Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 18

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  analiza elektroforetyczna
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Przeprowadzono elektroforetyczne i serologiczne badania porównawcze składu białek 6 szczepów M. pneumoniae i 1 szczepu M. genitalium. Stwierdzono pełne podobieństwo budowy antygenowej badanych szczepów M. pneumoniae oraz bliskie podobieństwo antygenowe M. genitalium do M. pneumoniae. Najbardziej swoistymi spośród antygenów M. pneumoniae okazały się białka o masie cząsteczkowej 170 (białko P1) i 89 kDa, uważane za najważniejsze adhezyny komórki mykoplazmowej.
Celem niniejszej pracy była próba oligomeryzacji monomeru lizozymu, w wyniku jego wysokotemperaturowej modyfikacji (90-100°C), z użyciem odczynnika RECICLEAN® jako dodatkowego czynnika wspomagającego proces. Modyfikacji pod­dano wodne roztwory lizozymu o stężeniu 2%. Do tak przygotowanych prób dodawano środek utleniający - odczynnik RECICLEAN® o stężeniu 2%. Proces trwał 20 minut. Uzyskane w wyniku modyfikacji preparaty poddano badaniom analitycznym obejmują­cym elektroforezę, densytometrię oraz oznaczanie aktywności hydrolitycznej enzymu. W wyniku przeprowadzonej modyfikacji otrzymano preparaty zawierające w swym skła­dzie 73,5-86,8% oligomerów. Nowym jakościowo zjawiskiem było utworzenie się w re­zultacie modyfikacji formy tetramerycznej lizozymu, której nie obserwowano dotąd w te­go typu modyfikacjach. Ilość powstałych oligomerów zależała od temperatury prowadze­nia procesu. Za najbardziej korzystną ze względu na stopień spolimeryzowania oraz ilość aktywnego lizozymu uznano temperaturę 95°C. Uzyskany wówczas preparat zawierał 82,5% oligomerów, w tym 31,7% dimeru, a ilość aktywnego lizozymu zachowała się na poziomie ok. 87%.
Badano dziedziczenie podjednostek glutenin wielkocząsteczkowych kodowanych chromosomem 1A u mieszańców F2 uzyskanych z kombinacji krzyżowań, w których formy mateczne (odmiany Begra oraz Euris) zawierały niekodujący wariant białkowy typu Glu A1-null, natomiast formy ojcowskie zawierały podjednostki Glu A1-1 (odmiany Mikon i Astron) oraz Glu A1-2 (odmiana Tortija i ród MIB 496). Celem pracy było stwierdzenie czy geny warunkujące białka gluteninowe rozszczepiają się zgodnie z teoretycznie założonym stosunkiem rozszczepień 3:1 (warianty kodujące: niekodujących). Na podstawie wyników testu c2 stwierdzono, iż w niektórych kombinacjach liczebność klas genotypowych jest zgodna, natomiast w innych wykazuje odchylenia od mendlow­skiego stosunku rozszczepień. W przypadku, gdy komponentem ojcowskim była odmiana Tortija wariant Glu A1-2 został niemal całkowicie wyparty przez formy typu null, natomiast w kombinacjach z odmianą Mikon wyeliminowany został wariant niekodujący.
Proteins were extracted from F. hepatica collected on cattle and sheep. The extract was purified in the column with sephadex G-25. The proteins were separated using the Davis method in electrophoretic systems constructed by the authors, in the columns and in blocks in polyacrylamid gel. The electrophoregrams served for making densometric diagrams and for calculating electrophoretic mobility coefficient (Rf) of the identified protein bands. Both in the blocks and in the columns 26 protein bands have been identified in F. hepatica from both cattle and sheep. Statistical analysis with t Student test showed significant differences in their Rf values. A high reproducibility of the results has been obtained both in the columns and in the blocks of polyacrilamid gel.
W latach 1998–2000, w trzech punktach badawczych prowadzono reprodukcję 2, 3 i 4 generacji superelity pszenżyta ozimego odmian Bogo i Presto. W każdym punkcie badawczym prowadzono obserwacje roślin na 8 poletkach o wielkości 1m2. Wybierano rośliny nietypowe — nie odpowiada­jące opisowi odmiany według metodyki OWT. Ziarniaki losowo wybranych, płodnych roślin poddano analizie cytogenetycznej i elektroforetycznej. Liczbę chromosomów oznaczono w 53 wykiełkowanych ziarniakach i wykryto jedynie 7 aneuploidów. Elektroforeza prolamin wykazała obecność dodatkowych prążków białka u większości badanych ziarniaków. Aneuploidalność nie stanowiła głównej przyczyny pojawiania się nietypowych roślin pszenżyta. Występowanie takich roślin mogło być spowodowane innymi czynnikami, jak: przekrzyżowania, zanieczyszczenia mecha­niczne i błędy agrotechniczne.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.