W pracy przedstawiono charakterystykę klimatu lokalnego oraz dokonano waloryzacji klimatycznej Radomia, na podstawie której oceniono projektowane lokalizacje dzielnic mieszkaniowych oraz wskazano preferowane kierunki rozwoju terenów mieszkaniowych i przemysłowych. Zastosowano metodę waloryzacji obszarów zurbanizowanych opartą na ocenie topoklimatów, danych pomiarowych i charakterystykach użytkowania powierzchni i strukturze zabudowy. Przeprowadzono analizę pola wiatru z uwzględnieniem stanów równowagi atmosfery i morfologii obszaru oraz stanu zanieczyszczenia powietrza, ze szczególnym uwzględnieniem przestrzennego rozkładu opadu pyłu. Ze względu na warunki klimatyczno-zdrowotne na terenie Radomia wydzielono obszary: wyjątkowo niekorzystne, niekorzystne, o cechach przeciętnych i korzystne.
W przestrzeni miast ważną rolę odgrywają tereny zielone. Stanowią one tło oraz dopełnienie do przestrzeni kompozycji budynków, placów, ulic i dróg i wiążą się z rozwojem historycznym miasta. W artykule oceniono punktowo wybrane elementy zagospodarowania radomskich parków miejskich przed rewitalizacją i po niej. Badano trzy parki wpisane do rejestru zabytków. Są one integralną częścią historycznego układu urbanistycznego miasta i ściśle wiążą się z jego ewolucją.