The objective of the study was to determine the content of acrylamide in randomly selected samples of potato crisps and French fries using GC/MS/MS. The mean content of acrylamide in tested crisps amounted to 998 µg/kg (range from 352 to 3647 µg/kg) and was almost three times higher than in French fries - 337 µg/kg (range from 88 to 799 µg/kg). Differences (even ten times) in the level of acrylamide in individual product samples, testifying the impact of raw materials and technological process running conditions on the content of acrylamide in the final product. The results of our study were close to those obtained in other countries.
Celem badań było oznaczenie zawartości akryloamidu w chipsach ziemniaczanych pobranych losowo na terenie Polski oraz porównanie pomiędzy produktami tego samego producenta, ale pochodzącymi z różnych partii produkcyjnych, a także pomiędzy chipsami pochodzącymi od różnych producentów. Przeciętna zawartość akryloamidu wynosiła 998 µg/kg produktu, wahając się od 352 do 3647 µg/kg w zależności od rodzaju chipsów. Stwierdzono, że zawartość badanego związku w produkcie zależała zarówno od producenta jak również partii produktu.
Celem pracy było określenie wpływu temperatury i czasu smażenia frytek na zawartość akrylamidu w gotowym produkcie oraz na jego barwę i konsystencję. Stwierdzono, że zawartość akrylamidu we frytkach z surowca o zawartości cukrów redukujących 0,22%, wahała się od 15 do 567 ppb, w zależności od temperatury smażenia. Obniżenie temperatury smażenia o 15°C (ze 190°C do 175°C) powodowało obniżenie ilości akrylamidu o ponad 30%. Frytki smażone w zakresie temperatur od 130°C do 190°C, charakteryzowały się właściwą barwą. Obniżenie zawartości akrylamidu we frytkach, poprzez zastosowanie niższych temperatur smażenia rzutuje na cechy sensoryczne produktu. Frytki z ziemniaków odmiany Santana zachowały korzystne właściwości (konsystencja) przy zastosowaniu temperatury smażenia 175°C. Frytki smażone w temperaturze 190°C charakteryzowały się najwyższą zawartością akrylamidu.
Celem pracy było określenie zawartości akrylamidu i tłuszczu w czipsach ziemniaczanych w zależności od rodzaju oleju smażalniczego i temperatury smażenia. Czipsy, sporządzone z odmian ziemniaków typowych do produkcji czipsów ziemniaczanych, smażono w oleju rzepakowym, oliwie z oliwek oraz oleju palmowym, stosując dwie temperatury: 165°C i 175°C. W surowcu oznaczono podstawowy skład chemiczny, a w czipsach zawartość tłuszczu i akryloamidu. Stwierdzono, że rodzaj tłuszczu smażalniczego istotnie wpływał na ilość powstającego akrylamidu w czipsach ziemniaczanych. Większe ilości tego związku tworzyły się w czipsach smażonych w oleju palmowym, w porównaniu z oliwą z oliwek i olejem rzepakowym. Obniżenie temperatury smażenia do 165°C istotnie zmniejszyło zawartość akryloamidu w czipsach smażonych w oleju palmowym i rzepakowym. Wpływ temperatury smażenia na zawartość tłuszczu w czipsach był niejednoznaczny - podwyższenie temperatury smażenia zwiększyło absorpcję tłuszczu przez czipsy smażone w oleju palmowym, natomiast obniżyło - w oliwie z oliwek. Na zawartość tłuszczu w czipsach miał wpływ skład chemiczny ziemniaka i rodzaj oleju. Większe ilości tłuszczu zawierały czipsy uzyskane z ziemniaków odmiany Eldena, w porównaniu z odmianą Lady Rosetta, przy czym smażenie w oliwie z oliwek powodowało największą chłonność tłuszczu.
Zawartość akrylamidu w gotowych do spożycia frytkach karbowanych i talarkach ziemniaczanych była średnio około dziesięciokrotnie wyższa w porównaniu z zawartością tego związku w półprodukcie. Zawartość akrylamidu w produktach ziemniaczanych istotnie podwyższała się wraz ze wzrostem temperatury smażenia. Podwyższenie temperatury ze 130°C do 190°C spowodowało wzrost ilości AA średnio o około 86% (frytki karbowane) i 56% (talarki ziemniaczane). Rodzaj użytego półproduktu miał wpływ na zawartość akrylamidu, talarki ziemniaczane zawierały ponad dwukrotnie mniej badanego związku, w porównaniu z frytkami karbowanymi. Talarki ziemniaczane charakteryzowały się jaśniejszą barwą i bardziej twardą konsystencją w porównaniu z frytkami karbowanymi.
Celem pracy było sprawdzenie przydatności technik GCQ-MS/MS i LC-MS/MS do oznaczania akryloamidu w żywności oraz oznaczenie zawartości akryloamidu w produktach ziemniaczanych, pobranych na terenie całego kraju w latach 2007- 2008. W wyniku przeprowadzonej walidacji stwierdzono, że obydwie stosowane metody charakteryzowały się niską granicą oznaczalności oraz dobrą precyzją i dokładnością. Najwyższą przeciętną zawartość akryloamidu stwierdzono w chipsach ziemniaczanych - 770 µg/kg (113 ÷ 1890 µg/kg), najniższą natomiast frytki smażone pobrane z zakładów gastronomicznych - 401 µg/kg (134 ÷ 679 µg/kg). W roku 2008 oznaczone zawartości akryloamidu w chipsach i frytkach gotowych do spożycia były wyższe w porównaniu z rokiem 2007, jednak różnica ta nie była istotna statystycznie. W przypadku frytek smażonych w laboratorium z mrożonych półproduktów stwierdzono istotne (p < 0,05) obniżenie zawartości akryloamidu w 2008r. w porównaniu z rokiem 2007.
AcryIamide is produced during thermal processing of food, first of all in potato and cereal products. It has been classified as „probably carcinogenic to human" by the International Agency for Research on Cancer. In May 2007 the EU Commission Recommendation on monitoring of acrylamide levels in food was published. According to that recommendation in 2007, 2008 and 2009 Member States should control acrylamide levels in foodstuffs.