Osobno, dla każdego gatunku ziół, założono doświadczenie wazonowe (w 16 powtórzeniach). Zastosowano optymalne żywienie mineralne i utrzymywano stałą wilgotność gleby. Co tydzień, poczynając od wschodów roślin, mierzono ich wysokość. Do badań kinetyki wzrostu zastosowano funkcję Richardsa, której stałe parametry oszacowano numerycznie metodą simplex. Sporządzono krzywe wzrostu i krzywe szybkości wzrostu elongacyjnego. Statystycznie potwierdzono dużą przydatność funkcji Richardsa do opisu zakończonych procesów wzrostu analizowanych roślin zielarskich. Wzrost bazylii, cząbru i majeranku miał typowy, sigmoidalny przebieg, a najszybszym początkowym wzrostem charakteryzowały się rośliny bazylii.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.