnego. Nie stwierdzono istotnej zależności pomiędzy temperaturą ścieków a stopniem zmniejszenia wskaźników tlenowych BZT5 i ChZTCr.
W artykule przedstawiono dwie metody oceny efektywności pracy oczyszczalni ścieków: pierwszą – z wykorzystaniem teorii niezawodności i drugą, opartą na statystycznej kontroli jakości procesu z zastosowaniem kart kontrolnych. Analizę przeprowadzono na przykładzie oczyszczalni ścieków zlokalizowanej we wsi Rokiciny Podhalańskie pracującej w systemie A2/O. Ocenę efektywności pracy oczyszczalni przeprowadzono dla następujących wskaźników zanieczyszczeń w ściekach oczyszczonych: BZT5, azot amonowy i ogólny oraz fosfor ogólny. Powyższa analiza wykazała, iż badana oczyszczalnia pracuje prawidłowo w przypadku redukcji BZT5 i fosforu ogólnego. Wyznaczony dla tych wskaźników poziom niezawodności wyniósł odpowiednio 93,3% i powyżej 99,9%. Nieco niższa niezawodność w przypadku redukcji azotu ogólnego, wynosząca ponad 46% dla rozkładu empirycznego i ponad 37% dla normalnego jest spowodowana charakterem dopływających ścieków. Analiza kart kontrolnych wykazała, że badana oczyszczalnia pracuje stabilnie w przypadku redukcji związków organicznych, natomiast brak takiej tendencji widoczny jest dla azotu amonowego i fosforu ogólnego w okresie wiosenno-letnim. Tylko raz zaobserwowano zachwianie efektywności procesu w przypadku przemian azotu ogólnego, wywołane prawdopodobnie dopływem do kanalizacji wód roztopowych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.